E.D.R.E.

-29-

Rüzgar'dan...

Güneşin ilk ışıkları ile gözlerimi araladım. Gerçekten daha çok erken. Kafamı öbür tarafa çevirdiğimde yanımda kıvrılıp cenin pozisyonu almış- dizi karnına kadar çekik elleri dizinin hemen üstünde- Yaprak'ı gördüm. Sırtı bana dönüktü.

"Yaprak."

Saçını ellerimin arasına alıp kokladım. Şampuanını mı değiştirdi bu? "Yaprak."

"Ya of abi!" Bana dönen yüz ile dondum kaldım. "Eser. Sen Yaprak'a ne yaptın? Yedin mi onu?"

"Ya bir git. Uyuyacağım ben."

"Yaprak nerede kızım?" dedim dikd ik bakarken. "Benim odamda."

"Neden?"

"Annem düğünden bir gün önce birbirlerini görmemeleri gerek dedi."

"Saçmalık." Kalktım ve kapıyı açmaya çalıştım. "Hey kapı neden kilitli?"

"Annem benim uyuyacağımı, seninde bunu yapacağını bildiği için kapıyı kilitledi. Yaprak evden gidene kadar çıkmak yok." dedi Eser ve gözlerini kapattı. "Siz gerçek misiniz ya?"

"Ha evet. Artık susta uyuyayım."

"Nerene uyuyacaksın daha? Ailemizdeki uyku genleri tamamen sana geçmiş."

"He evet."

"Kalk kız kalk.Uyumak yok.Yasak."

Eser'i doğrultup yanına oturdum. Ah kardeşim uykudan kalkınca Yaprak'tan 3799310 kat daha güzel. Seçkin kanı farkı. "Bugün saat kaç gibi partiniz başlıyor abi?"

"Sekiz gibi. Neden?''

"Hiç merak ettim sadece." dedi ve omuz silkti. "Bilirim o merakı. Eymen altı buçuk gibi buraya gelecek."

Eser'in iki saattir kapalı gözleri birden açıldı. "Ne? Dokuz buçuk saat kalmış ve sen bunu şimdi mi söylüyorsun? Ah ne giyeceğim şimdi ben?"

"Sakin ol canım. Ne de olsa kilitliyiz otur dertleşelim." dedim ve sakinleşti. "Peki."

"Evet derdin ne kardeşim?"

"Ne? Dertleşelim diyen sensin abi."

"Evet ama derdi olan sensin." deism ve gülümsedim. "Onu nereden çıkardın?"

"Sürekli uyumadan, nadiren gülmenden, neredeyse hiç yemek yememenden. Benim eski neşeli obur kardeşime ne oldu? Onu da mı yedin?"

"Peki anlatacağım ama lafımı kesmek yok."

"Seçkin sözü."

"Şimdi ben...nasıl desem...bana öyle bakma abi!!" dedi kaşlarını çatarak.
"Nasıl böyle mi?" Gözlerimi daha çok kıstım.

"Evet böyle."

"Peki."

"Ben...ee..aşık oldum."

"Biliyordum. La la la la ben her şeyi bilirim çok havalıyım çünkü ben seçkinim la la la la la."

"Ya abi bir sus dinle."

"Kim bu şanslı?" dedim cevabını bilerek. "Ah Eymen."

"Bu benim zaferimdir. Hep ben. Ben olmasam birbirinizden haberiniz olmayacaktı be."

"Haklısın. İşte derdim bu abi. Ona bunu söylemem gerek ama nasıl?" Derdi bu mu yani? "Merak etme Eser bence Eymen de sana karşı boş değil!"

"Gerçekten mi?"

"Evet.Kesinlikle boş değil."

"Seni seviyorum abim benim."

Eser'e sarıldım.