EX-pect

Epi-19

"ခ်မ္းၿငိမ္းေအာင္ေနာ္"
"မဟုတ္ဘူး ခ်န္းပါ နသတ္နဲ႔"

တမင္ကတ္သတ္ေနတာမဟုတ္။ ခ်မ္းျငိမ္းေအာင္လ႔ို နာမည္ကင္ပြန္းတပ္ တဲ့ေန႔မွာပင္ ပုခက္ေပၚက ျပဳတ္က်သည့္အရွိန္ေႀကာင့္ ခုလုိ အျမင္အာရုံခ်ိဳ႕တဲ့ခဲ့ ရရွာတာ။ ဒီေနာက္ပိုင္း...သ႔ူအတြက္ ခ်န္း ဆိုသည့္ နာမတစ္ခုသည္ ထုိသိ႔ုေသာ အႏၱရာယ္မ်ိဳး ေနာက္ထပ္မေတြ႔ႏိုင္ ေအာင္ကာကြယ္ေပးႏိုင္သည္ေသာ မား ယုံႀကည္မႈ အေပၚ ကြ်န္ေတာ္အေလးထားေပး သင့္သည္။

ေဆးပိုက္တစ္ခ်ိဳ႕ ခ်န္းအေရျပားကို ေဖာက္ထြင္းထည့္သြင္းျပီးခ်ိန္တြင္ မား ေရာက္ခဲ့သည္။

"သား!!"
မ်က္ေတာင္ရွည္တုိ႔ကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖြင့္လွစ္ကာ မားကုိ ေမာ့ႀကည့္စပ္... မ်က္ရည္စီးေႀကာင္း တစ္ခုသည္လည္း ပါးျပင္ေပၚခုန္ဆင္းခ်လာသည္။

"သား...ေတာင္းပန္ပါတယ္~~"

"မင္းဘာမွားလု႔ိေတာင္းပန္ရမွာလဲ တခ်န္း"

ေနမေကာင္းျဖစ္ေနသူကို ကြ်န္ေတာ္ေအာ္ေငါက္မိသြားသည္အထိ သ႔ူကုိ ေမြးသမိခင္ ပင္တစ္မ်ိဳး တမည္မထင္ေစခ်င္။ သူ မမွားတဲ့ အမွားတစ္ခုအတြက္ ေမြးထားေသာ အေမကုိေတာင္ မေတာင္းပန္ေစခ်င္။ သိေနျပီးသားအမွန္တရားသည္ သ႔ူေတာင္းပန္မႈ ေႀကာင့္ လမ္းလြဲသြားမည္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေသမတတ္ေႀကာက္တယ္။

"ဟုတ္တယ္။ ဘာေတာင္းပန္စရာလိုလဲသားရယ္။ ေနေကာင္းေအာင္သာေနသိလား။ ဒီပုလင္းကုန္ရင္ မားတ႔ို အိမ္ျပန္ႀကမယ္ေနာ္။ မငိုနဲ႔ေတာ့ အိပ္။ ခဏအိပ္လုိက္..."

ႏွဖူးေပၚမွ ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့မ်ားကို သပ္တင္ေပးေတာ့ ခ်န္း ထပ္ကာငုိသည္။
သုတ္ေပးခြင့္မရွိေတာ့ေသာ မ်က္ရည္ေတြကုိ ေငးရင္း...ျဖစ္တည္ေနမႈကိုနာက်ည္းစြာ မ်က္ႏွာလႊဲမိသည္။ ႀကိတ္ဖိထားရေသာ ႏႈတ္ခမ္းအတြင္းသားေတြထဲမွ ငန္က်ိက်ိ အရသာရေနျပီ။ "ဘာျဖစ္ေနတာလဲ တခ်န္း။ ဒီေလာက္အပူႀကီးေနတာကုိ မလုပ္လ႔ို ရမလား"
ေဆးခန္းတြင္ မေနခ်င္ဘူးဆုိကာ ျငင္းဆန္ဂ်ီက်ေန၍ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ လည္းအပူေပၚအပူဆင့္ပင္။

အဖ်ားႀကီးေနေသာ သ႔ူကုိ ဆရာဝန္မွာႀကားခ်က္အရ ေရပတ္တုိက္ခိုင္းလုိက္ သည္တြင္ မားရိွရင္ သူရွက္ေနမည္စုိး၍ မားက အျပင္ထြက္ေနေပး၏။ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ ေပးမယ္ဆုိေတာ့လည္း အက်ႌေတြကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကုိင္ထားရင္း ျငင္းဆန္ ေနျပန္၏။
"မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ တခ်န္း။ ဒီေလာက္ပူျခစ္ေနတာကုိ..." သူ႔အက်ႌကိုဆြဲကာ ႀကယ္သီးေတြျဖဳတ္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္လက္အား လက္သည္းတ႔ိုျဖင့္ကုတ္ျခစ္ရင္း ေပကာကတ္ေန၏။
"ခ်န္းျငိမ္းေအာင္!!"
ကြ်န္ေတာ္ေအာ္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာေန ေနေသာ မားသည္ လုိက္ကာႀကားမွေန၍ သူမလုပ္ခ်င္ရင္ မလုပ္ေပးနဲ႔ေတာ့ ဟူေသာ သေဘာနဲ႔ လက္ကာျပသည္။ မရဘူး။ ဒီအခ်ိန္ သူ႔ခံစားေနရတာ ေတြေပ်ာက္သြားဖုိ႕က အဓိကပဲ။ သ႔ူအလုိလုိက္ေပးေနဖိုု႕ ေတာ့ Sorryပဲ