Zij leid me.
Zij begeleid me.
Maar dat weet zij niet.
Dat wilt ze ook niet.
Niemand.
Want wat ik denk te weten is anders.
Is iets wat niemand wilt weten.
Zeker zij niet.
Want zij is degene,
dat mijn boeken speelt,mijn lieden en films.
Mijn leven deelt en bespeeld.
Zij neemt mijn brein over,
controleert het.
Maar dat weet ze zelf niet.
Dat wilt ze niet.
Maar toch gebeurd het.
Ze doet mijn brein tollen en in stukjes breken.
Door het laten kraken van mijn hersenen.
Om te denken over wat ik denk te weten over haar.
En dat is niet wat zij denkt wat ik lijk te weten.
JE LEEST
Wat Ik Denk Te Weten Over Mezelf En Anderen.
PoetryHet is alles wat je denkt maar niet wilt denken. Alles wat je voelt en niet wilt voelen. Het is alles die de leegte vult van niets en niets die de ruimte steelt van alles
