Boyu bilmem kaç metre olan ama aklı yerden bir karış bile yüksekte olmayan Taehyung'u senin yanından uzaklaştırmam için ne yapmam gerektiğini söyler misin Hoseok?
Jimin ile olan gürültülerini özleyeceğim aklıma gelmezdi. Ama, sen onun yanında durup gülümsediğin sürece içimde büyüyen ağacın dibindeki toprak kayıyor Hoseok. Kökler, toprak olmadan tek başına işe yaramaz biliyorsun değil mi?
Beni topraksız bırakma Hoseok, lütfen bırakma.
Çıkış zili çaldığında ayağa kalkıp Taehyung'a geçmesi için yer verdiğinde gitmeni bekledim. Beni, unutmuş olduğunu, tek başıma kafeye gidip yalnız çalışacağımı düşündüm Hoseok.
''Hadi Hoseok, gelmiyor musun?'' şu çocuğun ağzına bir şeyler tıkıştırıp susturmak istiyordum. Sever Taehyung yemek yemeyi. Vereceğin cevaptan korkarken arkadan kaçmaya çalıştım, son kalmış dalda titreyen o son yaprağım yere değmesin diye rüzgardan kaçayım dedim. Yapamadım, gitmeme izin vermedin, dalıma uzanıp ona tutundun. Çekip kıracaksın sandım.
''Üzgünüm Taehyung, Yoongi'ye sözüm var. Her gün için verilmiş bir söz. Yarın görüşürüz.''
Sen, sen çocuk. Yaralarıma merhem olup kırık dalımı sevginle iyileştirirken ben senin bir tek nefesinden bile korkar olmuştum. Bana ne yaptın diyecek cesaretim, halim bile yok Hoseok.
Zayıf kalan toprağıma toprak olduğun, köklerime sıkı sıkı tutunacak yer olduğun, düşecek yaprağıma su, güneş olduğun için teşekkür ederim Hoseok.
Farkında olmasan da, kalbim olduğun için teşekkür ederim...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
