Moordvrouw: De ontvoering

Hoofdstuk 1

~Evert~

Met een zachte klap valt de auto deur dicht. Ik slaak een diepe zucht en loop dan het politie bureau binnen. "Goedemorgen." roep ik. "Yo Evert, alles goed??" roept Bram naar me zodra hij ziet dat ik het ben. Ik loop snel door naar mijn bureau en hang mijn jas over de stoel heen. "Hee Bram waar zijn Fenna en Liselotte eigenlijk??" vraag ik aan hem. Op het moment dat Bram wil antwoorden komt Carla aanlopen met Menno achter haar aan. "Fenna en Liselotte zijn al bij een zaak, maar jullie gaan nu ook daar heen." vertelt Carla ons. "Wat voor zaak is het?" vraagt Bram. "Er is een lijk gevonden in het meer vlak bij het bos." begint Menno. "Okee ik weet genoeg." zeg ik. Ik pak mijn jas weer en wil weglopen, maar Carla houdt me tegen. "Evert wil jij Fenna vandaag een beetje in de gaten houden? Volgens mij ging het niet helemaal lekker met haar." zegt Carla met een bezorgd gezicht. Ik knik en ren daarna achter Bram aan naar de auto. "Wat moest ze van je?" vraagt Bram meteen aan mij. Ik zwijg en rijd naar de plaats waar het lijk is gevonden. Niet veel later zijn we er en zien we Fenna en Liselotte met elkaar praten. "Yo Fenna, Lies wat hebben we?" roept Bram. "Hai Bram, we hebben een lijk. Het is waarschijnlijk een vrouw van rond de 25 en ze is in haar buik geschoten. Daarna vermoedelijk achter gelaten en dood gebloed." ligt Liselotte ons in. Ik zie dat Fenna zich afzijdig houd en wat voor zich uit staart. Carla had gelijk er is iets aan de hand, maar de vraag is wat?

~Fenna~

Huilend vertrek ik van huis op weg naar een zaak. Niemand krijgt vandaag te weten wat er aan de hand is met me. Niemand hoeft te weten dat ik gisteravond door een dronken man ben gewurgd en daarna ben verkracht. Toen ik thuis kwam heb ik niet geslapen en alleen maar liggen huilen. Ik stop even langs de weg en bekijk mijn ogen. "Shit." vloek ik zachtjes. Zo kan ik me niet vertonen. Ik werk alles bij en rij verder naar de zaak. Daar aangekomen loopt Lies meteen naar me toe. "Morgen Fen, we hebben een lijk." verteld Liselotte me. Ik knik en gebaar dat zij voor gaat en dan lopen we naar het lijk. Liselotte vertelt wat ze allemaal denkt en dan opeens horen we de stem van Bram roepen. Opnieuw vertelt Liselotte haar verhaal, maar ik hou me afzijdig vandaag. Ik zie Evert naar me kijken en dan komt hij naar me toe lopen. "Fenna gaat het wel goed met jou??" vraagt hij. "Ja gaat prima hoezo??" vraag ik snel. Misschien wel iets te snel.. "Oh nee niks je lijkt zo afzijdig." mompelt Evert nu. "Fenna, Evert gaan jullie weer mee naar het bureau??" vraagt Lies aan ons. "Ik knik en loop snel naar mijn auto toe. Tot mijn schrik hoor ik Evert roepen dat hij wel met mij mee rijdt. Ik loop verder en stap in. Een paar tellen later zit Evert naast me en rijden we richting het bureau. "Fenna?" begint Evert voorzichtig. Ik negeer hem en houd mijn blik strak op de weg gericht. Na ongeveer vijf minuten komen we weer op het bureau aan. Snel stap ik uit en loop het bureau binnen, rechtstreeks naar de dames wc. Evert rent me achterna maar blijft staan als hij ziet waar ik heen ren. In de wc barst ik opnieuw in tranen uit. Ik heb zoveel pijn en ben zo moe. Dan opeens staat Liselotte naast me. "Evert stuurde me hij maakt zich zorgen om je Fen." zegt ze. Ik draai me naar haar op en zodra ze ziet dat ik huil trekt ze me in een knuffel. "Wat is er toch gebeurd Fenna?" vraagt ze aarzelend. Stotterend vertel ik mijn verhaal dan toch maar en begin meteen nog harder en harder te huilen.. Ik voel Liselotte verstijven als ik uitgepraat ben. "Wij gaan nu naar Carla toe en ik blijf gewoon bij je." zegt ze resoluut.

Haii, ik dacht ik begin een nieuw boek, en dat wordt deze dus en dit is het eerste deel.☺