HARAM SEVDA (TAMAMLANDI)

16-Masum Değiliz (Düzenlendi)

Düzenleme Tarihi:30.01.2021

******************************************************************************

Etraf tamamen karanlığa bulandığında tüm gücünü tüketti. Bir adım dahi atacak gücü kendinde bulamadı. Kaldırıma oturup, buğulu gözlerle hızla geçen arabalara baktı. Trafik su misali aktı. Bu görüntü başını döndürdü. Saniyelik gözlerini kapatıp açtı. Ağrısı dinmeyen başını ovmaya başladı.

"Kahretsin."deyip çantasından telefonunu çıkardı. Ekranı açtığında önüne bildirimler düştü. Defalarca aranmıştı. Azat, Berat ve Doğu... Bu isimleri görmek gözünü korkuttu. Ellerini amansız bir titreme aldı. Zar zor mesajlara girdi. Azat'tan gelen mesajları okudu.

Efsun neredesin?

Sabah çıkmışsın hala gelmedin.

Herkes merakta kaldı. İyi misin?

Lütfen bir cevap ver.

Herkes endişeli.

Efsun...

Doğu'da çok merak etti. Defalarca seni aradı. Artık telefonlara cevap ver.

Doğu sinirden küplere bindi. Çok öfkeli. Onu durduramıyorum.

Artık benim de sabrım kalmadı Efsun.

Daha fazlasını okuyamadı. Sinirden ağladı. Gözyaşları eşliğinde Azat'ı aradı. Telefon saniyesinde açıldı. Endişeli ses, onu soru yağmuruna tuttu.

"Efsun iyi misin? Neredesin? Neler oluyor?"

Sertçe yutkundu. Zorlukla dudaklarını araladı.

"Azad ağabey..."

Dudakları arasından acı bir hıçkırık duyuldu. Ağlamaktan ne dediği anlaşılmadı. Bu hali Azat'ı iyice telaşlandırdı.

"Ne oldu? Efsun..."

"Beni buradan alabilir misin?"

"Yerini söyle. Hemen geliyorum."

"B-Bilmiyorum. Konum atarım. Ama lütfen sadece sen gel. Kimse beni bu halde görmesin."

"Hemen geliyorum Efsun. Sadece ben geliyorum.Şimdi sakin ol. Ve beni bekle."

Telefonu kapatıp, Azat'a konum attı. Bacaklarını karnına çekip, arkasındaki ağaca yaslandı. Gözyaşları sessizce akmaya devam etti. Cihangir'in görüntüsü gözünün önünden gitmedi. O anı yaşar gibi oldu. Onun üzüntüsünü ve kederini, kalbinin en derinliklerinde hissetti. İstemsizce fısıldadı.

"Özür dilerim."

"Özür dilerim Cihangir."

Ne süre bu vaziyette kaldı bilemedi. Sürekli aynı şeyi fısıldadı. Düşünceleri dilinde şekillendi. Yüzüne yansıyan far yüzünden gözlerini kıstı. Tam olarak göremese de birinin ona yaklaştığını hissetti.

"Efsun..."

Bakış açısı netlik kazandığında dudaklarını araladı.

"Azat ağabey..."

Azat ona doğru eğilip, onu yerden kaldırdı.

"Buz gibi olmuşsun." deyip üzerindeki ceketi çıkardı. Efsun'a giydirdi. Genç kadının sessizliği sürerken Azat endişeli tavrına devam etti. Arabaya bindiklerinde, merakı ses tonuna yansıdı.

"Bu halin ne? Neler oluyor Efsun?"

Efsun, onu duymamış gibi başını cama çevirdi. Azat konuşmaya devam etti.