De angstaanjagende aardappel

Hoofdstuk 4 - Neus

"BOE!" zei het schepsel dat Sofie zag. "IK HEB JE VORK GESTOLEN!!" Ohnee, dacht Sofie, niet weer! maar dit schepsel zag er heel anders uitdan die mannen in de supermarkt. "BOE!!!" zei het wezentje weer. Laat ik het wezentje eens een naam geven, dacht Sofie en hij noemde hem Neus. "Wat is er Neus? Waarom zeg je dat steeds?" "Ik ben Neus!" zei Neus. "Ja, dat weet ik! ik heb je zelf die naam gegeven! Maar wat is er met je, en wat ben je? "ik ben Neus! en mijn lievelingsabrikoossoort is de prunus armeniaca!!" Oke, dacht Sofie... Ik moet iets anders bedenken. Misschien houd hij wel van voedsel! "heb je honger?" vroeg Sofie. "JAJAJAJAJAJAJAJJAJAJAJAJAAJJAJAJAJAJAJA!!!!!!!!" Zei Neus. "kom maar mee, bij mij thuis ligt vast nog wel een bus deodorant in de koelkast." "JAJAJAJA NEUS HOUD VAN DEOOOO!!!"

Vreemd wezentje, dacht Sofie, hij lijkt wel een beetje op meneer Broemer. Meneer Broemer? Mentor? School?! "SHIT! IK MOET NAAR SCHOOL! HOE LAAT IS HET??" "het is twaalf uur, zevenendertig minuten en  vierenveertig seconden!" Zei een bekende stem achter hem. Sofie schrok en draaide zich om. Daar stond meneer Broemer! Verkleed als kalkoen! WTF!? "Knul", zei meneer Broemer, "Waarom ben je niet op school? Je hoort al in de wiskunde les te zijn!" "sorry meneer, ik werd gister gestalkt door vreemde mensen die zeiden dat ze dingen hadden gestolen. Vervolgens steelden ze mijn fiets en struikelde ik over een baksteen. Mijn broer Friedewie heeft de stofzuiger weer opgegeten en nu zit ik tegen Neus te praten!" "Knul, ik begrijp dat je het zwaar hebt, maar je moet misschien iets minder flauwe kul uitkramen." "maar meneer...." "geen gemaar mn jonge, ga naar de les!" En opeens was hij verdwenen. het enige dat iverbleef was zijn kalkoenenpak.

"Wil je een cakeje?" Vroeg zijn moeder poeslief, nadat Sofie de weg terug moest vinden naar huis, en Neus ook nog een paar keer kwijt raakte. "Nee, bedankt. Heb jij deo voor Neu.... uhmm.. voor mij?" "Hoezo? waarom ga je deo gebruiken? vind je jezelf stinken? voel je je onzeker? BEN JE VERLIEFD?"   "Nee, mam, ik wil deo omdat er een klein wezentje is die graag deo wilt eten of drinken." Zijn moeder stopte met het smeren van zijn snabbel. "WAAATT?!" schreeuwde ze na een paar seconden doodse stilte. "grapje! hahahahah dat geloof je toch niet echt?" Zei Sofie alsof hij er zelf om moest lachen. "Maar heb je nou deo of niet?" "Jaja, boven in mijn broodtrommel." antwoorde Aubergine.

Toen Sofie de deo in een beschimmeld broodbakje vond, riep hij Neus. Friedewie kwam daarop af rennen. "nee niet jij! Neus!" Friedewie draaide zich om, en op zijn rug lag een klein wezentje te slapen. "NEUS!!"  Het kleine wezentje schrok wakker na het horen van zijn naam. Hij rende op Sofie af en beet in zijn been. Maar toen Neus de deo bus zag, ging hij schuimbekken. Hij leek wel gehypnotiseert, en toen Neus de deobus in handen kreeg, dronk hij alles in 1 keer op.

Waar was Sofie toch aan begonnen?

Het volgende hoofdstuk  schrijft mijn lieve Kiwietje weer! DOEIIIXX Kroos (en Kiwi!!)