Juliet and Cinderella (GL) [Book I & II, Completed]

Chapter 19

"Cindy."

"Oh?"

"Cindy!"

"Bakit ba?" Naiiritang tanong ko kay Yanyan nang hindi tumitingin sa kanya. Nakaka-badtrip, eh, kanina pa tawag ng tawag sa akin alam naman na busy ako. "Sasapakin na talaga kita tingnan mo."

"Eh, kasi naman! Yung totoo, kailan mo balak bumangon? Aba galaw-galaw din, 'oy! Kanina ka pa nakatitig diyan! Konti na lang, lusaw na 'yan."

At last, tumingin na rin ako sa kanya at binato siya ng unan sa mukha. Lampa, hindi nailagan. "Aray naman, Cindy!"

"Letse ka kasi! Ano bang pakialam mo?" Iritadong tanong ko. I swear, kapag itong pinsan kong 'to hindi umalis sa kwarto ko, pahihirapan ko talaga 'to.

"Ako, wala. Eh ikaw? Susme, Cindy! Mahigit isang oras ka nang nakatitig diyan sa regalo ni Juliet! Puro mukha ninyo lang naman ang nandiyan, magsawa ka naman."

Napangiti ako bigla. Tiningnan ko ulit yung bagay na kanina ko pa tinititigan. Ito kasi yung gift ni Juliet. Super cute kaya! Hindi nakakasawa tingnan. Sino ba namang hindi kikiligin kung ang binigay sa iyo ng jowa mo ay isang scrap book na puno ng stolen pictures at sweet moments ninyong dalawa. Ang kyot lang talaga. Weeks na rin ang lumipas pero hindi pa rin ako nagsasawamg titigan ito.

"Cindy, para ka nang baliw, promise. Pwede huwag kang ngumiti? Ang creepy." Epal ng pinsan ko.

Sinamaan ko siya ng tingin. "Pakialam mo? Ako, creepy? Talaga?" Bumangon ako at tinuktukan siya sa ulo. "Mas creepy 'yang mukha mo, bugok! Hindi ko nga alam kung bakit patay na patay sa'yo yung kapatid ko, eh." Ngumisi ako at tinaasan siya ng kilay. "Siguro kasi parehas kayong bugok."

"Hoy, narinig ko 'yon!"

"Oh, edi maganda. Ayoko nang itago sa'yo ang katotohanan, Yanyan. Isa kang bugok na babae na nuknukan ng slow." Diretsong sabi ko na may halong kaprangkahan at, well, pagmamaganda.

Sumimangot siya. Yikes, ang pangit! "Ang hard mo Cindy! Bad ka!"

"Thank you."

"Cinderella!"

Napahinto kami ni Yanyan at nagulat pa ng slight ng marinig namin ang sigaw ni Ate Steff. Ano kayang meron?

"Anong meron, Yan?"

"Aba ewan, kita mo kasama mo ako, eh. 'Wag ka nga!"

"Bwisit ka!" Bulyaw ko pagkatapos niya akong barahin. May kasama pang batok para mas sweet.

"Masakit, Cindy!"

"'Yon ang purpose ko, buang!"

"Cindy, bumaba ka!" Narinig ko ulit na sigaw ng kapatid ko.

"Oo!" Sigaw ko pabalik.

Napakamot ako sa ulo at sinenyasan si Yanyan na sumunod sa akin. Binuksan ko ang pinto ng kwarto at bumaba na agad. Dumiretso ako sa sala ng nakasimangot.

"Ate, ano bang proble—" Nabitin ang sasabihin ko at napatingin sa katabi ni Ate. "—ma...mo." Nanlaki ang mata ko at halos matulala sa katabi niyang babae. Matangkad ito sa akin, naka-bestida na pinagsamang kulay ng pink at puti, may dalang maleta at isang malaking bag. Sa pananamit at pisikal na anyo nito, hindi mo aakalaing forty-two years-old na siya. "M...mama?"

Natawa pa siya ng slight at tumango. "Hindi mo ako nakilala, ano? Bakit, Cindy baby girl, mas gumanda na naman ba ako?"

Natawa ako sa joke niya. "Asa ka Ma! Mas maganda pa rin ako!" Lumapit ako sa kanya at niyakap siya ng sobrang higpit. Ilang taon ko ring hindi nakita si Mama ng ganito kalapit, mahal na mahal niya raw kasi ang Holland. Tse! "Ma, may joke ako sa'yo."