Project: Yngrid

Chapter Five

Chapter Five

Dinala ako ni Andrew sa loob ng isang kwarto at pinaupo sa metal na lamesa. Nakaangat mula sa sahig ang dalawa kong paa. Iniwan nya ako saglit para pumasok sa isang pinto na nasa loob ng kwarto. Narinig ko sya na nagkakalkal ng mga gamit doon.

Pinag-aralan ko ang kamay ko, nawala na ang butas dito. Wala na ang bakas ng kagat sa akin ng aso kanina. Mabilis itong sumara. Kakaiba.

"Nakita ko na!" Bumalik si Andrew nang may malapad na ngiti sa labi. May hawak sya sa magkabila niyang kamay; isang toolbox at isang kamay na parang sa mannequin. Nilapag nya sa tabi ko ang mga nakuha niya. Binuksan niya ang toolbox at may kinuha syang scalpel. "Hwag kang mag-alala mabilis lang 'to." Hiniwa niya ang balat ko sa bandang pulso, paikot na parang umuukit ng pulseras. Pinihit niya ang kamay ko nang paikot na parang nagbubukas lang sya ng takip sa bote ng ketchup.

Tinanggal nya ang kamay ko at imbes na ugat o dugo ang lumabas ay nakita ko ang maliliit na wires na nakakonekta sa loob ng braso at kamay ko. Pinagmasdan ko iyon nang mabuti, nasagot na ang tanong ko kanina. Kakaiba nga ako. Hindi na ako tao. Humawak ako sa dibdib ko; walang tibok ng puso, isa akong makina.

"Ah! Nagulat ka ba? Haha! Pero wala ka nga palang emosyon kaya siguro hindi na," aniya na hindi tumitingin sa akin. Nakatuon ang konsentrasyon nya sa kamay ko. "Kailangan ko lang tignan kung hanggang saang layer ang naging damage sa kamay mo."

Inalis nya ang balat ko sa kamay ko. Sumalubong sa akin ang kulay silver na metal at maraming wires na iba-iba ang kulay. Ginalaw ko ang kamay ko. Sumusunod parin ang kamay ko sa utos ng utak ko kahit na hindi ito nakadikit sa akin.

"Walang damage mabuti naman. Mairereserba ko pa itong isa mo pang kamay sa susunod."

Muli niyang idinikit sa braso ko ang kamay ko at pinihit ito paikot upang maibalik. Isinuot niyang muli sa kamay ko ang balat na parang isang hand glove. Kusang nagdikit ang balat ko na tila clay, unti-unting nawala ang hiwa.

"Sa susunod mag-iingat ka pinsan. Kahit na ginamitan ka namin ng titanium hindi parin maganda kung magpapabaya ka sa katawan mo. Kakagising mo lang. Hindi ka pa siguro sanay sa bago mong katawan. Ano ba ang nangyari sa'yo?"

"Kinagat ako ng aso."

Tumahimik sya sandali at tumawa. "HAHAHAHA! Kahit talaga kailan habulin ka ng aso, ate Yn."

Habang nililigpit ni Andrew ang gamit nya ay narinig ko naman na may humintong sasakyan sa harap ng bahay. Bumukas at sumarado ang pinto nito. Narinig ko ang mga mabibigat at mabilis na yabag palapit sa bahay. Bumukas ang pintuan sa unang palapag.

"Nasaan sya?" Narinig kong boses ng lalaki. Kapapasok lang nya sa loob ng bahay. "Nasaan ang anak natin? Totoo bang gumising sya? Nagising sya?"

"Nagising na sya. Nagising na ang anak natin," sagot ni Mama sa lalaki.

"Gusto ko syang makita. Nasaan sya?"

Umakyat silang dalawa sa hagdan. Ilang sandali pa at nakapasok na sila sa loob ng kwarto. Una kong nakita ang mukha ni Mama, sa likod niya ay isang lalaki na kahawig ni Papa. Bumaba ako mula sa pagkakaupo ko sa lamesa at humarap sa lalaking kahawig ni Papa. Katulad ni Mama, mas matanda rin siya kaysa sa naalaala ko.

"Y-Yngrid," mahinang tawag sa akin ni Papa. Matagal niya akong tinitigan na parang di makapaniwala sa nakikita. Kumislap ang mga mata niya. "Nakikilala mo pa ba ako?" Unti unti syang lumapit sa akin. "Ako ito, ako ang Papa mo." Kinuha niya ang dalawa kong kamay at mahigpit na hinawakan.