The Lost Princess (VOLTOOID!)

Hoofdstuk 15

Een week later...

Zaterdagmorgen. Het is warm. Marit staart naar buiten. Wat zal ze gaan doen? Milou komt de kamer in. 'Hé, wat doe je?' Milou woont al een week bij hen. Haar ouders zijn overleden door een auto ongeluk. Ze was al een maand aan het zwerven en opzoek naar een nieuw thuis! 'Niks.' antwoordt Marit. 'Ik verveel me. Weet jij iets wat we kunnen doen?' 'Paardrijden?' stelt Milou voor. 'Hmm, oké, door het bos zonder zadel?' Milou knikt en rent de trap af.

Als Marit de staldeur open doet, staat Tessa al te wachten. 'Kom je, Tessa? We gaan lekker buitenrijden.' Ze zet Tessa buiten vast en loopt naar de zadelkamer om het hoofdstel te pakken. Als ze daar aan komt loopt ze naar haar kluisje, voert de code in en pakt het hoofdstel eruit. Net voor dat ze de deur weer dicht wil doen, valt haar oog op een envelop. Ze duwt de deur verder open en pakt de envelop. Vatoria. Yes! Post van haar ouders!

Terwijl ze terug loopt naar Tessa, bekijkt ze de envelop. Hij is een beetje opgezet, er zit vast wat in. Ze scheurt de plakrand eraf en bekijkt de inhoud. Een brief en... Haar ogen worden groot als ze een parelarmband ziet. Ze pakt de armband eruit en schuift hem om haar arm. 'Moet je zien, Tessa, van mijn ouders gekregen. Mooi hè?' Tessa geeft haar een duwtje alsof ze wil zeggen dat ze het ook mooi vindt. Ze pakt de brief en begint te lezen.

Lieve Vatoria, alles is nog onduidelijk voor je. Maar als je ons gaat zoeken, volg je intuïtie. Deze armband is voor het bal. Doe gewoon zoals je altijd doet. Dan komt het goed. Groetjes je vader, je moeder en je zusje.

Verstuurd vanuit Avant.

Marit glimlacht terwijl ze de brief leest. Avant? Wat een ongelofelijk stomme naam voor een land. Avant. En Vatoria. Klinkt eigenlijk best mysterieus. Ze aait Tessa en fluistert zachtjes: 'Ik ben Vatoria, kroonprinses van Avant.'

Dan ziet ze opeens overal licht. Ze kijkt om zich heen en ziet dat ze op een soort rots staat in de jungle. Ook ziet ze dat haar kleren veranderen. Vol verbazing kijkt ze toe hoe ze een kort, lichtblauw jurkje, sandalen met touwtjes, die om haar benen vast zitten, de parelarmband en een parelkroontje op krijgt. Nog steeds dat felle licht. Ze kijkt omhoog en ziet dat haar wapen boven haar hoofd zweeft. Ze springt, pakt het wapen en trekt het naar beneden. Dan wordt het wapen aan de onderkant langer tot dat het op de grond staat. Een staf. Dan verdwijnt het felle licht opeens en staat ze weer op de binnenplaats van de manege. 

'Tja, en hoe krijg ik deze kleren nu weer uit?' vraagt Marit aan Tessa. Milou komt net aan lopen met haar paard en kijkt vol verbazing naar Marit. 'Wow! Hoe kom jij aan die kleren?' Ze begint te springen. 'Ik wil ze ook, ik wil ze ook!' 'Help me eerst uit deze kleren.' antwoordt Marit. 'Mag ik eerst weten hoe je in die kleren komt.' Marit vertelt dat ze een brief vond en dat ze toen ze die zin zei, ze die kleren aan kreeg.

'Wauw, geef me die staf eens.' vraagt Milou. Marit geeft Milou de staf, maar zodra ze die vast pakt wordt ze naar achteren geworpen. 'Au!' Marit kijkt geschrokken toe hoe Milou op staat. 'Gaat het?' Milou knikt. 'Ik denk dat die update mijn wapen een beetje kwaadaardig heeft gemaakt.' Milou knikt weer. 'Dat heb ik gemerkt. Maar ik dacht: misschien kan dat wapen wel iets doen om je bijvoorbeeld te beschermen.' 'Wow, ja, cool idee, dat ga ik uit proberen!' 'Prima dat je dat gaat uit proberen, maar we gaan nu echt eerst rijden!' 'Eh, in deze kleren?' vraagt Marit vertwijfelend. 'Moet maar voor een keer, maar ik wil nu op een paard zitten!' Milou stijgt op en draaft weg.

'Geloof me, in deze kleren paardrijden, zit echt niet lekker!' zegt Marit tegen Milou. Ze lopen samen door de stal en hebben de paarden in de stal gezet. 'Ik ga Kiki enzo bellen, want ik weet echt niet wat ik moet doen.' Milou knikt. 'Misschien weet Lars wat je moet doen.' 'Dan bel ik hem ook.' Marit rent weg.

'...dus nu heb ik deze kleren aan en ik weet niet wat ik moet doen!' Marit laat zich naar achteren vallen op haar bed. Noortje knikt. 'Misschien staat het in het boek wat we geleend hadden.' zegt Lars. Marit knikt, loopt naar boven, zoekt even en komt even later met het boek weer terug. Ze slaat het open bij de bladzijde over wapens. 'Misschien staat het niet bij de wapens, maar ergens anders.' zegt Noortje. Marit knikt en bladert verder.

Na een tijdje zoeken, schudt Marit haar hoofd. 'Ik denk dat ik het aan mijn ouders moet vragen.' 'Je echte ouders?' Marit knikt. 'Hoe wil je dat gaan doen?' Marit haalt haar schouders op. 'Weet ik niet. Misschien zo.' Ze sluit haar ogen en denkt aan haar ouders. 'Pap, mam, wat moet ik doen?' vraagt ze in haar hoofd. En tot haar grote verbazing krijgt ze antwoord.

'Fijn, Vatoria, dat je deze manier van communiceren en de kleren hebt ontdekt! We zullen uit leggen wat je moet doen. Zoals je weet krijg je de kleren als de zin: Ik ben Vatoria, kroonprinses van Avant zegt. Als je ze uit wil hebben, zeg je gewoon: Maar nu nog niet. Simpeler kan niet! Veel succes!' Dan wordt het stil.

Marit opent haar ogen weer. Lars, Kiki, Noortje, Floortje en Milou zitten haar aan te kijken. Marit staat op en gaat in het midden van haar kamer staan. 'Eh, nou oké, maar nu nog niet.' Weer heel even dat felle licht. Ze kijkt naar beneden en ziet dat haar kleren weer normaal zijn. Het felle licht verdwijnt weer.

Marit haalt haar schouder sarcastisch op. 'Zo gaan ze dus weer uit.' Ze zitten vol verbazing te kijken. Ze glimlacht. 'Oké, maar hoe wist je dat?' vraagt Lars. 'Ik heb mijn vader even gesproken. Ik had dus gelijk. Ik deed mijn ogen dicht en vroeg in mijn hoofd hoe ik die kleren weer uit kreeg. Toen kreeg ik dus antwoordt van mijn vader.' 'Oké, daar zijn we dan ook weer over uit.' Ze lopen met z'n zessen naar beneden.

Eindelijk hoofdstuk 15! Owh man dit heeft echt zo lang geduurd! Ik probeer zo vaak mogelijk achter Wattpad te zitten, maar dat lukt echt niet altijd... Sorry in elk geval!

Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vinden en jullie weten het: Vote, comment en geef alsjeblieft tips!

Greetzzzzz Evamoos