The Lost Princess (VOLTOOID!)

Hoofdstuk 11

Die nacht droomt Marit weer. Maar dit keer is het geen nachtmerrie...

Marit loopt door de stallen. Ze heeft het wapen vast. Ze hoort een paard hinniken. Plotseling is er een fel licht. 'Hallo Vatoria.'  Marit kijkt om haar heen en ziet een man staan. Hij heeft een rood met gouden jurk aan, een cape om en draagt een soort van kroon.'W-wie bent u?' vraagt ze verschrikt. 'Ik ben de koning van Avant, jou vader. Ik weet dat je het wapen bent kwijt geraakt.' Marit kijkt naar de hand waarin ze het wapen vast heeft. Het wapen is verdwenen uit haar hand. 'Daarom help ik je. Het wapen ligt op een plaats waar je graag komt... Tot ziens, Vatoria!' Weer een flits. 'Nee! Papa! Wacht!' roept ze, maar helaas. Haar vader is al in het niets verdwenen...

Weer schrikt Marit wakker. Ze kijkt om zich heen en ziet dat ze gewoon in haar kamer is. Zou het echt waar zijn? Ligt het wapen echt op een plek waar ze graag komt? Welke plek is dat dan? Ze kijkt op haar wekker en ziet dat het half 6 is. Ze heeft geen zin meer om te gaan slapen, dus ze staat op en trekt haar kleren aan. Ze loopt naar beneden, schenkt een glas vruchtensap in, drinkt dat op en loopt naar buiten. Ze gaat naar haar kluisje, pakt haar zadel en hoofdstel er uit en loopt naar Tessa. Een plek waar ze graag komt...

'Ik heb echt geen idee, Tessa! Een plek waar ik graag kom. Weet ik veel!' Ze zucht. Tessa duwt met haar neus tegen haar hoofd aan. 'Wat is er? Ik zie niks bijzonders.' Ze kijkt naar de bosrand. Dan kijkt met grote ogen naar Tessa. 'Wow! Tessa! Je hebt gelijk. Dat is het! Daar kom ik graag! In het bos!'

 Marit galoppeert met volle snelheid door het bos heen. Waar komt ze nou het liefst in het bos? Ze gaat terug naar stap. 'Jij weet het vast wel. Ga maar naar de plek waar jij graag heen wilt, Tessa!' Tessa spitst haar oren en galoppeert weer aan. Met volle snelheid vliegen ze langs de bomen, struiken en weilanden. Tessa galoppeert harder en harder. Marit moet zich aan het zadel vast houden om niet te vallen. 'Ho, ho, rustig meisje.' Maar Tessa gaat harder en harder. Na zo'n 700 meter gaat Tessa zachter galopperen en bij de openplek blijft ze snuivend stil staan. Marit springt van Tessa af en geeft haar een knuffel. 'Je bent super, Tessa!' Ze kijkt over het openveld. 'Maar de grote vraag is: waar ligt het wapen?'

Na een kwartiertje zoeken, gaat Marit op een oude boomstam zitten. 'Pfft, heb je enig idee hoe moeilijk het is om een wapen van een halve meter te vinden in 3 kilometer aan grasveld?' vraagt ze aan Tessa. Tessa kijkt haar met haar grote ogen aan. Ze schudt met haar hoofd en begint te lopen. Marit kijkt ernaar en weet niet wat ze er van moet denken. Ze schudt haar hoofd als ze ziet dat Tessa heen en weer aan het lopen is. 'Af en toe, Tessie, lijk je echt op een speurhond in plaats van een paard.' glimlacht ze. Dan opeens begint Tessa met haar hoofd te schudden en dan op een steigert ze. 'Laat me raden. Je hebt het gevonden!' Ze rent er naar toe en kijkt in het gras. Ze zet grote ogen op. 'Echt, Tessa, ik weet niet hoe je het doet, maar volgens mij heb je magische krachten, ofzo.' Ze schudt haar hoofd als ze het wapen uit het gras pakt. Ze geeft Tessa twee wortels als beloning en steekt het wapen tussen haar riem. 'Geloof me, Tessa, jij gaat mee naar Avant! Honderd procent zeker!' Ze stijgt op en met een grote glimlach op haar gezicht galoppeert ze terug naar huis.

'Ik heb hem! Ik heb hem!' roept ze als ze thuis het erg op draaft. 'Tessa heeft het gevonden!' Haar moeder komt de stal uit. 'Echt waar? Heb je het wapen gevonden? Hoe dan en waar?' 'Tessa heeft het gevonden op de open plek!' Haar moeder kijkt haar vol ongeloof aan. 'Wat? Tessa? Heeft Tessa het wapen gevonden?' Marit knikt en vertelt het verhaal. De droom laat ze weg. Niemand hoeft te weten dat ze haar vader heeft gezien.

'Kiki! Ik heb het wapen gevonden!' roept Marit zo hard door haar mobiel dat Kiki de telefoon tien centimeter van haar oor moet afhouden om geen gehoorbeschadiging te krijgen. 'Echt!' Kiki is door het dolle heen. 'Weet de rest het al?' Marit schudt haar hoofd maar realiseert zich dat Kiki dat natuurlijk niet kan zien. 'Alleen mijn ouders. Maar Tessa heeft het gevonden!' 'Echt? Hoe dan? Wacht ik kom naar je toe! En vergeet niet om Noortje en Floortje te bellen.' En weg is Kiki.

'... En toen begon Tessa opeens te steigeren. Ik liep er heen en zag het wapen liggen! Super cool toch?' Haar vriendinnen knikken opgewonden. 'Mag ik het nou zien?' vraagt Noortje. Marit realiseert zich dat ze Noortje had belooft dat ze het wapen mocht zien, maar dat ze dat helemaal vergeten is. 'Tuurlijk!' Ze pakt het wapen en laat het aan Noortje zien. 'Wow! Dat is al echt super oud! Ik denk dat het al super lang bij jou in de familie zit. Oh, als je dit gewoon had gevonden had ik het echt super graag gewild!' Marit glimlacht. 'Nou ik kan je vertellen, dit wapen krijg je nooit, maar dan ook nooit!' Noortje glimlacht. 'Weet ik. Ik ben alleen benieuwd wat je vader bedoelt met: "Dit zal je als je bijna thuis bent nodig hebben." Marit knikt. Noortje heeft gelijk. Ze heeft er helemaal niet meer over na gedacht, maar nu Noortje het er over heeft... 'Oh ja, mijn moeder heeft jullie meegevraagd, om te gaan shoppen voor balkleren.' Ze kijkt de meiden vragend aan. 'Ja! Leuk!' zegt Floortje. 'Maar als ik jou was zou ik eerst maar even afwachten wie er kans maakt om balkoning of koningin te worden!'

Pfft, het heeft even geduurd, maar hier is hoofdstuk 11. Hoofdstuk 12 gaat even duren, want ik heb de komende dagen weinig tijd. Maar ik ga er aan werken! Tot dan toe, geniet van hoofdstuk 11 en stem alsjeblieft! Groetjes Evamoos