Το όνειρο [ Kpop Fanfiction] [Completed]

Part 30

[Δέσποινας Pov]

Ο γιατρός μου ανακοίνωσε ότι σήμερα μπορώ να φύγω. Επιτέλους. Χαίρομαι που θα είμαι ξανά με τα παιδιά και τα κορίτσια. Τώρα όλα θα πάνε καλά.

Βάζω τα ρούχα μου και μαζεύω τα λίγα πράγματα μου. Είμαι έτοιμη να φύγω τώρα.
Όταν βγήκα έξω από το δωμάτιο όλοι με περίμεναν.

Αφού αγκάλιασα τους γονείς μου και τα κορίτσια φύγαμε από το νοσοκομείο.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και ανεβήκαμε όλοι μαζί στο δωμάτιο.

Μαμά Μαργαρίτας: Ωραία τώρα που τελείωσε αυτή η περιπέτεια και είστε όλες καλά, μπορούμε να γυρίσουμε πίσω.

Μ: Που πίσω μαμά;

Μαμά Δέσποινας: Στην Ελλάδα κορίτσια. Από εκεί είμαστε.

Μ&Δ&Η: Όχι!

Μαμά Ηρώς: Τι όχι; Άντε μαζέψετε τα πράγματα σας.

Μ: Μα...δεν μπορούμε να φύγουμε ακόμα!

Γυρνάμε και κοιτάμε τους BTS. Κάτι έχουν καταλάβει...

Μπαμπάς Δέσποινας: Κορίτσια πρέπει να γυρίσετε. Πολυ μείνατε.

Η: Και θα βγάλουμε καινούργια εισιτήρια; Κρίμα τα λεφτά...

Μπαμπάς Ηρώς: Τι; Αφού έχετε εισιτήρια!

Μ: Ναι αλλά έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία επιστροφής οπότε δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε τώρα.

Δ: Και είμαστε τώρα για έξοδα ε; Όχι. Οπότε θα γυρίσετε εσείς με το καλό, και μετά εμείς.

Κοιταζόμαστε με ένα αίσθημα περηφάνιας που τους αναγκάζουμε να μας αφήσουν να μείνουμε. Τέλεια.

Μπαμπάς Μαργαρίτας: Νομίζω πως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Εξάλλου θα γυρίσετε, δεν έμεινε πολύ σωστά;

Μ: Σωστά σωστά!

Η: Πάω να φέρω το λάπτοπ να κλείσετε εισιτήρια.

Η Ηρώ σηκώνεται και φέρνει το λάπτοπ από το γραφείο. Καθόμαστε όλοι μαζί και προσπαθούμε να βρούμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα εισιτήρια.

Μ: Αα κοιτάξτε έχει μια πτήση σε 12 ώρες.

Δ: Μια χαρά έτσι;

Μπαμπάς Δέσποινας: Για αυτό σας μεγαλώσαμε, για να μας διωχνετε;

Δ: Εε σιγά πότε θα ξαναερθούμε Κορέα;

Μαμά Ηρώς: Αχ εντάξει ας φύγουμε τότε αφού επιμένετε.

Η:ΝΑΙΙΙ! Εννοώ θα μας λείψετε...