Ocağa ilk kez ayak basışımda açıkcası içimde biraz tedirginlik vardı.
Babamın ve Mahalleden büyüklerimin anlattıkları aklımda kaldı hep.
Ya dışlarlarsa ya sevmezlerse ya gelme derlerse içimde derin bir tedirginlik vardı.
Basamakları her çıkışımda kalbim daha çok atıyordu.
Sanki uzun zamandır görmediğim Yarime kavuşuyordum.
Kapı sonuna kadar açıktı şaşırmıştım doğrusu açık olmasına çünkü Hırsızı vardı,Vatan haini vardı ilk başta saçmalık gelmişti.
İçeri girdim derin,içten,hafif tedirgin ve kısık bir sesle Selamı Aleyküm dedim.
Hepsi bir anda bana baktı Aleyküm Selam Gardaşlık sesleri yükseldi.
Masalarına davet edip çay getirdiler. Tabi çocukken çayın tadı bize güzel gelirdi hele ki büyük abiler yanındayken.
Sıradan sorularla karşılaştım önce ''Nerelisin? Nerede okuyorsun? Ailen ne iş yapıyor ? vb. ''
Aslında sorgulamaktan çok beni rahatlatmaya tedirginliğimi atmamı çalışıyorlardı.
Öyle bir soru sordum ki herkes gizliden gülüşmeye başladı.
Başkan sert bakışlarıyla herkesi susturdu.
Sorduğum soru ise ''Başkanım üyelik için kimlik gerekiyor mu? '' demiştim.
Başkan o zaman bana öyle güzel bir cümle kurdu ki kendimden utanmıştım.
''Gardaşlık bizde üyelik,kart falan yok. Bizim şu dış kapımız her zaman açıktır.
Kim olursa olsun bizim misafirimizdir. Başımızın üzerinde yeri vardır. ''
Şimdi anlamıştım kapının neden sonuna kadar açık olduğuna.
Akşam ezanı okunmuştu. Eve gitmem gerektiğini biliyordum. Başkandan izin alarak kalktım. Benimle birlikte abilerim'de, başkanlarım'da kalktı. Şaşırmıştım kendimi bu kadar değerli hissetmemiştim. Teker teker tokalaştık'dan sonra eve geldim. O gün O gece bütün gün hayaller kurdum.
Devamı Gelecek..
