Sex Lessons Ft. Zayn Malik

014

*Whitney's Point of View*

Mijn lichaam komt in een schok omhoog. Ik schiet overeind en voel aan mijn bezwete rug. Ik kijk om, en knipper een paar keer met mijn ogen. Ik probeer Zayn in me op te nemen, hoe hij nu ligt. Hij ligt aan de andere kant van het bed, zonder een arm om me heen geslagen. Ik zucht zachtjes en gooi mijn benen over de rand van het bed. Wéér een nachtmerrie, en het wil niet stoppen. Ik zucht nog een keer en zet mijn voeten op de koude vloer, en meteen voel ik mijn voeten ineenkrimpen. Ik duw mezelf wankelend omhoog en mijn voeten maken zachte bewegingen over de vloer.

Ik sluip de deur uit en loop naar het kleine keukentje wat er makkelijk bij staat. Ik baan mijn weg naar een van de kastjes en pak een glas en laat er koud water inlopen. Mijn lichaam krimpt ineen als ik het licht aan zie gaan.

"Fuck," hoor ik een grommende stem, en met trillende benen draai ik om. Mijn ogen glijden over het lichaam van de jongen met bruin, krullend haar. "Ik wilde je niet laten schrikken," mompelt hij zacht en zijn gespierde lichaam komt mijn kant uit.

Ik drink vlug mijn glas leeg en zet het op het aanrecht. Harry strekt zijn armen uit en voorzichtig slaat hij zijn armen om mijn bezwete lichaam heen. "Je zweet," grinnikt Harry op en ik voel mezelf rood worden. "Hewb je een nachtmerriew gehad? Want meestal zweet je dan veel op je rug." Zijn warme adem strijkt langs mijn nek en ik glimlach.

"Nee hoor," fluister ik zacht. Mijn voeten lopen van hem weg, maar mijn pols wordt teruggetrokken, net als mijn hele lichaam. "Niewt liegen, daar houwd ik niet van," gromt hij zacht. Ik ruik de alcohol geur uit zijn mond komen en meteen voel ik braakneigingen opkomen.

"Harry, ben je dronken?" Vraag ik voor de zekerheid, ondanks ken ik hem super slecht. "W-Weet ik niewt," mompelt hij onverstaanbaar. "Misschiewn wel, maarw ikke niet wete," hij wankelt achteruit en ik pak zijn lichaam vast, wat natuurlijk niks oplevert.

"Hewb je een nachtmerriew gehawd?" Mompelt hij en zijn benen proberen weer recht te staan, wat met moeite gaat. "Niewt liegen," brabbelt hij en ik schrik weer als ik iemand hoor binnenkomen. "Godver Harry, ga nu naar je kamer, nu!"

Ik hoor een schreeuwende Zayn en meteen val ik op de grond. Alles draait en mijn lichaam lijkt te zweven. Mijn ogen rollen in mijn oogkas en even sluit ik ze. "Whitney, blijf bij me!" Zayn pakt mijn lichaam vast en slaat zijn armen strak om me heen. Mijn hoofd en nek vallen naar achteren en ik hoor Zayn zachtjes iets schelden.

Ik merk dat Zayn een klein lampje langs het bed aandoet en ik grijp naar zijn lichaam. "I-Ik hoorde een schreeuw," fluister ik zachtjes. Ik hoorde dezelfde schreeuw als in mijn droom. Jonathan schreeuwde tegen me, hij wilde me wat aandoen.

Ik had zijn regels overtreden, zijn 'relatie regels', wat absoluut belachelijk is. Ik schrik uit mijn gedachten als ik een strelende duim over mijn wang voel. "Gaat het?" Ik knik lichtjes en grijp naar de dekens.

"Wat deed je in de keuken? Het is gevaarlijk met Harry om hier 's nachts rond te lopen." Fluistert hij zacht. "Ik wilde wat water drinken, meer niet," verontschuldig ik mezelf en Zayn glimlacht vertrouwd. "Had je een nachtmerrie?" Ik schud mijn hoofd en Zayn kijkt me streng aan.

"Ik wil dat je eerlijk bent, en vooral over je nachtmerries. Had je er een?" Zijn bruine ogen, samen met zijn lange wimpers kijken me lief aan. "Ja," mijn krakende stem vult de kamer en weergalmt tegen de muren van de kleine kamer. 

"Je lag zo ver weg, ik leek zo alleen, helemaal niemand, een leeg gat," kreun ik terwijl ik mezelf op mijn zij draai. Zijn lippen plaatsen een klein kusje op mijn voorhoofd en hij kruipt over me heen en hij trekt de dekens hoog op.

