Το όνειρο [ Kpop Fanfiction] [Completed]

Part 40

[Time skip, four years later]

[Δέσποινας pov]

Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τότε και ακόμα ονειροπολω τις μέρες μας εκεί. Τους θυμάμαι τόσο ζωντανά, όσο όταν μας κοιτούσαν την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε. Μπορεί να έχω προχωρήσει στην ζωή μου, αλλά δεν παύω να λησμονώ τις αξέχαστες στιγμές μας εκεί.

Μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια έχω τελειώσει σχεδόν τις σπουδές μου στο Ιστορικό Αρχαιολογικό Πανεπιστήμιο Καλαμάτας και αρχίζω να σκέφτομαι για μεταπτυχιακές σπουδές.

Σε θέματα αισθηματικά, πριν από λίγο καιρό χώρισα με το παιδί που ήμουν τον τελευταίο χρόνο γιατί κατάλαβα πως δεν ταιριάζουμε και τόσο. Μπορεί να ήταν καλό παιδί αλλά διαφωνούσαμε αρκετά σε πολλά θέματα και φαινόταν ότι δεν θα πήγαινε παρακάτω αυτή η σχέση.

Με τα κορίτσια μπορεί να σπουδάζουμε σε διαφορετικές πόλεις, αλλά προσπαθούμε να βρισκόμαστε αρκετά συχνά. Τώρα που τελειώνουν και αυτές σκεφτόμαστε να πάμε κανένα ταξιδάκι. Ο προορισμός μας είναι ένας: Κορέα. Εγώ εκεί θέλω να πάμε, να ξαναθυμηθούμε τα παλιά. Δεν ξέρω αν θα συμφωνήσουν, πράγμα απίθανο μαλλον.

[Ηρώς pov]

Πότε πέρασαν 4 χρόνια δεν το κατάλαβα. Μπορεί στην αρχή να περνούσε ο καιρός βασανιστικά, αλλά τώρα μου φαίνεται σαν χθες όταν ήμασταν μαζί τους στο αεροδρόμιο. Τι μέρα κι εκείνη! Ακόμα σκέφτομαι το βλέμμα του Namjoon και ανατριχιάζω. Ο χρόνος μπορεί να πέρασε, αλλά το fangirling παραμένει fangirling.

Εδώ στην Πάτρα που σπουδάζω Περιβαλλοντολογία  όλα είναι εντάξει. Παράπονο δεν έχω, αλλά ο πολύς κόσμος μου την δίνει γιατί δεν μου αρέσει να βγαίνω συχνά. Όταν το κάνω - όπως προχτές για παράδειγμα - εντάξει καλά περνάω, αλλά δεν ξετρελένομαι κιόλας.

Το παιδί με το οποίο είμαι σε σχέση αυτή τη στιγμή, μου κάνει παράπονα πως βγαίνω με άλλους, ακούς εκεί! Δικαίωμα μου είναι και δεν θα μου πει ο κάθε βλάκας τι να κάνω. Νομίζω θα τον χωρίσω να τελειώνουμε με αυτήν την ιστορία γιατί τώρα τελευταία είχε γίνει πολύ καταπιεστικός.

Και αυτά που λέτε...τέλος πάντων...

[Μαργαριτας Pov]

Λοιπόν...από που να αρχίσω; Τέσσερα χρόνια πριν ήμουν στην Κορέα και τώρα είμαι σχεδόν πτυχιούχος της σχολής Εφαρμοσμένης Πληροφορικής και χωρισμένη. Καλά, όχι ότι με πειράζει κάποιο από τα δύο.

Προσπαθώ να ξεχάσω αυτά που έγιναν τότε. Ούτως ή άλλως ένα όνειρο ήταν και πάει σωστά; Όσο και να προσπαθώ όμως δεν μπορώ να ξεχάσω τους BTS, τον Jimin.