a Princess story : From princess to ...

Hoofdstuk 4

HOOFDSTUK 4

*WEEK LATER

"Feline we moeten gaan, je koets staat er al" "kom er aan moeder" zo snel als ik kan loop ik de trap af om naar benenden te gaan. Het Bal van Evan is vandaag daarom. Eigenlijk was ik van plan niet te gaan totdat mijn moeder weer zei dat ik wel moest gaan. Heb ook een van mijn zovelen jurken aangedaan.

"Feline je bent er" zegt de moeder van Evan "Ja natuurlijk ben ik er" "kom mee naar binnen" ze duwt me naar binnen en mijn naam word omgeroepen "Prinses Feline Elizabeth Beauford uit Frankrijk" Meteen kijkt iedereen me aan. Fijn houd echt van deze aandacht. Meteen zie ik Evan staan hij staat te praten en te lachen met een meisje. Als hij me ziet kijken glimlacht hij en steekt zijn hand op naar mij, het meisje daar integen kijkt me boos aan. Ben daarom ook maar snel weg gegaan. "Gaat het goed hier" mijn moeder staat naast me "Oh ja hoor" Ga haar niet vertellen hoe het echt gaat. Ze wilde ook persee dat we hierheen gingen omdat ik koningin moet worden. Na een tijdje heeft Evan al gedanst met veel meisjes. Zag hem al een paar keer op me aflopen maar toen werd hij meegesleept door een meisje. Of misschien verbeeldde ik het me alleen maar.

Dan voel ik de hand van iemand op mijn schouder. En ja hoor dat is Evan net als op mijn bal. "Hoe gaat het hier?" "wel goed Evan" hij begint zachtjed te grinniken "wat is er?" "Hoe je mijn naam net zei" "oh" voel mijn gezicht weer eens rood worden. "je bent schattig als je bloost" ik geef hem een speelse duw "Mag ik deze dans?" hij buigt en ik neem zijn aanbod aan. Hij drukt zichzelf tegen me aan en ik voel de warmte door mijn lichaam kruipen. "Jou ken ik hier tot nu toe het beste" fluistert hij "Eigenlijk niet eerlijk maar weet je geef er niks om" "Ja dat is niet eerlijk he" grap ik mee. "Ga je mee?" ik knik en hij pakt mijn hand en we sluipen ongezien naar buiten.

Dan lopen we buiten met zijn tweeën maar waarom heeft hij mij meegenomen. "Mag ik iets zeggen?" hij knikt "Waarom neem je mij hier mee naar toe?" "omdat" er verschijnen blosjes bij hem "Omdat jij degene bent die mij laat blozen en je bent degene die mij raakt" "maar gisteren zei je.." hij onderbreekt me "Dat ik iemand leuk vind" hij geeft me een knipoog "Dat ben jij maar wat jij van mij vind" "wat denk je zelf je bent een en al perfectie voor mij" nu begin ik te blozen. en hij haalt een hand door zijn haar. daarna gaat hij ergens op zitten en ik ga er naast zitten. dan buigt hij naar voren en heb zoon gevoel dat hij mij gaat zoenen dus ik laat hem naar voren komen. maar net voordat hij bij mijn lippen is hoor ik een stem roepen "Evan Hendry Calford" hij kijkt achter mij en ik ook. daar staat een meisje ons boos aan te kijken, Oeps "Ja wat is er?" zegt hij rustig " moet u niet naar binnen" hij knikt en staat op.

"Wat deed je buiten" sist mijn moeder als ik binnen kom. "Niks" Ze zegt nog iets maar of ik ernaar luister nee. Een eindje verder op staat Evan met een van de meisjes praten. Hij zit dus druk in gesprek net als ik weg wil kijken zie ik hem mijn kant op kijken. Dan staat zijn moeder bij hem en trekt hem mee naar een rustig plekje. zie ze rustig praten.

"Waarom zijn we hier eigenlijk?" mompelt mijn moeder dan "Hoezo dat nou weer?" "alsof hij voor jou gaat kiezen kijk al deze meisjes" meteen schrik ik van die reactie van mijn moeder. en ren dus ook weg. weg van mijn moeders gezeur.

"Gaat het?" ik kijk wie het zegt en zie het bezorgde gezicht van de moeder van Evan "Oh ja het gaat" "Hij gaat zo bekend maken welk meisje" zegt ze "oh" "Ja weet al wie het is maar zeg niks" Dan horen we een stem van iemand "Mogen we de Prins welkom heten" Evan staat daar vol trots iedereen aan te kijken. Hij word een goede koning "Zie je nog wel" zegt de moeder van evan nog voordat ze naar Evan toe gaat. "Hallo mijn moeder en vader hebben voor dit bal gezorgt zodat ik kan kijken welke meisjes er kans maken bij mij" iedereen begint te klappen "En er is iemand die me vanaf het begin al inspireerd" elk meisje kijkt elkaar vies aan en ik kijk gewoon naar Evan maar hij niet naar mij. "Mag ik naar voren roepen Feline Beaford" wat! had gewoon eigenlijk iemand anders verwacht mijn moeder heeft haar mond open staan. Ik loop zachtjes naar voren en mijn moeder loopt mee.

Dan pakt Evan mijn handen maar voordat hij iets tegen me gaat zeggen loopt hij nog naar mijn moeder. "Mag ik met uw dochter trouwen" mijn moeder kijkt eerst naar mij en daarna geeft ze een onverwacht antwoord "Nee" Evan schrikt ervan "Waarom niet?" "Ten eerste je ouders hebben onze deal afgewezen en ten tweede jij kan iedereen krijgen die je wilt en je kiest haar" Evan kijkt mijn moeder verbaasd aan en daarna mij. "Hoe durft u zo over uw eigen dochter te praten" "Hoe durf je zoon toon tegen de koningin te hebben" "Omdat u een vreselijk mens bent en u doet vooral vreselijk tegen uw dochter" zegt de moeder van evan. "Begint u ook al zullen we gewoon afgespreken dat ze elkaar nooit meer zien want ja jullie familie is vreselijk" meteen kijken ze mijn moeded vreselijk aan en mijn moeder sleept me mee.

"Laat me los" roep ik "Ik houd van hem kan je een keer niet aan je zelf denken" ze schud haar hoofd "Feline feline toch, je bent er zo makkelijk voor gevallen" "Nee moeder u bent gewoon gemeen, je ziet niet wat voor mensen ze zijn" na die woorden praten we niet meer met elkaar.

Eenmaal thuis maak ik een brief

Lieve Prins Evan

Zal je niet vergeten, snap ook echt niet waarom mijn ouders zo moeilijk doen, zal ik je dan echt nooit meer zien.

-xxx- Feline

Daarna geef ik die weg dat die naar Engeland moet en dat die voor Evan Calford is. Geef nog een kus op de kaart en dan is die weg.