Moordvrouw: De ontvoering

Hoofdstuk 2

~Liselotte~
Als ik het verhaal van Fenna heb gehoord schrik ik echt heel erg. "Wij gaan nu naar Carla." zeg ik resoluut. Ik pak haar vast bij haar schouders maar meteen voel ik hoe ze verstijfd. "Fen ik doe je niks, kom we gaan naar Carla." fluister ik haar in. Als in een trance komt ze in beweging. Zodra we buiten de wc komen hoor ik Fenna zachtjes kermen van pijn. "Waar heb je pijn Fenna?" Als antwoord schud ze haar hoofd en loopt ze door. "Moeten we echt naar Carla hiermee?" vraagt ze zacht aan mij. Ik leg mijn handen ietsje hoger vlak bij haar nek en knik. Opeens begint Fenna weer te huilen en zachtjes begint ze te zeggen: "Doe me geen pijn, niet knijpen." Ze zakt op de grond neer en blijft huilen en kermen. "Evert!!" roep ik hard.

~Fenna~
Langzaam lopen Liselotte en ik richting Carla. Uit het niets schuift Liselotte haar handen ineens omhoog vlak bij mijn nek. Flashback komen boven en ik raak totaal van de wereld. Ik begin te huilen en te mompelen. Ver op de achtergrond hoor ik iemand roepen en daarna mensen praten. Ik begin harder te huilen en rol me op tot een balletje. "Laat me met rust, ik ken je niet eens." roep ik huilend tegen mijn flashbacks. En dan opeens verlies ik het bewustzijn...

~3 uur later in het ziekenhuis~

Wit alles is wit zodra ik mijn ogen open doe. Door het felle licht knijp ik ze meteen weer dicht. "Ze is wakker." klinkt er naast me. Uit angst vliegen mijn ogen weer open, en ik kijk meteen wie er tegen mij aan het praten was. Ik slaak een opgeluchte zucht als ik zie dat het Liselotte en Evert zijn. Een man met een witte jas komt binnen en gaat naast me staan. Uit paniek begin ik heel snel te ademen, en te hijgen. "Mevrouw Kremer ik ben een dokter doet u alstublieft rustig aan, adem in en weer uit." zegt de man kalm. Diezelfde kalmheid had mijn verkrachter ook flitst er door mijn hoofd heen. Mijn hart begint sneller te kloppen en mijn ademhaling gaat heel zwaar. Naast mij begint het apparaat te piepen. Ik begin zwarte vlekken te zien en niet veel later zak ik opnieuw weg in het duister...

~Liselotte~
Zodra de dokter binnen komt gaat het helemaal fout met Fenna. Verschrikt ren ik de kamer uit. Op de gang begin ik te huilen, en geloof mij ik huil zelden. Snikkend ga ik op een stoel zitten. "Lies? Wat is er?" aan de stem te horen merk ik dat het Bram is. "F.fenna kreeg e.een paniek aa.aanval." zeg ik stotterend. Ik voel 4 paar armen om me heen en als ik opkijk zie ik Carla ook naast mij zitten. "Euh jongens." begint Evert die naar buiten komt. Ik spring meteen op. "Wat! Wat is er?" vraag ik geschokt. "Fenna is in coma geraakt.." zegt Evert met een verslagen gezicht.