Hoofdstuk 14

132 15 3
                                    

Voor Marit staat een grote stenen muur. Moet ze hier door heen? Ze kijkt naar haar hand en ziet dat het wapen gloeit. 'Als je bijna thuis bent...'

Marit schrikt en kijk om zich heen. Geen muur. Geen wapen. Waar was ze eigenlijk? Net alsof ze in de toekomst was. Dat kan toch niet? Ze kijkt op haar klok. 5 voor half 7! Ze hoeft pas om 8 uur weg! Ze springt uit haar bed. Ze doet de kast open en pakt er een oude spijkerbroek uit. Ze trekt het aan en loopt naar beneden. Als ze naar buiten loopt, hoort ze Tessa al hinniken.

'Hoi Tessa!' Marit stapt de stal in, doet het halster om en loopt met Tessa naar de wei. Ze kijkt op haar telefoon. Kwart voor 7. Dat is nog super vroeg! Ze zucht. Als ze nu eens een rondje gaat hardlopen? Pfft, eigenlijk heeft ze er geen zin in, maar door dat gedoe van de afgelopen week mag dat wel eens. Ze loopt naar boven en trekt haar sportkleren aan. Even later staat ze weer buiten. Tijd voor een beetje sportiviteit.

Marit rent over de straat. Ze gaat linksaf en rent naar de rotonde. Het is daar heel druk, dus ze moet uitkijken. Ze wacht totdat er geen auto's meer langs komen en rent de weg over, richting het open veld.  Ze rent door een stukje bos heen en komt dan bij de open velden. Het is er super mooi, omdat er nog niet geoogst is. Na een kwartiertje rennen rust ze even uit en rent weer terug. Ze voelt zich vrolijk. Dat komt vast door de vogels en de frisse lucht, denkt ze. Ze komt weer langs het stukje bos en rent door naar de drukke weg. Weer zijn er veel auto's. Er staan een paar fietsers naast haar te wachten. Let op je intuïtie klinkt er door haar hoofd. Ze kijkt wild om zich heen. Dat is vast haar vader en hij zegt dat waarschijnlijk niet zomaar. Ze draait zich om. Niks. Nog een keer. Ze staat nu weer op de weg gericht. Dan ziet ze wat er bedoelt wordt met: intuïtie. Er steekt een meisje over, maar er komt een vrachtwagen aan. Ze schrikt. Als ze niet snel wat doet, dan zal dat meisje geschept worden!

Ze kijkt om zich heen en ziet dat de andere fietsers het ook hebben gezien. Wat moet ze doen? 'KIJK UIT!' roept ze naar het meisje, maar ze hoort het niet. Er is maar één ding mogelijk. Ze rent naar de plek waar het meisje overheen loopt. 'Kijk uit!' roept ze weer en dit keer hoort ze het. Ze draait zich om en ziet dat Marit wild staat te zwaaien. Dan ziet het meisje wat ze bedoelt en ziet de vrachtwagen. Maar in plaats van rennen, blijft ze van schrik stil staan. 'Rennen!' roept Marit. Het meisje kijkt om zich heen maar rent niet weg. Dan rent Marit de weg op.

Ze sprint naar het meisje en duwt haar van de weg af. Maar nu staat zij op de weg! Ze rent zo snel als ze kan terug naar de stoep. Net op tijd. De vrachtwagen rijdt met een flinke vaart langs. 'D-d-dank j-je.' stottert het meisje. 'I-ik, i-ik was bijna dood.' Marit knikt. 'Inderdaad. Gelukkig was ik net op tijd.' Nog een keer bedankt het meisje haar. 'Graag gedaan.' 'I-ik ben Milou.' 'Marit.'

Marit komt hijgend thuis. 'Mam! Ma-am!' Haar moeder komt de stal uit. 'Wat is er? En wie is dat?' 'Dat,' Ze wijst naar Milou, 'Is Milou. Ik heb haar van een ongeluk gered.' Haar moeder zet grote ogen op. 'Ongeluk?' 'Ja, dat leg ik later wel uit. Maar ik wilde vragen of dat er nog plek is bij een les. Ze wil graag leren paardrijden. En of dat er nog een leuke kamer is, want dan kan ze even uitrusten.' 'Ehm, er is nog nog plek, maar dat moet je even zelf regelen, en op de tweede etage zijn nog genoeg kamers vrij.' 'Kamers?' zegt Milou met grote ogen. 'Ja dit huis was eerst een hotel, bla bla bla. Kom.' Ze trekt Milou mee naar boven.

'Ik zie je vanmiddag wel weer!' roept Marit naar Milou en fietst samen met Kiki het erf af. Milou zwaait. 'Succes!' Marit glimlacht. 'Wie is dat?' vraagt Kiki. 'Milou. Ik heb haar, zeg maar, gered.' Marit vertelt het verhaal. 'Cool!' 'Jeah.' Ze fietsen samen naar Floortje en dan naar school. 'Weet Milou eigenlijk van je, zogenaamde, identiteit?' 'Nee, nog niet, ik weet niet of dat ik het überhaupt moet doen.' 'Hmm.' Kiki knikt. 'Ik zie wel.' Ze fietsen het schoolplein op. 'En nu, doen we weer net alsof we niet weten wie de prinses is.'


Hoi, hoi, hoi! Hoe gaat het met jullie? Op school enzoooo.

Ik ben vrolijk, smilee. Vote, Comment en geef tips, pleaseeee.

doei!


The Lost Princess (VOLTOOID!)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu