De angstaanjagende aardappel

Hoofdstuk 12 - De angstaanjagende aardappel

WAAAHHH....! Sofie's moeder rolt onhandig uit het angstaanjagende stapelbed, stoned van de drie liter wijn die ze heeft gedronken. Neus heeft Friedewie weer eens opgegeten, dus Sofie moest Neus mond-op-mond geven voordat hij in de gehandicapte kip stikte, die minstens 898765 keer zo groot was. En plop, daar kwam Friedewie uit het neusloze wezen. De dag ging snel voorbij - voor Sofie duurde de dag vreselijk lang - maar toen het avond werd, gebeurde het. Sinds zijn avontuur zijn Friedewie, Neus en Sofie niet meer van elkaar weg te denken, dus ze gingen met z'n drieën naar het koeienbos om wijn te plukken. Maar de drie verdwaalden. Ze hebben eindeloos gzocht naar wijn, maar aangezien Aubergine serieuze drankproblemen had, bleef er wijnig over om te plukken. Ze moesten dus een nieuw bos zoeken. De drie gingen op pad en vonden een nieuw koeienbos, maar wat ze niet vonden, was de weg naar huis. Zo verdwaalden ze en moesten ze in het bos slapen.

"Pssst!" Sofie werd wakker gepssst. "PSSSST!" Hij draaide zich om. "PSSSSSSSSTSTSTTSTTTTT!!!!!" Hij keek in de ogen van Neus. Nee. Niet Neus, een wezen dat er op leek. Het was familie van Neus. Het was dé familie van Neus! Achter het wezen stonden minstens honderd andere Neuzen! Sofie maakte Neus en Friedewie wakker. Maar Friedewie viel weer in slaap. Neus daarin tegen besprong zijn familie en daarna Sofie. Eén van die wezens - de vader - kwam naar Sofie toe en zei: "M'n jongen, je hebt de missie volbracht. Je hebt alle groene en paarse paaseitjes naar het vliegveld gebracht." Sofie begreep het meteen. Hij sleurde Neus en de slapende kip mee, weg van de vader, die op dat moment transformeerde in meneer Broemer. De gestoorde gast rende op Sofie af maar Sofie kon niet wegrennen. Zijn voeten zaten aan de grond vast. Hij kon niet bewegen, hij kon het niet!

"HURMPF" is het enige geluid dat uit zijn mond komt als hij bezweet wakker wordt. Het is niet de eerste keer dat hij dit droomde en ook zeker niet de laatste. Op dat moment wordt er iets naar Sofie's hoofd aangegooid. Het is groter en zachter dan een steen, maar wat is het dan? Sofie doet zijn ogen open. Het is een aardappel. De aardappel kijkt Sofie aan. "YOOO BEN IK NIET ANGSTAANJAGEND?" Zegt de bekakte stem van de aardappel. "Ja joh, je bent echt een angstaanjagende aardappel..." En toen wist Sofie het. Hier draaide zijn leven om, om dit moment. Het moment dat er een angstaanjagende aardappel naar zijn kop werd gegooid. Dit was zijn leven.

Yoo Gozurren, kort hoofdstukkie (amper 500 woorden :O), maar De Angstaanjagende Aardappel is nu afgerond! 

Uiteindelijk is Sofie niet naar de grote oceaan gegaan, het is wat anders gelopen. ;)

Xx Kroos