Moordvrouw: De ontvoering

Hoofdstuk 4

2 Dagen gaan voorbij maar Fenna is nog steeds niet gevonden. Iedereen op het bureau in Friesland is druk bezig met het vinden van haar. Ze hebben druk gezocht en camerabeelden bekeken, daardoor zijn ze in ieder geval achter de naam van de ontvoerder en verkrachter gekomen. Maar wie weet vinden ze vandaag wel een nieuwe aanwijzing...

~Fenna~
Zachtjes huilend lig ik vastgebonden op het vieze matras. Het besef van tijd ben ik totaal kwijt. Ook heb ik ondertussen bijna overal wel blauwe plekken en wonden zitten. Zodra ik ook maar even niet mee werk heb ik alweer een pak slaag te pakken. En nu lig ik hier weer huilend. Opnieuw ben ik verkracht, ik denk voor de 4de keer ofzo. Zachte voetstappen klinken en dan gaat de deur weer open. Daar staat hij en hij grijnst gemeen. Ik probeer te verschuiven uit angst. Maar zodra ik het probeer schiet er een steek van pijn door zowel mijn rug als mijn ribben. Ik gil het uit. Met 2 passen staat hij naast me en scheurt wat van de tape af dat op het kamertje ligt. Een prop wordt in mijn mond geduwd en het tape wordt erover geplakt. En voor de 5de keer wordt ik verkracht. Mijn wilskracht is totaal verdwenen en ik vraag me oprecht af of Evert, Bram en Liselotte al een spoor hebben. Want ik ga het niet lang meer volhouden.. Ik pak een los liggende steen er turf op de muur hoevaak ik al verkracht ben. Al snel staan er 5 duidelijke strepen. Uren verstrijken en als de avond valt komt hij opnieuw binnen, en opnieuw moet ik alle pijn en de rest ondergaan. Als hij weg is zet ik een 6de streepje neer en dan zak ik weg.

~Bram~
"Evert, Bram!!" Roept Liselotte terwijl ze naar ons toekomt rennen. "Wat is er?" Vraag ik rustig. "Ik heb 2 locaties gevonden waar Huub wel eens geweest is en waar hij Fenna dus misschien wel vasthoud." Verteld ze nog na hijgend van het rennen. "Geweldig, Evert neem jij de ene dan doe ik met Lies de andere?" Zeg ik. Evert knikt en pakt zijn jas. Voordat ik nog iets heb kunnen vragen of zeggen is hij al weg..

~Evert~
Aangekomen op de plaats waar ik heen moest blijkt er een oud schuurtje te staan. Op mijn hoede loop ik erheen, maar voordat ik naar binnen kan lopen wordt ik hard geraakt met iets hards. Ik verlies het bewustzijn en zak door mijn benen.

‡1,5 uur later‡

Kreunend probeer ik naar mijn hoofd te grijpen, maar merk al snel dat het niet lukt omdat ze vast zitten. Ik heb al snel door dat ik in een donkere ruimte zit op een dun matras. "Hallo?" Roep ik. Eerst is er niks te horen maar na nog een paar keer roepen hoor ik voetstappen richting mij komen. Een deur gaat open, en ik herken na een aantal minuten de persoon in de deuropening. Het is Huub! "Hou eens je mond!" Roept hij hard. "Nee, ik wil weten, waar ik ben, waarom ik hier ben, en waar je Fenna vasthoudt." Roep ik zelfverzekerd. "Ahh de mooie jonge dame. Nou okee dan ik zal je naar haar toebrengen. Maar onthoud één ding. Praat niet tegen der, doe je dat wel, dan krijgt ze het nog zwaarder te verduren dan dat ze het al krijgt." verteld Huub met een grijns. Zodra hij mij heeft losgemaakt, wordt ik meegesleurd naar een andere kamer. In de kamer is het pik donker, maar zodra Huub mij vastgezet heeft loopt hij naar wat ik vermoed het lichtknopje. Ik weet dat ik gelijk heb gehad zodra het inkeer licht wordt in de kamer. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. De kamer waarin ik me bevindt is niet heel groot dus al snel zie ik als ik rond kijk een matras liggen met iets erop. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en ineens slaat mijn hart een paar keer over als ik merk wat of beter gezegd wie er op het matras ligt. ''Fennaa!!!"Roep ik hard en angstig. Ik probeer hard te trekken aan de ketting om mijn polsen, maar helaas zonder enig resultaat. Ik zie Huub langzaam naar Fenna toelopen en zich ondertussen langzaam uitkleden. Opeens weet ik wat hij gaat door en Fenna die net een beetje bij begint te komen heeft het ook door. Ze begint hard te huilen en te schreeuwen. Ik zie hoe Huub haar begint te slaan en schoppen, en daarna doet hij zijn ding bij Fenna en ik moet hopeloos toe kijken zonder iets te kunnen doen. Tranen verschijnen in zijn ogen. Zodra Huub weg is kijkt Evert naar Fenna. Ze pakt iets onder het matras vandaan en beweegt met tranen in haar ogen naar de muur. Op de muur staan 6 streepjes en Fenna krast er een 7de bij. Evert trekt wit weg als hij het ziet. Fenna heeft hem nog niet gezien, maar Evert weet het zeker dat gaat ook nog niet gebeuren want ze is te zwak. Er moet snel hulp komen! Zachtjes hoort hij Fenna snikken. Maar hij is machteloos, hij kan niks doen om haar te helpen of te troosten...

Sorry dat het zo lang duurde. Ik ga vast beginnen aan het volgende deel en dan kan ik hopelijk sneller posten.