Reset

Chapter 7

Kean P.O.V

Naglalakad lakad lang ako dito sa may park malapit sa bahay namin. Habang naglalakad lakad ako,bigla na lang akong may nakasagiang babae. Tinulungan ko naman syang ligpitin yung mga gamit nya ng mapansin kong may paso yung kamay nya. Hahawakan ko sana kaso nilayo nya. Agad naman syang tumayo at naglakad palayo ng mapansin kong tumigil sya. Nagulat naman akng tumingin sya sa kin. Si Thea..

"Salamat.."-Thea

Nakatingin lang sya sa kin habang ako pinipilit na wag tumingin sa kanya. Tumalikod na lang ako at lalakad na sana palayo ng bigla syang nagsalita.

" Sabi ko na nga ba..galit ka pa rin sa kin..sorry ha..sorry dahil pinilit kong mapalayo sayo..sorry dahil ipinagtabuyan kita..sorry sa lahat..alam mo,naging masaya ako sa desisyon ko na malayo sayo kasi ngayon hindi na kita nakikitang nakikipag away. Tama ako diba? Pero bakit yung puso mo hanggang ngayong matigas pa din? Hindi mo ba talaga ako kayang patawarin?? Kanina nga nung nagkatinginan tayo naisip ko..ganun na ba ko ka selfish para di pagbigyan ang kahilingan ng kaibigan ko? Isang kaibigan na minahal ko ng lubos??"-Thea

Halos manlumo ako sa kinatatayuan ko na dahil sa narinig ko. Ibig sabihin nagsisisi sya at ganun ako ka manhid pa ra hindi nya maramdaman yun??

"Ayos lang na di ka sumagot sa bawat tinatanong ko..tutal wala ka naman dapat isagot eh..para akong tanga dito na mag isa nagsasalita...pero Kean..sorry..please..."-Thea

Narinig ko na yung pag iyak nya. Tumulo na din yung luha ko pero agad ko naman yung pinunasan. Tumingin ako sa kanya na nakatingin din sa kin. Hindi pa muna sa ngayon Thea. Hindi pa siguro ako handa. Sorry..

Naglakad na ko palayo habang umiiyak dahil sa sakit na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko na talaga kaya..pagod na pagod na ko..

Thea P.O.V

Nandito lang ako sa kwarto at iniisip ko lang yung nangyari kanina. Nakakapagod din pala..nakakapagod din palang masaktan ng paulit ulit. Para na kong tanga na walang ginawa kundi magkulong at saktan ang sarili. Hindi ko na alam kung ano ba talaga ang tama o mali. Parang lahat sa kin mali. Gusto kong maging tahimik ang buhay ko pero sa pagkakataong toh, parang mas lalong gumulo. Ni hindi ko alam kung bakit na ako nagkakaganito. Iniisip ko na nga lang minsan na stress lang toh pero pilit pa ring isinasalaksak sa isip ko na ang tanga tanga ko kaya ako nagkakaganito.

Kean P.O.V

Nakahiga lang ako sa kwarto ko at nakatingin sa cellphone ko. Nag aantay ng tawag ng kahit na sino. Para na nga akong tanga dito na nakatulala sa phone ko. Habang nakahiga ako,bigla na lang nag ring ang phone ko. Pagtingin ko si Dean pala.

On the phone..Dean

"Hello bro??"-Me

" Bro gig tayo.."-Dean

"Sure..sa'n ka ba??"-Me

" Nasa labas ng bahay nyo..bilis!!!"-Dean

Call ended

Agad akong nagpalit ng damit at lumabas ng bahay. Nadatnan ko namang nandun nga si Dean at nag iintay.

"Tara na.."-Dean

Sumakay na ko ng kotse. Nagpresinta akong ako na ang magda drive. Habang  nasa byahe di ko maiwasang isipin yung sinabi ni Thea kanina. Tama sya..matigas talaga ang puso para patawarin sya. Pero mahal ko si Thea,kaya kahit anong galit ko hindi pa din maiiwasang mapatawad ko sya. Habang nagda drive ako,bigla na lang sana akong pe preno ng mapansin kong walang preno yung kotse ni Dean. Agad ko naman ginising si Dean.

