hoofdstuk 11

3.7K 146 6
                                    

Harry pov.

Ik word wakker van de wekker. Ik kijk naast me en zie Louis nergens. Ik loop snel naar beneden, daar zit Louis op te bank. Hij is aan het huilen volgens mij. Ik ga snel naast hem zitten. 'Lou, wat is er is?' Vraag ik bezorgd. 'Niks Harry.' 'Jawel je huilt niet voor niks, nou vertel het maar schatje.' 'Harry, ik ben gewoon zo bang, ik wil niet naar school, ik ben helemaal klaar met dat pesten.' 'Lou, luister eens, je hebt mij nu, ik zal je altijd helpen en we zitten bij elkaar in de klas dus ik kan je altijd helpen. Ik doe alles voor je.' Hij begint ineens super hard te huilen. 'Sshh..' Fluister ik hem in zijn oor terwijl ik door zijn haren aai, omdat ik weet dat hij daar rustig van wordt. Zo blijven we even zitten. Daarna geef ik hem een kus. 'Het komt goed, ik beloof het je en ik zal je nooit in de steek laten.' 'Kunnen we vandaag alsjeblieft nog een dagje thuisblijven?' Vraagt Louis. 'Alleen vandaag dan oké, morgen gaan we gewoon naar school en dan blijf ik gewoon bij je. Als er iets is dan help ik je meteen, ik beloof het je.' 'Dankje Harry, ik hou van je.' Ik glimlach naar Louis en geef hem een kus, dan voel ik zijn tong langs mijn lippen glijden, ik open mijn mond een stukje en laat onze tongen met elkaar spelen.

I love you (Larry Stylinson)Where stories live. Discover now