" Είμαι έτοιμη, είμαι έτοιμη, είμαι έτοιμη, είμαι έτοιμη, είμαι έτοιμη.. ΑΑΑΑ ΌΧΙ ΔΕΝ ΕΊΜΑΙ ΚΑΘΌΛΟΥ ΈΤΟΙΜΗ!!! " φώναξα και συνέχισα να κάνω βόλτες στο δωμάτιο.
" Χαλάρωσε ρε Clara " είπε ο Luis μέσα από το τηλέφωνο.
" Δεν μπορώ Luis, δεν μπορώ! " είπα και αναστέναξε.
" Έλα, έλεοςςς!! " φώναξε και ξεφύσιξα.
" Σε έπρηξα. Σόρρι " είπα και γέλασε.
" Clara χαλάρωσε. Έτσι κι αλλιώς εσύ είσαι με τον Oliver. " είπε ειρωνικά και στριφογύρισα τα μάτια μου. Ναι δεν τον συμπαθεί για κάποιο λόγο.
Το κουδούνι χτύπησε και έμεινα κόκκαλο.
" L-Luis τ-το κ-κουδούνι. Η-ήρθε! " τραύλισα και ξεροκατάπια.
" Άντε πήγαινε. Καλή συνέχεια " είπε και το έκλεισε.
ΑΓΚΚ!! ΤΟΝ ΜΙΣΩ!
Άφησα το κινητό στο κρεβάτι και βγήκα από το δωμάτιο.
" Guten Morgen Familie! " η φωνή του ακούστηκε, βραχνή δυνατή. Η Γερμανική του προφορά ήταν κι αυτή κάτι ωραίο πάνω του. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει γρήγορα. Δάγκωσα το κάτω χείλος μου.
" Αγόρι μου!! " φώναξε η Lisa. Κατέβηκα αργά τις σκάλες και σταμάτησα στη μέση όταν μπορούσα να βλέπω άνετα. Όλοι είχαν μαζευτεί γύρω του και τον χαιρετούσαν.
Έλα Clara, μη κωλώνεις!
" Αδερφούλι, μου έλειψες τόσο πολύ " είπε η Linda και τον αγκάλιασε.
Αχχ θέλω κι εγώ αγκαλιά!
Ειι Clara!!
" Κι εμένα μικρή " είπε και χαμογέλασε.
Αχχ το χαμόγελο του.
" Clara έλα να χαιρετήσεις τον Tom " είπε η Victoria μόλις με είδε.
Το βλέμμα του Tom έπεσε πάνω μου και αμέσως ανατρίχιασα. Οι ματιές μας ενώθηκαν. Ήταν ίδιος. Όπως ακριβώς τον θυμόμουν. Μου είχαν λείψει τα πάντα πάνω του.
Το βλέμμα του ταξίδεψε πάνω του και εγώ ξεροκατάπια. Κατέβηκα και τα υπόλοιπα σκαλιά και σιγά σιγά πλησίασα.
" Καλώς ήρθες " είπα απλά και ίσιωσε την πλάτη του.
" Καλώς σας βρήκα " είπε στον ίδιο τόνο και έριξα αλλού το βλέμμα μου.
" Έλα αγόρι μου. Πες μας, πως είναι το Πανεπιστήμιο, η Γερμανία??? " ρώτησε η Lisa και καθίσαν όλοι στον καναπέ.
" Όλα υπέροχα μητέρα. Εσύ πως είσαι? " ρώτησε και χάιδεψε την κοιλιά της.
Πήγα στην κουζίνα και έβαλα γρήγορα ένα ποτήρι με νερό. Το ήπια όλο και έκλεισα για λίγο τα μάτια μου.
YOU ARE READING
...Mustn't...
Teen Fiction...Δεν έπρεπε είπαν... ...Αλλά, από πότε ακολουθούμε πάντα τους κανόνες?...
