Help~N.H

0.5

N I A L L

"Hey Niall!" Ik draai me om en zie mijn moeder op me aflopen. Ik glimlach en trek haar in een knuffel.

"Hey mam." Zeg ik zacht terug. Ze drukt een kus op mijn wang en houdt me stevig vast. Na een lange tijd laat ze me los.

"Hoe is het met je, jongen?" Vraagt ze me met een klein glimlachje. Ik haal mijn schouders op.

"Wel oke, denk ik." Ze knikt.

"Heb je al vrienden gemaakt?" Vraagt ze. Ik knik snel en glimlach lichtjes.

"Iedereen hier is echt aardig." Zeg ik gelijk, en ik zie dat ze al wat blijer is.

"Mooi zo, daar ben ik blij om. Ik mis je wel." Zucht ze. "Het is zo stil thuis zonder je." Ik heb een broer, maar die woont op zichzelf. Hij is al een paar jaar getrouwd en heeft een zoontje. mijn vader is verhuisd naar het buitenland toen ik 4 was. Dus ik was de enige de afgelopen paar jaar.

Ik kijk naar mijn moeder en zie tranen in haar ogen opwellen. Snel trek ik haar in een knuffel.

"Niet huilen mam, voor je het weet ben ik thuis." Zeg ik zacht terwijl ik over haar rug wrijf. Ze haalt haar neus een paar keer op en houdt me stevig vast, alsof haar leven er vanaf hangt. Ik zucht zacht en sluit mijn ogen. Ik haat dit.

••••••••••••••••••••••••••

N O Ë L L E

Ik kijk rond. Waar is papa? Het is de derde week, hij komt dan altijd langs.. Ik loop naar Eva, een van de medewerkers hier, die bij de balie staat.

"Hoi Eva, heeft u mijn vader gezien?" Ze schudt haar hoofd en kijkt me medelevend aan.

"Het spijt me Noëlle, ik heb hem niet gezien." Ik knik en haal mijn schouders op.

"Het is oke, ik ga wel weer dan, nog vier uur hier wachten heeft geen zin." Ik neem afscheid van Eva en loop naar mijn kamer. Jade is er nog niet. Vast met haar familie.

Ik vraag me toch af waarom papa niet is gekomen. Ben ik een last voor hem? Had hij het zo druk dat hij geen tijd voor zijn dochter had? Of wie weet is hij het vergeten.

Ugh, ik moet stoppen met non stop piekeren. Het komt wel goed. Hoop ik tenminste.

Ik ontwaak uit mijn gedachtes door een klop op mijn deur. Ik kijk verbaasd op. Jade heeft de sleutel toch?

Ik sta op en loop naar de deur. Als ik hem open doe zie ik Niall staan.. Hij kijkt me aan en lacht lief naar me.

"Hey." Zegt hij terwijl hij een hand door zijn haar haalt b

"Hey." Zeg ik terug.

"Uh, sorry dat ik ineens langskwam, ik wilde gewoon weten hoe het met je is." Ik haal mijn schouders op.

"Kan beter. Mijn vader is niet langsgekomen." Zucht ik. Hij fronst.

"Oh, dat is jammer.. Waarom?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op.

"Waarschijnlijk had hij het druk of zo en is hij het vergeten. Ach ja, een keertje kan wel gebeuren." Zeg ik. "Moet jij niet bij je moeder zijn? Ze heeft je vast gemist." Zeg ik dan.

"Ze is net vertrokken." Grinnikt hij. Oh..

"Nou, zullen we dan naar buiten gaan?" Stel ik voor. Hij knikt. Ik loop naar buiten en sluit de deur achter me. Samen met Niall loop ik naar buiten. We gaan samen aan een tafeltje zitten.

"Was het gezellig met je moeder?" Vraag ik terwijl ik mijn hoofd op mijn hand rust. Hij knikt snel en ik zie een twinkeling in zijn ogen. Zijn moeder betekent sowieso veel voor hem. Dat is duidelijk te zien.