Ülkücüler

Ocakta Dostluk 4

Ertesi günü  okula giderken bir durum farkettim bir kaç dışardan çocuk bizim okulun gençlerinden haraç kesiyordu. Haplanmışlardı gözlerinin siyahı gitmisti adeta Önce  görmemezlikten geldim malum haftaya hazırlanmam lâzım.
Fakat o delikanlılardan birisi bendende haraç kesmek istedi.
"Hele kardaş bi cigara parası ver" dedi.
Benim tepkilerim biraz farklıdır.
Sadece bakarım korku,sevinç hic bir ifade olmaz kimi zaman yüzümde.
Arkadaşa da öyle  baktım.
Lisede ki ilk kavgam o zaman başladı. Ben bunun önce  ağzını  gözünü  kırdım mı kırdım. Fakat bunlar bayağı kalabalıkmış ben onu farketmedim. O sırada polis geldi. Dağıldık  zaten.
Bizim zamanımızda sabahcı bide öğlenci  vardı. Biz öglenciydik. Öğlen 12 de girerdik aksam ezanı 6 gibi  çıkardık.
Aşağıya bi indim miting alanı gibi adam toplanmış. Tamam benimde arkadaslarım var ama bakınca güzel  dayak yeriz  dedim.
Hic durmadım kafamı kaldırdım dümdüz  yürüdüm. Yüzümde  gine aynı  ifade.
Iclerinde ele başları halk dilinde  abeleri bana "Bahadır  senmisin la" dedi.
Tepkim sıfır biliyorum vuracaklar bari ilk yumruğu ben atayım dedim gelişine çarptım arkamdan arkadaşlarım da vurdu. Onlar vurunca o gasp'a uğrayan çocuklarda cesarete geldi onlarda saldırdı. Olay bambaska yere gidiyordu. O sıra aşağıdan bi kalabalık geliyordu hemen okulumuzun altındaki mahallenin çocukları.
Benle alakaları yok. Meğerse benim kavga ettiklerim baska mahalle çocuklarıymıs bu mesele Mahalle kavgası  meselesine döndü. Polis gelince tabi herkes dağıldı.
Ertesi günü lise son sınıflardan bide lise 2 tekrarlardan iki kisi yanıma geldi.
Dün ki cocuklarla meselen neydi  dedi. Olayı  anlattım. Gardas sende bizdensin icin rahat olsun  dedi. Guzel bir sohbet ardından dağıldık.

Tabi o kavganın  ardından okulda tanınan birisi oldum. Takım elbiseyle zaten gayet dikkat çekiyordum.
Teşkilatı  kurduk okulumun 2.baskanları belli oldu. Hersey yolunda derken.
Bir gün okula bir anne geldi. Anne diyorum çünkü evlad gibi davrandı bana. Oglu uyuşturucu batağına düşmüş derdini hocalara anlatıyor ama hepsi o kadar kibirli varlıklar ki muhattap bile olmuyorlar. Annenin yanına  gittim derdini dinledim.
"Oğlun bana emanet" dedim gönderdim. Oglunu buldum yanına 2.baskanlardan birisini koydum "sen nereye o oraya"dedim.
Öğrendik ki okuldan kaçmış.
Bizim okulun zamanında arkası ormanlıktı orada uyuşturucu içerlerdi.
Direk oraya gittim. Yanında babası yaşında 2 tane adam.
Elime sopa aldım yanımda kilerle birlikte eşşek sudan gelene kadar vurduk bu ikisini. Polisi aradık ama polis gelmeden kaçtılar. Bu çocuğu  aldım ben. Okulun Lavabosuna gittik.
Hayatım boyunca ilk ve tek yaptığım biseyi yaptım birisine hatası yüzünden dövdüm ama pisman değilim. Kemiklerini kırana kadar vurdum. Annesini aradım.
"Anne durum bundan ibaret haberin olsun" dedim.
Ocağa götürdüm,gezdik,yanımdan hiç ayırmadım. Sonra annesine "abla eger maddi durumunuz varsa bunu özel okula yazın" dedim.
Ikiletmedi direk yazdılar.
Gecen sene(2017 yılında)
gördüm bana selam bile vermedi canı sağolsun.

Teşkilât başkanlığı her kim olursa olsun ne derdi varsa ona karşılık beklemeden yardım edecek. Çünkü ona verilen görev sadece teşkilat kurmak değil insan kazanmak. Insanlığı kazanmak.