E.D.R.E.

-28-

Eser'den...

Başım dönüyordu. Gerçekten hem dönüyor hem ağrıyor. Hem de midem bulanıyor. Gözlerimi araladığımda küçük bir odada olduğumu anladım. Bir şömine, masa ve yatak. Bari yatakta yatsaydım ya boynum ağrıdı. Ama ben sandalyede ağzım bantlı, ayak ve ellerim bağlı oturuyorum. Bir dakika ben resmen şu an, şu saniye aksiyon yaşıyorum. Oha.

"Uyandın mı prensesim?"

"Şişko bir prenses istemiyorum."

Eymen'i hatırlayıp iç çekerken Eren yanıma gelip ağzımdaki bandı çıkardı. "Ben senin prensesin değilim!"

"Ah şimdilik öyle."

"Eren senin derdin ne ya? En son bıraktığımda psikopat değildin sen."

"Zaman Nisan. Zaman herkesi ve her şeyi değiştirir."

"Senin felsefe yapmanı dinlemeye vaktim yok. Çıkar şu ipleri." dedim sinirle bakarken. "Sence bu kadar basit olsaydı seni kaçırır mıydım??"

"Sen manyak falan mısın yoksa tipin mi öyle gösteriyor?"

"Manyağım beni sen manyaklaştırdın."

"Saçmalama. Bak ağabeyim annem ya da babam yokluğumu anladıkları zaman senin için iyi olmaz. Hele babam. Onda yaşlı kurt seçkin kanı var." dedim ve korkuttum sanki onu. "Yaşlı kurt seçkin kanı ne be?"

"Seçkin kanının en gelişmiş hali."

"Eser saçmalamayı kes. Sanırım ilacı fazla verdim." İlaç? "Ne ilacı? Yoksa ben baygınken bana ilaçlı içki mi içirdin?"

"Ya evet. Ben Nuri Alçoyum aslında."

"Çıkar şu ipleri."

"Uslu duracaksın."

"Tamam."

Mal. Bu çocuk cidden mal. Cesaret ve romantizm var ama mal yani. Hiç kimse kusursuz değildir.

Eren ipleri çözdü ve az önce getirdiği simitleri yemem için beni masaya oturttu. "Nisan?" dediğinde ona baktım. "Sen bana aşık mıydın? Yani eskiden."

"Aşk... Hayır değildim."

"Nasıl bu kadar eminsin?"

"Çünkü aşkı biliyorum ve sen kesinlikle aşk değildin."

"Aşk nasıl bir şey ?"

"Ciddi misin?" bakışlarımı Eren'e atarken o devam et hareketi yapıyordu. Elimdeki simiti bıraktım.

"Hım peki. Aşk nasıl desem? Böyle aslında çok harika bir şey. Dünyadaki sekiz milyar insandan senin onu, onun seni sevmesi. Mucize. İnsanı en mutlu eden şey aşk belki ama en çok acıtanda aşk. Zıtlıklar duygusu." dedim ve iç çektim. "Peki senin ilk aşkın kim?"

"Bu da soru mu? Tabi ki babişkom."

"Cidden sordum Nisan." Gerçekten çok ciddi bakıyor. "Pekala. Benim ilk aşkım, Eymen."

"Hah şu çakma sevgiline mi aşık oldun?"

"Sen nereden-" derken lafımı kesti. "Biliyorum Nisan. Seninle ilgili her şeyi biliyorum. Pamuk şeker aşığısın. Eser ismini sevmiyorsun. Ağabeyinin seni aşırı korumasını sevmiyorsun. En sevdiğin şey yağmur altında yürümek ve iliklerine kadar ıslanmak. Seni tanıyorum Nisan."

"Yanlış."

"Ne?" dediğinde ona baktım ve gülümsedim. "Biliyor musun? Artık Eser ismini daha çok seviyorum. Çünkü Eymen bana Eser diye sesleniyor. Aşk belki de bu ha. Sırf o sevdiği için sevmek."