Wat Ik Denk Te Weten Over Mezelf En Anderen.

Saschia

Wat ik denk.

Het is iets anders dan het is.

Denk ik.

Anuwel.

Wat ik denk en zie.

Verteld meer dan een woord.

Ik zie een geheim.

Ook heeft iedereen dat, een geheim.

Maar dat van haar,

Ik weet het niet.

Het is anders dan dat van andere.

Iets wat niemand ziet,

Buiten ik.

Ik die weer anders moet doen en wel iets ziet.

Iets ziet wat niemand ziet.

Wat zij verborgen houd voor iedereen en alles.

Maar toch vond ik de sleutel.

Van de deur waar zij zich achterschuild.

Waar zij nooit uit komen zal.

En zeker niet voor mij.

Maar toch kan ik kijken.

Door die deur.

Daar waar ik de opening zie.

En ik weet niet waarom.

En zeker niet daarom.

Want ik weet dat het anders is.

Dat er meer achter zit dan een daarom.

Want er is een verhaal.

Want dat is er altijd.

Altijd is er iets wat iemand niet weet en nooit weten zal.

Maar toch ooit, raak ik in die donkere kamer binnen.

Krijg ik nog meer dan het slot van de deur los.

Dan mag ik binnen.