Consciousness // Min Yoongi

Ep.21

Not; şu an hiçbir şey hatırlamıyor.

•°•°•

Birbirine yapışmış gibi olan gözlerimi araladım. Altımdaki yumuşak yatağı hissediyordum.

Bir an nerede olduğumu sorguladım. Daha sonra odanın düzenini hatırladım.

Yerimden doğrulurken herhangi bir acı veya ağrı bekledim ancak yoktu.

Şaşkınlık ve mutlulukla kollarımı iki yana açıp gerindim ancak gerçekten hiçbir yerim ağrımıyordu.

Bedensel olarak muhteşem hissediyordum. Bu ne kadar doğruydu?

Odadan çıktım ve diğer koridordaki banyoya ilerledim.

Min Yoongi'nin kapısının önünden geçerken gözüm oraya takıldı ve durakladım. Acaba odasında mıydı? Eğer içerideyse girmeli miydim? Onca olan şeyden sonra kırgınlığımı yok saymalı mıydım?

Kendimde o gücü bulamıyordum. Kırgınlığım ağır basmıştı. İyi olduğunu öğrensem yeterdi, onu da diğerlerinden kolaylıkla öğrenebilirdim.

Banyoya girip elimi yüzümü yıkadım. Uyumaktan yüzüm şişmiş, balon gibi olmuştu. Duşa girmeye karar verdim çünkü o kadar pis görünüyordum ki!

Odama tekrar dönüp kıyafetlerimi aldım. Evden çıt çıkmaması biraz da olsa tırsmamı sağlıyordu ancak düşünmemeye çalıştım.

Uzun ve rahatlatıcı bir duşun ardından üzerimi giyinip saçlarımı kuruttum.

Banyodan çıkıp aşağı indim. Midem guruldadığında mutfağa girip bir şeyler atıştırdım. Evde kimseciklerin olmadığına kanaat getirmiştim. Nereye gittiklerini merak ediyordum.

7 erkek hep birlikte nereye gitmiş olabilirdi ki?

Elime yeşil bir elma alıp ayaklarımı sürüyerek mutfaktan çıktım.

Dış kapının ardından sesler gelmeye başladığında korkarak elime uzun bir şemsiye aldım. Daha sonra Hoseok'un sesini ayırabildim.

Garip görünmemek için şemsiyeyi tekrar yerine bıraktım ve kapıyı açtım.

6 baş aynı anda bana döndü. Yoongi onlarla değildi. Hepsinin gözleri şaşkınlıkla açıldı, Jimin elindeki poşeti yere düşürdü.

"S-sen..."

"Uyanmışsın. Uyanmışsın!"

Diğerlerinden önce davranan Taehyung boynuma sarıldığında onlara anlamsızca bakıyordum. Neden bu kadar şaşırmışlardı ki? Sonsuza kadar uyuyacağımı mı sanıyorlardı?

Taehyung sonunda benden ayrıldığında etrafa gülücükler saçıyordu. Hepsi içeri geçtiğinde peşlerine takılıp onlarla birlikte koltuğa oturdum.

"Neden bu kadar şaşırdınız ki?"

"1 hafta boyunca aralıksız uyuduğun için."

Ne?!

1 hafta boyunca aralıksız uyumuş muydum?!

"Şaka yapıyorsunuz herhalde. Dün araçta uyuyakaldım ya!" dedim.

"İşte o 1 hafta önceydi." dedi Jungkook.

"Yuh." dedim istemsizce.

"Konuşmamız gereken önemli meseleler var ancak hemen başlamak istemiyorum. Biraz daha dinlen."

Namjoon oturduğu yerden kalktı. Yanımdan geçerken elini omzuma koydu ve sessizce ekledi.

"Aramıza dönmene sevindim."