" Dean!! Walang preno ang kotse!!"-Me

"Ano!!?? Teka iliko mo!! Babangga tayo!!!"-Dean

Pilit kong pinepreno ang sasakyan pero hindi talaga eh.

" Kean!!!"-Dean

"Ahhhh!!!!!!"-Me

Thea P.O.V

" Ahhh!!!"-Me

Bigla naman akong napasigaw ng dahil sa napanaginipan ko. Si Kean..nasagasaan..Imposible hindi totoo yun..Hindi...hindi..Pinunasan ko yung luha ko at babalik na sana sa pagtulog ng biglang nabasag ang picture naming dalawa. Bigla nang sunos sunod na tumulo ang luha ko. Agad kong tinawagan yung phone ni Kean pero walang sumasagot. Mas lalo akong kinabahan ng pumasok si Mama na nakatingin sa kin na malungkot ang mukha.

"Ma.."-Me

Hinawakan ni Mama ang kamay ko kaya naman napaiyak ako.

" Naaksidente yung sinasakyan nina Kean..."-Mama

Bigla na lang sunod sunod na tumulo ang luha ko. Totoo pala ang panaginip ko.

"Yung...kaibigan ni Kean...patay na..tapos nawawala nakita na lang na nawawala yung bangkay ni Kean.."-Mama

"Ibig sabihin..patay na sya??"-Me

Nung hindi na umimik si Mama,tumayo na kong bigla at nagsuot ng scarp at lumabas ng bahay. 12 na ng gabi nun pero wala akong pakelam. Gusto kong malaman kung buhay pa ba talaga si Kean.

" Nak sa'n ka pupunta??"-Mama

"Pupuntahan ko yung ospital.."-Me

" Samahan na kita 'nak.."-Mama

Kean P.O.V

Hindi ko alam kung sa'n na ko napuntang ospital ngayon. Basta ang alam ko ligtas ako. Pero si Dean,naiwan sya dun sa kotse. Ibig sabihin..patay na sya. Nilakad ko papasok yung ospital hanggang sa makarating ako sa loob.

"T-tulong.."-Me

" Jusko po...mga nurse tulungan nyo tong bata.."-Babae

Agad naman akong dinala sa ICU para gamutin hanggang sa nagdilim na ang paligid ko.

Thea P.O.V

Pagkarating namin sa ospital,agad kong pinuntahan yung room ni Dean. Halos manlumo ako ng nakita kong halos mabasag na yung mukha nya at hindi na sya makilala.

"Dean..."-Me

Niyakap ko sya at saka umupo sa tabi nya. Si Kean...Pinunasan ko yung luha ko at tiningnan lang si Dean ng biglang may dumating na mga pulis kasama siguro yung papa ni Kean.

" Ano?? May balita na ba??"-Mama

"Confirmed..patay na si Kean..patay na ang anak ko.."-Tito

Napatayo naman ako sa narinig ko. Nilapitan ako ni Mama pero lumalayo ako habang basang basa ng luha yung mukha ko. Sabihin nyo nga sa kin?? Ano pang kamalasan ang mangyayari sa kin?? Ginawa nyo na nga akong tanga sa buhay pati ba naman mga kaibigan ko kukunin nyo!? Tumakbo ako palabas ng ospital at pumunta sa park at dun inilabas ang galit ko.

" Aahhhhh!!!!! Masama ba kong tao!!??? Lahat naman ginawa ko na ah!? Hindi pa bayun sapat!!??? Ano bang kasalanan ko para pati kaibigan ko kunin nyo sa kin!!?"-Me

Napaluhod na lang ako at umiyak ng umiyak hanggang sa naramdaman kong may yumakap sa kin pagtingin ko si Mama pala.

"Mama..."-Me

Niyakap ko na din si Mama. Sobrang sakit na ng nararamdaman ko. Para na kong papatayin sa sakit. Bigla na lang parang nahilo ako hanggang sa namalayan ko nagdidilim ang paligid ko at narinig ko na lang ay ang pagtawag ni Mama sa pangalan ko.