Anor-Mal

15.Bölüm

"Ay abla vallaha turnayı gözünden vurmuşsun!" ayıma sarılmış benimle konuşan Aylin'e gö devirdim. "Turna murna yok. Çocukla arkadaşız sadece."

Aylin inanmazcasına gözlerini açıp kapadı.

"Ben erkek olan arkadaşlarımı yanağından öpmem." kısık sesine karşı tekrar göz devirdim. "Kes." yanımda duran ve ona attığım küçük peluşu havada yakalayıp hüzünle baktı. "Bana da bunu aldı işte. Seninkinin gözü kadar." gülüp öpücük attım.

Akın o konuşmadan sonra banyoya girmek için çıkmış bende boş boş otururken Aylin gelmişti.

Boş boş konuşmaya.

"Ablaa, nasıl tanıştınız?"

Tanışmadık.

"Kitapları o mu aldı?"

Evet ama pek ilgilendirmez.

"Peeki şey aynı okuldamısınız?"

Hayır.

"Seviyomusun?"

Ay hoşt ulan.

"O seviyor mu?"

O sen olsan bari.

"AY ABLA CEVAP VERSENE YA!" kafamı sallayıp fazla derin düşüncelerden kendime geldim.

Aylin'in güzel gözlerinden cevap alamadığı için alev çıkıyordu. "Ne diyebilirim ki?" gözleri yumuşayıp gülümsediğinde sırtımı beyaz duvara yasladım. "Seviyomusun onu?"

Sevmiyorum heralde?

"Bilmem." bana 'bu kız valla salak' dercesine bakıp derin nefes aldı. "Ofofofof salak ya." yanımda duran bitmiş dondurma kutusunu kafasına attim. "Ablaya salak mı denir salak."

××××××××××

"Abla kalk kalk kalk kalk."

Aylin biraz susarmısın? İçimden dedim bunu ama.

"Enişte bey geldi."  tek gözümü açtım Üstüme eğilmiş, formalı Aylin yüzüme tükürecek gibiydi.

Enişte bey kim?

Akın olamaz zaten. Enişte bey değil çünkü.

Olsa bile annem beni doğrar.

"Ney bey ne?" doğrulduğunda sıcacık yatakta yorganı üstümden attığımda kısa bir süre bedenim titredi ve kendine gelmeye çalıştı.

"Of ışte dün akşam ki Akın e..."

"Burdayım." aynı anda kapıya baktığımızda Akın sırıtıp odaay girdi ve kapıyı arkasından kapadı.

"Annem seni nasıl eve aldı?" genişçe gülümseyip tekerlekli sandalyeme oturdu. Etrafı incelerken konuşmaya başladı. "İşe bugün erken gidiyormuş. Sabah çıkmış bana da kapıyı Aylin açtı." Aylin elini şıklatıp Akın'a onay verdi.

Sabah sabah bana bir şey anlatmayın ya.

Manyak bir rüya gördüm ama hatırlamıyorum.

"Ay valla heeeer sabah böyle. Kalkmıyor." Akın gülüp masamdan son okuduğum, onun aldığı kitaplardan birini eline aldı ve incelemeye başladı.

"Tamam. Sen istersen git. Geç kalma ben ablanı kendine getiririm." Aylin, bir bana bir Akın'a baktı.

Ben de saf saf etrafa.

"Olur." koltuktan çantasını alıp omzuna astı ve sersem sersem bakan bana el sallayıp odadan çıktı ve kapıyı ardından kapadı.

"Pijamaların güzelmiş." gülümseyip kafamı salladım. İşime geleni anlarım.

"Normalde kaçta kalkıyorsun." istemeye istemeye komidindeki telefonuma uzanıp saate baktım. "Yarım saat falan." kendimi yatağa geri atmadan önce son gördüğüm ayağa kalkan Akın'dı.

Gözlerimi kapadım ve uyumamak için direnmemeye başladım.

Direnir gibi yapıp direnmiyorum.

Yatağın sağ kısmı çöktüğün de gözlerimi açtım.

Sağıma döndüğümde yanıma uzanmış Akın'ı gördüm.

Paardooon??

"Napıyon sen be?! Kalk yanımdan." gülüp yalandan esnedi. "Yarım saat daha uyu." tek kaşımı kaldırdım. "Ee?"

"Ya alt tarafı bana sarılmanı ve yanımda uyumanı istiyorum çok mu ulan?"

Güldüm.

"Evet." kolları arasına aldığında derin nefes aldım. "Uyu hadi. Seni uyurken izlemek istiyorum."

×××××××

@Bilinmeyenyazar_2 ile güzel bir röportaj yaptık! Beklemede kalın:)) 💖🌹