Zij lacht, maar ik weet dat zij niet enkel lacht.
Ik weet ook dat ze huilt.
Ik weet dat als ze verdrietig dat ze het niet durft zeggen. Dat ze het verbergd achter al dat gegiechel en gehuppel.
Ze zet haar roos kleurig masker niet snel af.
Maar ik zette die van mezelf af.
En toen gebeurde het.
Haar masker brak stukje voor stukje af.
Haar huid werd traag bloot gelegd.
Haar gedachten werden vrij gegeven.
Onze gedachtenweefsels werden verbonden .
Handen worden in elkaar geslagen,
niet alleen handen maar ook onze hartenVoor u. ❤
YOU ARE READING
Wat Ik Denk Te Weten Over Mezelf En Anderen.
PoetryHet is alles wat je denkt maar niet wilt denken. Alles wat je voelt en niet wilt voelen. Het is alles die de leegte vult van niets en niets die de ruimte steelt van alles