Geen genade

•~•3•~•

Zodra iedereen klaar is met wassen worden de vrouwen naar een deur gebracht.
Hij opent en direct komt de geur van vers gebakken vlees en brood aangevlogen.

Melanie ademt het diep in.
Ze geniet.

De vrouwen lopen naar de lange tafel en gaan allemaal aan dezelfde kant zitten.
De mannen komen binnen via een andere deur en gaan tegenover de vrouwen zitten.

Margaret zit naast Melanie en volgt de mannen.
Er gaat een gespierde man voor haar zitten.

De man voor Melanie komt herkenbaar voor.
Ze denkt dat het diezelfde jongen is die ze zag, voordat ze naar binnen ging.

Hij pakt zijn vork en draait hem om zijn middelvinger heen.
Af en toe kijkt hij kort omhoog om te zien of Melanie naar hem staart.

Melanie voelt zich vreemd en bedenkt zich dat ze maar even niet op hem moet letten.
Over 2 nachten moet ze een levensgevaarlijk spel spelen.

Ze kijkt naar de pannen met dampend vlees, schalen met salades en manden met broodjes.
Ze kan niet wachten tot ze een hap mag zetten in een mals stukje vlees.

Er komen allemaal soldaten naar binnen gelopen.
Ze gaan aan een aparte tafel zitten en wachten totdat ze mogen eten.

Melanie kijkt naar een aantal mensen die nog binnen komen sjokken en plaats nemen aan het einde van de tafel. 
Daarna krijgen ze te horen dat ze mogen eten.

Iedereen probeert zo snel, maar voorzichtig mogelijk eten te pakken.
Melanie grist twee verse broodjes uit het mandje en wacht totdat de opscheplepel van de salade beschikbaar is.

Margaret overhandigd haar een stuk vlees.
Melanie glimlacht kort naar haar en pakt snel de lepel van de salade.
Ze neemt een grote schep, legt hem op haar bord en begint smakelijk te eten.

Margaret is ondertussen aan het bekvechten met een meisje naast haar.
Zij had de lepel eerst, maar dat meisje beweert weer van niet.

Melanie rolt met haar ogen en negeert Margaret volkomen.

Ze snijd een stuk vlees af en stopt hem in haar mond.
Ze bijt hem flink doormidden en krijgt een rilling. Het is zo lekker!

Ze kan niet stoppen met eten en voor ze het weet is haar vlees al op.
"Die had je beter samen met je salade kunnen eten." Zegt Margaret.
Melanie gromt en kijkt Margaret niet aan.

Ze pakt een mes en legt wat salade op een broodje.
Ze neemt een hap, waardoor het harde brood in haar lip snijd.
"Au." Zegt ze zo zacht mogelijk.

De jongen voor haar kijkt omhoog en kijkt naar Melanie die haar broodje op haar bord legt.
Ze wrijft over haar lip, waar en kleine snee in zit. 
"Het is een hard brood." Zegt hij.
Melanie kijkt op.
"Het heeft te lang in de oven gezeten."

Verbaasd kijkt Melanie naar de jongen.
"Hoe weet je dat?" Vraagt ze.
"Mijn oom werkt in een bakkerij. Ik ga er wel eens heen om wat bij te verdienen."

Melanie knikt.
"Dat lijkt me leuk. Dan ruik je de hele tijd vers brood en gebak."
Zwijmelend kijkt Melanie voor zich uit.
De jongen krijgt er een rilling van.

"Hoe heet je?" Vraagt Melanie.
"Eh Dex."
"Ik ben Melanie."
Melanie steekt haar hand naar voren, over de tafel heen.

Dex aarzelt even, maar pakt hem vast en schudt hem een paar keer.
"A-aangenaam." Stamelt hij.
"Aangenaam."

Hij trekt snel zijn hand terug.
Haar hand was zo zacht dat hij er wel een kussen van wilt hebben.

Melanie glimlacht.
Ze heeft een rood kleurtje op haar wangen.
Dex's hart gaat sneller kloppen.

Snel kijkt hij weg.
Hij eet wat verder, maar hij krijgt bijna geen hap weggeslikt.

"Beheers je, Dex." Zegt hij in zichzelf. "Als je nu al verliefd wordt, is het moeilijk als ze zal sterven."

Melanie kijkt naar haar bord.
Ze prikt wat in haar eten, maar heeft zoveel kriebels in haar buik dat ze niet kan eten.
Ze neemt wat water om die brok in haar keel weg te spoelen.
Haar keel blijft droog en lijkt dicht te zitten.

"Er is iemand verliefd." Fluistert Margaret.
Melanie's vlinders veranderen gelijk in donderwolken.
Ze wordt weer normaal van kleur en kan weer eten.
Als er iemand is die dingen kan verpesten dan is het Margaret wel.

Ze neemt nog snel een korte blik op Dex, die ongemakkelijk zijn eten door elkaar gooit.
Melanie schudt haar hoofd.
Ze mag niet verliefd worden.

-Zodra ze klaar zijn met hun maaltijd, krijgen alle mensen nog wat lekkere yoghurt.
Melanie vind het vies.
Ze houdt niet van melkproducten.
Ze eet het wel op.
Haar maag moet gevuld zijn, zodat ze wat krachten kan verzamelen.

Na de yoghurt krijgt iedereen hun kamernummer en kamersleutel.

Melanie zit in kamer 21, helaas, samen met Margaret en iemand anders.

Ze lopen naar hun kamer, doen de sleutel in het slot en draaien hem om. De deur gaat langzaam open.
Er knippert gelijk een vaag lampje aan, waardoor drie oude bedden tevoorschijn komen.

De drie vrouwen lopen de kamer in en zoeken ieder een bed.
Melanie neemt een bed naast een raam.

Margaret besluit naast haar te liggen, in het andere bed.
De ander gaat in een bed bij het voeteneind van Melanie liggen.

"Zullen we even het hier gezellig maken?" Zegt Margaret.
Beide vrouwen zwijgen.

Margaret zucht en grabbelt in een klein rugzakje, die ze mee heeft genomen.
Ze pakt er wat lampjes uit.
Ze loopt naar een stoel, gaat erop staan en hangt de lampjes op.
Ze doet ze aan, waardoor de kamer direct mooi verlicht wordt.

"Zo, dat is beter."

Ze springt van de stoel af en zet hem terug op zijn plaats.

Melanie bekijkt haar andere kamergenoot.
Ze is lang, maar mager en heeft dun, rood haar.
Haar huid is heel erg wit.

"Wie ben jij?" Vraagt Margaret.
"Brenda."
Verder zegt ze niks.

Melanie zucht en zegt: "Ik ben Melanie."
Ze knikt, glimlacht en gaat liggen.

Melanie gaat ook liggen.
Het bed kraakt en piept en het matras is zo dun, dat je de houten plank voelt.
Melanie krijgt direct pijn in haar rug.

Ze gaat omhoog zitten.

"Dit wordt verschrikkelijk." Zegt ze.

----------------------------------------------