Chapter 2

2.6K 67 3
                                    

Chapter 2

Favor


My stomach churned when I felt tiny sun ray on my cheek. My eyes hurt when I tried to open it. But I don't have a choice but to ran for my life. Patuloy ang pagbaligtad ng aking sikmura! Muntik na 'kong madapa upang dalhin ang buong pagkatao ko sa banyo. And I fuckin' vomit! It so gross! But i can't stop vomiting! Pakiramdam ko lahat ng mayroon ako sa aking katawan ay lumalabas. My head hurts so bad, too. Gusto ko na lamang iuntog ang ulo ko sa kahit saan. Sinamba ko na ang bowl sa paglalabas ng kung ano mula sa aking bibig. I tasted crap every time I gulped.

Oh, my gods.

"Fuck!" hiyaw ko nang matapos ang isang sesyon ng pagsusuka.

My mouth watered again.

Shit!

Shit!

Fucking shit!

And I freaking vomit again!

I didn't even what kind of drinks are inside my body. It pains my head and my stomach. Wala ng ilalabas ngunit gustong-gusto pa rin ng sikmura ko na sambahin ang bowl na 'to. Sa bawat lunok ko'y lasang-lasa ang maasim maasim na--oh, my gods! Stop describing that taste, Lana Marjorie!

Ilang mura ang binigay ng aking bibig bago mahimasmasan ang buong katawan ko sa nangyari. The massive headache I am feeling is darn hell. Hindi ko alam kung anong solusyon para rito. But I made myself a coffee. And a cold drink. I drank the water for just three gulps. It refreshed my throat somehow. Ininom ko rin ang coffee after. My eyes winced many times feeling the ache in my head. Ilang baso rin ng kape ang aking nainom.

It hurts my tongue, drinking the super hot coffee but I don't care because it keep me sane somehow.

"Oh shit! My phone!"

Nagtatakbo ako sa kwarto upang haluglogin ang buong ito para sa aking cell. I'm so sorry, kuya! I will clean your unit someday! Oh, my gods! I'm sorry! This huge room is such a mess like me. My brother dislike disarray room. He is so organize, I am the opposite of him. I'm sorry, kuya! Please forgive me after this! Hindi ayos ang puting comforter! Ang ilang unan ay nasa sahig na. Everything is out of place while I am looking at my phone.

Sa paghahanap doon ko lang napansin ang sarili ko. Looking myself in the mirror, the bloodshot eyes are really visible. Malalim ang aking mata na tila pagod na pagod. My hair is out of place, too. I am blinking rapidly, looking at me...myself.

"Where the hell is my darn phone?"

Tinignan ko muli ito sa kama.

And the little thing is covered by a pillow. It is turned off. Walang buhay kaya hindi ko pa rin alam kung anong estado ng lahat. I am here, at my brother's place ng walang paalam kina Mommy at Daddy. I hella sure, they are all worried about me! Siguro'y napabalita na ito ni Daddy sa mga police! My father's palpable move! Even, I guess, my brother's, too. I'm so sorry, my dear family!

Biting my finger nail, I wished they are all calm. Hinihintay ko na lamang magbukas ang telepono ko. I tapped my foot while waiting. Come on, phoney, wake up! Wake up! You need to wake up because I am still alive and my family needs my presence! Kagat-kagat ko ang aking labi habang naghihintay.

"Come on," I groaned.

Kaagad kong tinipa ang passcode ng phone ko pagkatapos ay unti-unting binaha ng mensahe ito. Hindi ko matignan kaagad dahil hinanap ko sa contacts ang number ni Mommy. Hindi ko pa naririnig ang call button ay may ibang tumawag sa akin.

Kuya calling...

Holy shit. Holy fucking shit.

My lungs almost collapsed, collecting oxygen. Biglang nanuyot ang aking labi habang nakikita sa aking telepono kung sino ang tumatawag. My brother rarely use a freaking phone but here he is, using this thing. Because of my recklessness. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko para rito. Glad, dahil maasar ko siya. Guilty, because of my shits.

Hooked (ML, #2.5)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon