Ik ben zo bang wat ze denkt.
Ik ben zo bang wat ze voelt.
Ik ben zo bang dat ze meer littekens heeft dan dat ze toont.
Dat die lach zo nep is als het kan.
Dat dat strekenwijf gehalte eigenlijk niet echt is.
Dat het allemaal een masker is.
Dat nog niet durft af te vallen.
Mara ik ben niet bang om dat gezicht achter dat masker te zien.
Want stiekem weet ik toch al dat ze ooit zal breken.
Vlak voor mijn voeten.
Dat haar tranen blijven stromen.
Dat ze inzakt en iet meer weet.
Wat ze werkelijk is.
Dat ze eindelijk dat masker weet kapot te maken.
En al haar verhalen verteld.
Maar alleen voor mij.
Alleen aan mij.
Omdat we stiekem hetzelfde zijn.
Ook al is dat net het geheim.
JE LEEST
Wat Ik Denk Te Weten Over Mezelf En Anderen.
PoetryHet is alles wat je denkt maar niet wilt denken. Alles wat je voelt en niet wilt voelen. Het is alles die de leegte vult van niets en niets die de ruimte steelt van alles
