The Lost Princess (VOLTOOID!)

Hoofdstuk 37

Pov Marit

Een paar koude spetters zorgen ervoor dat ik wakker wordt. Met een verdwaast gezicht kijk ik om me heen en schiet overeind als ik bomen zie. Waar ben ik. Ik draai mijn hoofd om, maar het enige wat ik zie zijn sterretjes. Ik kreun zachtjes. Wat is er gebeurd? Waar ben ik überhaupt? Heel langzaam komen alle herinneringen weer boven. Vliegend op Tessa. Tegen de bomen aan. Op de grond gevallen... Op de grond gevallen! Voorzichtig voel ik met mijn hand aan mijn hoofd. Ik krimpt in een als ik een pijnlijke plek aanraak. Snel kijk ik naar mijn hand die rood is gekleurd van het bloed. Fijn. Ik zit hier. In de middle of nowhere met een wond op mijn kop. En niemand kan me vinden... Oftewel: Tijd voor een vreugdedansje! *kuch kuch*

'Help? Kan iemand mij horen?' Ik zucht en ga op een boomstronk zitten. Waarom roep ik eigenlijk nog? Ik roep al een uur en het heeft toch geen zin. 'Nou, fijn. Nu ben ik loner.' Ik kijk om me heen. 'Ik heb honger! Heeft er iemand eten ofzo?' schreeuw ik door het bos. Natuurlijk geen reactie. Waarom ging ik ook al weer lager vliegen?

Op dat moment hoor ik een stem: 'Marit, Marit!!' Ik probeer terug te roepen maar omdat ik net al een uur heb geroepen gaat het moeilijker dan ik dacht. Dan hoor ik de stem weer. 'Marit waar ben je nou.... ' Ik roep zo hard als ik kan: 'Hier ben ik.' Op dat moment wordt alles weer even zwart. Totdat ik een hand op mijn arm voel. En de stem van... Lars? Als ik mijn ogen open doe kijk ik recht tegen de gespierde borstkas aan van Lars. Ik probeer mijn ogen ervan af te houden, wat moeilijk gaat. 'Lars, waarom heb je even serieus geen shirt aan?' vraag ik zachtjes. Ik hoor Lars even lachen. 'Omdat ik je hoofd moet verbinden en ik kan moeilijk mijn broek uit doen.' antwoord Lars. Hij komt stilletjes naast mij zitten en ik kijk hem aan en hij kijkt terug. Ik buig mijn hoofd naar hem toe en dan....

Pov Lars

"Marit waar ben je nou....' We zijn nu al anderhalf uur in het bos aan het zoeken. Totdat ik een zachte stem hoor: 'Hier ben ik.' Snel loop ik op het geluid af en daar zie ik tot mijn schrik een bewusteloze Marit met een grote wond op haar hoofd. Snel kniel ik naast haar neer en trek mijn t-shirt uit om de wond te verbinden. Ondertussen leg ik mijn hand op haar arm. Ik voel dat ze langzaam wakker wordt er ga rustig door. Ik voel haar staren naar mijn gespierde lijf, ik ben niet voor niets naar de sportschool gegaan. Als ik klaar ben ga ik naast haar zitten. Voor 10 seconde blijven we elkaar aanstaren. en dan buigen we allebei onze hoofden een beetje naar elkaar toen. Het gebeurt waar ik al op wacht sinds ik haar ontmoet heb. We zoenen, ik hoop eigenlijk wel dat zij ook verliefd is op mij. Na een moment, wat eeuwigheid lijk te duren, trekt ze terug en kijkt me verlegen aan. Ik glimlach naar haar en opeens grijpt ze naar haar hoofd. 'Gaat het?' vraag ik. Maar daarna bedenk ik me dat het een stomme vraag is, omdat het logisch is dat het niet gaat anders zou ze niet naar haar hoofd grijpen. Ze schudt haar hoofd en ik stel voor om naar de andere te gaan. Want die weten nog steeds niet dat ik haar heb gevonden. Ik besluit om Floortje te bellen. Nadat de rest ook weet dat Marit is gevonden. Loop ik met Marit op mijn rug naar de huifkar, om haar verder te verzorgen.

Hoi iedereen! DUIZEND MILJOEN KEER SORRY! Ik heb zo'n eeuw niet meer geüpdatet...

Dit hoofdstuk is gemaakt door @IneMaartje ! Volg haar allemaal, dat verdient ze!

-Vote?

-Comment?

-Follow?

XXXXX Evaaa