Reset

Chapter 9

Thea P.O.V

Halos one week din ako namalagi sa Hospital. Tama kayo ng narinig,after nung ginawa ko sa sarili ko..bigla na lang daw ako isinugod sa ospital. Nakahiga lang ako dito at iniinda yubg sakit ng katawan. Pinipilit kong tumayo pero di ko magawa. Ano ba kasing pumasok sa isip ko at nagawa ko yun? Diba dapat maging matatag ako..katulad nang sinabi ni Kean. Si Kean..miss na miss na kita kung naririnig mo man ako. Lagi kong iniisip na sana buhay ka pa. Na sana kasama pa kita ngayon..Kaso mukhang iyon na talaga ang nakatadhana eh..Wala naman akong magagawa. Kahit umiyak ako ng umiyak dito,wala pa ring magagawa yung pag iyak ko. Pinikit ko na lang yung mga mata ko at sinimulang alalahanin lahat ng moments namin ni Kean.

Kean P.O.V

Nandito na ko ngayon sa tapat ng kwarto ni Thea. Binuksan ko yubg doorknob nung pinto ng marahan. Tiningnan ko naman si Thea at napansin ko yung sugat sa katawan nya. Nagtangka ba syang magpakamatay?? Hahawakan ko sana sya ng biglan nyang minulat ang mata nya.

Thea P.O.V

Habang nakapikit ako,naramdaman ko naman ang unti unting pagbukas ng pinto. Nakapikit pa rin ako ng pinakiramdaman kong may nakatitig sa kin. Unti unti kong minulat ang mga mata ko hanggang sa may nakita akong pamilyar na tao. Teka,si Kean..Si Kean yung nakita ko. Pumikit uli ako kaso pagmulat ko wala na sya. Pero maliwanag na si Kean yung nakita ko at hindi ako nagkakamali.

Kean P.O.V

Agad akong lumabas ng kwartong yun. Sumandal ako sa pader at inihilamos ang kamay ko sa mukha ko. Nakita nya ko pero hindi ko man lang sya nakausap. Naglakad na ko palayo sa kwartong yun at didiretso ako ngayon sa bahay ni Papa.

Thea P.O.V

Hanggang ngayon tuliro pa rin ako at iniisip ang nakita ko kanina. Si Kean talaga yung nakita ko at hindi ako nagbibiro. Naramdaman ko yung pagbukas ng pinto hanggang sa nakita kong pumasok si Mama.

"Oh anak gising ka na pala..Teka,gusto mo kumain??"-Mama

" Ma..nakita ko si Kean.."-Me

Halata sa mukha ni Mama ang pagkagulat pero agad naman syang umiling..

"Anak guni guni mo lang siguro yun..guton ka lang kaya mo nasasabi yang mga ganyan..eto kainin mo.."-Mama

" Ma hindi ako gutom..totoo yubg sinasabi ko..nakita ko talaga si Kean..kanina nung natutulog ako bigla na lang may nagbukas ng pinto at ramdam ko yun. Pagmulat ko nakita ko si Kean nakatingin sa kin. Kaso nung muli kong pinikit at minulat ang mata ko,nawala sya. Pero Mama totoo talaga.."-Me

Tumayo na si Mama at pinaghanda ako ng pagkain. Bigla na lang pumasok sa isip ko na lumabas ng kwartong toh at hanapin si Kean. Hindi ko alam kung bakit ko ginawa yun. Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa nakarating ako dun sa pinakalabs ng kwarto. Bigla naman akong pinigilan nina Mama at ng mga nurse pero nakakalas ako. Pinuntahan ko yung isang pasyente at kinausap ito.

"May nakita kang lalake kanina?? Nakapang doctor ang suot?? May nakita ka diba?? Sabihin mo may nakita ka!!!"-Me

Nilayo ako nina Mama sa isang pasyente at pinasok sa kwarto ko. Pinahiga ako nina Mama samantalang nakatingin lang ako sa kanila.

" Ma..maniwala kayo..nakita ko talaga si Kean..di ako nagbibiro..buhay sya.."-Me

Bigla namang lumapit sa kin si Mama at yung nurse at tinurukan ako ng pampakalma..

"Ma.."-Me

" Sige na..magpahinga ka na.."-Mama

Tumalab agad sa kin yung pampakalma hanggang sa nakatulog na ko.

Kean P.O.V

Nandito ako ngayon sa tapat ng bahay namin. Pumasok ako sa loob at nadatnan ko si Papa na nanonood ng tv. Lumapit ako sa kanya at kinausap sya.

"Diba sabi ko Papa ayoko ng nanonood ng Tv sa umaga??"-Me

Bigla namang napaharap si Papa at halos manlumo ng makita ako. Bigla naman syang tumayo at lumapit sa kin.

" B-buhay ka.."-Papa

Niyakap ako ni Papa at ganun din ako. Kinuwento ko sa kanya ang nangyari. Inabot nga kami ng 3 oras sa kwentuhan.

"Anak buti buhay ka..alam mo bang akala namin patay ka na.."-Papa

Ngumiti lang ako kay Papa.

" Pa..wag na wag nyo pong sasabihin sa Mama ni Thea o kahit kay Thea na buhay ako..ako na po bahalang gumawa ng tiempo.."-Me

Thea P.O.V

Maghapon akong nakahiga at walang ginawa kundi kumain,matulog at isipin na totoong nakita ko si Kean. Totoo naman kasi na nakita ko si Kean eh..walang halong biro..Imposible namang nananaginip lang ako nun kasi nung time na yun sumakit yung sugat ko. Kung totoo talaga yung panaginip ko,ibig sabihin..buhay si Kean?? Buhay sya..Tinesting kong tawagan yung phone nya kaso out of coverage. Yung pala naman nya di makontak. Habang nakahiga ako,bigla na lang nag beeo yung phone ko. Pagtingin ko balance lang pala. Hindi ba sya magte text?? Hayyy..bukas na nga pala papasok na ko..Hayyysss...kalbaryo na naman... Sana naman di na nila ako bullyhin..alam naman nilang na ospital ako. Pero imposible naman yun..kilala ko si Kira,kahit may sakit ka o wala..kung may nagawa kang kasalanan sa kanya,papahirapan ka talaga nun. Kung ako nga eh..naranasan ko yung pagpapahirap nya sa kin. Pinaso pa ko ng upos ng sigarilyo sa kamay. Physical bullying na tawag dun pero hindi ko sila kelaman sinumbong. Pasalamat nga sila may puso pa ko eh..

Kean P.O.V

Nakahiga lang ako sa kwartk ko ngayon. Iniisip kung oupunta ba ko bukas sa university. Mabuti na din sigurong pumunta ako dun. Tutal si Thea lang naman pupuntahan ko eh..wala nang iba! Pero..kalat na kaya dun na namatay ako?? Mukhang oo na yata..sabagay sa bilis ba namang maksagap ng balita ang university na yun. Pa'no ba naman kasi..nandun na lhat ng chismosa at chismoso ng taon. Pero bago yun,mas mabuting bisitahin ko muna si Dean sa puntod nya bukas. Miss ko na yung kulugong yun ng sobra. Kung bakit ba kasi kelangan nyang mamatay sa ganung edad. Pinikit ko na lang ang mata ko hanggang sa nakatulog na ko.