Επιτέλους φτάσαμε!!!! Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Λονδίνου και όλοι οι επιβάτες βγήκαν έξω μαζί και εμείς. Στο Λονδίνο όπως πάντα βρέχει και έχει κρύο. Ιανουάριο μήνα δεν περίμενα να έχει ήλιο. Αφού είχαμε πάρει το πράγματα μας βρήκαμε ένα ταξί και μπήκαμε μέσα.
" Καλησπέρα σας. Στην οδό 'τάδε' παρακαλώ " είπε ο πατέρας μου και το αυτοκίνητο ξεκίνησε προς εκείνη την οδό.
" Μπαμπά θα χωράμε όλοι σε αυτό το σπίτι? " ρώτησε η Victoria.
" Φυσικά αγάπη μου. Είναι αρκετά μεγάλο. Έχει πολλές κρεβατοκάμαρες " είπε ο μπαμπάς μου.
" Και πόσοι ζουν εκεί μέσα βρε μπαμπά " τον ρώτησα εγώ και χαμογέλασε
" Μένει η Lisa με τα 3 παιδιά της και την οικιακή βοηθό, πλέον και εμείς " είπε με ένα χαμόγελο. Μετά από τόσο καιρό τον ξανά βλέπω τόσο χαρούμενο.
" Τρία παιδιά? Ααα δεν θα είμαστε μόνο εμείς οι δύο λοιπόν!! " είπε η Victoria χαμογελώντας.
" Φυσικά και όχι βρε Vic. Μπαμπά τόσο καιρό δεν μας έχεις μιλήσει για το πως γνώρισες την Lisa " είπα και το ταξί σταμάτησε έξω από ένα σπίτι. Βασικά αυτό δεν ήταν σπίτι, παλάτι ήταν.
" Άλλη φορά θα σας πως. Κατεβείτε " είπε ο μπαμπάς μας και το κάναμε αμέσως.
Βγήκαμε από το ταξί και αφού κατεβάσαμε τις αποσκευές μας καθίσαμε μπροστά από την είσοδο και εγώ με την Victoria το κοιτάγαμε με ανοιχτό το στόμα.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
" Καλέ μπαμπά αυτό δεν είναι σπίτι.... " είπε η Victoria καθώς το κοιτάζει με γουρλωμένα τα μάτια.
" Παλάτι είναι... " την συμπλήρωσα και ο πατέρας μας χαχάνισε.
" Προχωρήστε, θα μας περιμένουν " μας είπε και προχωρήσαμε προς την είσοδο και με τις βαλίτσες στο χέρι.
Ο μπαμπάς μας, χτύπησε το κουδούνι και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε μία κυρία γύρο στα 47-48 με ένα χαμόγελο.
