Four

421 108 38
                                    

Άνοιξε την πόρτα του δωματίου του χωρίς καν να χτυπήσει πρώτα και μπήκε μέσα φουριόζα.
Ο Ντάρσυ που καθόταν στην ίδια θέση εδώ και μία ώρα, μπροστά απ' το παράθυρο γύρισε απότομα να δει ποιος είχε εισβάλει έτσι στο χώρο του.

Η εικόνα της Έιμι με τα μακριά μαλλιά κολλημένα στο πρόσωπο και τα αναψοκοκκινισμένα μάγουλα,με την κοφτή ανάσα που πάλευε να βγει απ'τα στήθη της,να τον κοιτά με τα χέρια σταυρωμένα στη μέση της ήταν κάτι που θα τον στοίχειωνε από δω και μπρος.

Στην αρχή γούρλωσε  τα μάτια του θυμωμένος,μετά απλά γύρισε την καρέκλα του πλάτη σε εκείνη και συνέχισε να κοίτα έξω απ' το παράθυρο.
Ενώ είχε πάρει φόρα με σκοπό να του τα ψάλει που είχε αρνηθεί να τη συναντήσει, η εικόνα του την έπιασε εξ απήνης.
Δεν έμοιαζε σε τίποτα το καχεκτικό αγόρι των παιδικών  της χρόνων.
Μπροστά της τώρα είχε έναν άντρα. Έναν άντρα γυμνασμένο,με φαρδιές πλάτες και στιβαρά μπράτσα και γοητευτικό όσο τίποτα άλλο.
Μπροστά του δεν μπορούσε να είναι εκείνο το κορίτσι που ήταν τότε.
Συνηδητοποίησε ξαφνικά πως δεν ήταν πλέον παιδιά. Πώς εκείνη ήταν μία γυναίκα κι εκείνος, ω! Θεέ μου εκείνος ήταν ο πιο όμορφος άντρας που είχε συναντήσει ποτέ στη ζωή της.

"Ντάρσυ. Πόσο άλλαξες!",είπε μονάχα ενώ δεν έλεγε να πάρει τα μάτια της από πάνω του.

Η καρέκλα του γύρισε μαλακά προς το μέρος της. Την κοίταξε από πάνω ως κάτω. Τίποτα δεν θύμιζε εκείνο το κορίτσι του τότε,  που έκανε τρία ολόκληρα χρόνια να βγάλει απ'το μυαλό του.
Αυτή τη γυναίκα θα έκανε πολύ περισσότερο να την ξεπεράσει. Ίσως να μην την ξεπερνούσε ποτέ.

"Γιατί ήρθες Έιμι?",τη ρώτησε κοιτάζοντας τη στα μάτια.

"Τι εννοείς,Ντάρσυ κάποια στιγμή έπρεπε να επιστρέψω στην οικογένεια μου. Δεν μπορούσα να μείνω μία ζωή στο θείο μου",δεν ήταν χαζή. Όχι ήταν ένα πανέξυπνο θηλυκό και είχε καταλάβει ακριβώς τι την ρωτούσε.

"Ναι φυσικά έπρεπε. Και ήρθες να με δεις Έιμι?".

"Φυσικά, ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι κάποτε σωστά?",του απάντησε εκείνη κάνοντας ακόμα πως δεν καταλαβαίνει που το πάει ο Ντάρσυ.

"Και με τον Έντουαρντ ήσουν φίλη, αλήθεια τον συνάντησες τον Έντουαρντ?",όχι δεν είχε σκοπό να υποκύψει σε εκείνη άλλη μία φορά.

"Ήρθα να δω εσένα πρώτα,αλλά αν δεν θες άστο καλύτερα",είπε εκείνη πεισματικά κι έκανε να φύγει μην αντέχοντας άλλο το ειρωνικό βλέμμα με το οποίο την κοίταζε.

ΧΑΜΕΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣDonde viven las historias. Descúbrelo ahora