"Probeer maar wat te slapen, ik ben bij je." Ik sluit mijn ogen en luister naar mijn eigen ademhaling. Ik moet iets doen, iets anders, want Jonathan zal me blijven achtervolgen...

-

Mijn oogleden openen zich vanzelf, zonder dat ik het wil. Zonlicht schijnt door de gordijnen, wat een mooi effect heeft op de kamer. Zayn heeft zijn arm nog steeds om me heen geslagen, en eerlijk gezegd, voel ik me al een stukje beter.

Ik bestudeer zijn gezicht, waar ik elke keer van geniet. Zijn bruine ogen, die nu nog verstopt zitten onder zijn oogleden. En dan zijn wimpers, zijn lange wimpers waar hij de zon altijd mee probeert tegen te houden. 

"Whitney, ik voel je kijken." Zijn ochtendstem is schor en ik voel zijn warme adem. "Hoe weet je dat?" Giechel ik zachtjes en zijn oogleden openen zich nu. "Ik voel het als mensen kijken, een Zayn instinct." Fluistert hij zachtjes en ik grinnik.

"Hoe heb je geslapen, na het incident van vannacht?" Ik glimlach. "Ineens een stuk beter, ik voel me op en top goed!" Het klinkt nu voor mij zelfs té overtuigend. Zijn handen omsluiten mijn gezicht en zachtjes kust hij me.

Zijn lippen maken klein kus gevende bewegingen op de mijne en zijn handen glijden naar mijn heupen. Wie wil er nu niet zo wakker worden? Ik glimlach voorzichtig door de kus en hij laat mijn lippen los. 

"Vandaag is de dag, de dag van het ontbijt," grijnst Zayn en ik kijk hem vragend aan. "Kom op Whitney, je bent toch niet dom?" Ik schud mijn hoofd en hij stapt uit bed. "De dag van het ontbijt heb ik zelf verzonnen, ik ga een ontbijtje voor je maken, lijkt je dat iets?" Ik knik en hij glimlacht.

Zonder nog iets te zeggen verlaat hij de kamer en starend naar het plafond blijf ik achter. Waarom ik denk dat Jonathan me achtervolgt? Daar heb ik alle redenen voor, net zoals hij al zei toen het minder ging.

"Ik vergeet mensen zomaar niet," fluisterde hij zacht terwijl hij zijn blouse aandeed. "Mensen die mij pijn doen, doe ik pijn terug, zo werkt het leven nu eenmaal," vertelde hij me terwijl hij me doordringend aankeek.

Het was een apart persoon, met aparte smaken in eten, muziek en in kledingstijl. Ik had respect voor hem, met de nadruk op had. Hij was vroeger erg gepest, want hij was anders, maar iedereen is anders. Hij vertelde me zijn levensverhaal, zonder dat ik naar hem luisterde.

Hij was een 'badguy'. Hij rookte af en toe, soms een joint, en de andere keer kwam hij lam bezopen mijn kamer binnen en probeerde hij me uit te kleden. Welke gek doet nou zoiets, of nog beter, welke gek laat het allemaal gebeuren.

Ik dus. Ik was degene die het tolereerde, in alles wat hij deed. Maar ik had geen andere keus, of hij zou me vermoorden, zo voelde het voor mij. Hij had eerder geprobeerd me te slaan, maar toen was ik weggelopen.

Mijn ogen glijden naar de klok. Kwart voor tien, nog vroeg dus. Mijn gedachten gaan op volle toeren en zelf weet ik geen raad. Mijn lichaam draait zich om en de deur gaat langzaam open.

Zayn komt binnengelopen met  een dienblad in zijn handen en een roos in zijn mond. Mijn mond valt open en hij glimlacht. "Wauw Zayn! Wat lief!" Zeg ik terwijl mijn lichaam rechtop gaat zitten. Zayn kijkt me even aan, zonder dat hij wat zegt.

"Weet je, ik maak me zorgen om je, je bent en blijft een kwetsbaar meisje," ik zucht zachtjes en pulk aan het dekbed. "Ik denk gewoon..." Ik zucht zacht. "Dat Jonathan me niet met rust laat..."

Hello Ladies, girls, meisjes, Idunno. Wat een vreselijk hoofdstuk maar ik ben tot conclusie gekomen. Ik update dit boek nog maar een keer per week! Het heeft erg veel effect, vind ik zelf. De hoofdstukken worden langer in die week, zodat ik meer tijd heb om te schrijven.

Lots of love,

<3