...Mustn't...

Κεφάλαιο 21

" Πόσο καιρό? " με ρώτησε η Lousi και την κοίταξα με απορία.

" Πόσο καιρό τι? " την ρώτησα κι εγώ.

" Πόσο καιρό τον θες ρε χαζό!! " είπε η Lousi φωναχτά και της έκλεισα το στόμα.

" Πας καλά??? Φωνάζεις??? Είναι κάτω μαζί με τον Hugo μπορεί να σε ακούσουν " της είπα ψιθυριστά.

" ΙΟΥ!! " τσίριξα μόλις ένιωσα την γλώσσα της να γλύφει την παλάμη μου.

" Δεν φταίω εγώ " είπε τάχα αθώα και στριφογύρισα τα μάτια μου καθώς σκούπισα την παλάμη μου με ένα χαρτί.

Για να καταλάβετε η  Lousi με τον Hugo ήρθαν σήμερα το πρωί στο σπίτι μου για να κάτσουν. Κάτω στο σαλόνι είναι ο Tom με τον Hugo και στο δωμάτιο μου είμαι εγώ με την Lousi.

" Πες όμως!! " με έβγαλε από τις σκέψεις μου η αγαπημένη μου φίλη.

" Εμ την πρώτη εβδομάδα μου πήγαινε κόντρα -όχι ότι τώρα δεν μου πάει-  μετά από δύο εβδομάδες μετά την μετακόμιση. Νομίζω! " είπα και χαχάνισε.

" Άχου το μωλέ μου.. Ερωτεύτηκε!! " είπε η Lousi πιάνοντας μου τα μάγουλα. 

" Αχ έλεος!! " είπα και απομάκρυνα τα χέρια της από πάνω μου.

" Πάμε κάτω " είπα και σηκώθηκα από το πάτωμα. Μη ρωτήσετε γιατί καθόμαστε κάτω. Είμαστε τρελές. Ναι ναι! 

" Γιατί? Δεν αντέχεις μακριά του ?? " με ρώτησε γελώντας Lousi και την κοίταξα άγρια. Χωρίς να μιλήσω βγήκα από το δωμάτιο και κατέβηκα στο σαλόνι.

" Είναι δύσκολη " άκουσα να λέει ο Tom και τους πλησίασα.

" Ποια είναι δύσκολη? " τους ρώτησα και κάθισα στην πολυθρόνα.

" Η ζωή! " πετάχτηκε γρήγορα ο Hugo και στριφογύρισα τα μάτια μου.

" Ναι. Είναι. " είπα απλά και κοίταξα τον Tom. Καθόταν εκεί ήρεμος και μιλούσε με τον Hugo. Μπορούσα άνετα να κάθομαι με τις ώρες και να τον χαζεύω.

" Hugo δεν πάμε κι εμείς? " ρώτησε η Lousi μόλις εμφανίστηκε στο σαλόνι.

" Ναι πάμε. Πόσο ακόμα θα μείνετε εδώ ?? " μας ρώτησε ο Hugo.

" 3 μέρες " είπα ταυτόχρονα με τον Tom. Τον κοίταξα και με κοίταξε. Και μετά... Γελάσαμε.

Μάντεψε

Δεν θέλω..

Χμ.. Χμ

" Ωραία. Θα τα ξανά πούμε " είπε χαχανίζοντας ο Hugo και αφού τους χαιρέτησα έφυγα.