Anor-Mal

26.Bölüm.

Selam!!

Ölmedim:)

Ama kucuk duyurum var sonra da aylardir yazmadigim bölüm.

Wattpadi birakmayi düşünüyorum.

Yani şöyle ki kaba haliyle bu mecrada bulunmak istemiyorum. Acikcasi kitaplarımı yayinlamaya devam ettikce bu sacma dünyaya bir olmus hissediyorum ve kitabim da onlardan biri.

Ama silmiycem. Sadece fazla uzatmak istemiyorum bildiğiniz gibi yazamıyorum da artık.

Kendime gücüm bile kalmadı.

Iyi okumalar.

××××××××

Eve dönmedim, ama okula da gitmedim. Akın'dan kaçtım.

Neden bunu bana yaptı? Bunu nasıl yapabildi?

2 hafta beni aldatmayı başardı. Her şey sevgili olana kadar mıydı?

Ellerimle yüzümü kapatıp ağlamaya başladım.

Bana dediği sözleri ona da söylemiş midir? Bana sarıldığı gibi ona da sarılmış mıdır?
Arkadaşlarıyla tanıştırmış mıydı?

Ne kadar süre ağladım hiçbir fikrim yoktu.

"Asena?" Akın'ın sesini duymamla aniden kafamı kaldırdım ve ağlamaktan büyük ihtimal kızarmış gözlerimle ona baktım.

Tek bir kelime söylemeden yerimden hızla kalkıp çantamı omzuma astım ve gitmeye çalıştım. Çantamdan aniden çekilip kendimi tanıdık kollarda bulduğumda uzun süre orda kalıp huzur bulmak istedim. Onsuz nefes bile alamazken bana bunları yapmış olması affedilir bir şey değildi.

Ben o yokken bile bir erkeğe bakmama rağmen o 2 hafta boyunca kızlarla görüşmüştü.

Ona olan güvenimi tamamen yok edip güvenimle birlikte beni de yok etmişti.

Kendimi geri çekmeye çalışsam da bir işe yaramıyordu. Ama bu kollarda kalmaya devam edersem affedeceğimi de biliyordum. Omzunu ısırmamla refleks olarak beni bıraktı.

Kaçamadan bileklerimden tutup sabitledi. "Yemin ederim ki, seni bir kez aldatmadım."

Ağlamayıp cevap vermem lazım.
Ağlamayıp cevap vermem lazım
...

Dolu gözlerimi bakmaya doyamadığım gözlerinden kaçırıp güldüm. "Bir çok kere aldattın dimi?" derin bir nefes aldı. "Ona cidden inanıyor musun?"

Evet,kız yalan söyleyebilirdi. Ama gördüklerim?

"Akın. Bırak beni gidicem."

"O aramızı bozmak isteyenlerden sadece biri."

"SİZI GÖRDÜM!" çatık kaşları yumuşadığında kafamı sağa eğip bakmaya başladım. "Ona dokunduğunu gördüm, gülüştüğünüzü,kahve almaya gittiğini gördüm." yutkundum ve göz yaşlarımın akmasına izin verdim.

Bana karşı bir adım attığında burnumu çekip geri adım attım. Belki dediği doğru olabilirdi,2 haftadir buluşmuyor olabilirdi. Ama bugün gördüklerim de yalan olamazdı.

"Asena seni aldatmadım ben." yüzüne bakmaya korkuyordum. Zaten baksam da göremezdim gözlerim doluydu.

"Bende öyle düşünmüştüm. Fakat görüyorum ki yalanmış." cesaret edip yüzüne baktığımda onun da benden farksız olduğunu gördüm. Sanki dokunsan ağlayacaktı.

Alayla güldüm. "Yalandı dimi? Her şey yalandı. Sevgin yalandı,fedakarlıkların yalandı."

"Asena sana yemin ederim ki hiçbir şey yalan değildi. Sana olan sevgim ilk günkü gibi taze. Seni aldatmam,seni aldatamam. Ben senin için canımı bile veririm." ellerimim tersiyle göz yaşlarımı sildim.

"Belli."

"Gel otur, adam akıllı konuşalım. Dinleyince zaten beni anlıycaksın Asena yapma böyle. Bırakma beni güzelim."

Yutkunup bir adım yaklaştım ve Akın'ın yüzüne baktım. Burukça gülümseyip elini uzattığında tutmak ve tutmamak arasında kaldım.

Ama buna ihtiyacım var.

Elini tuttuğumda beni kendine çekip sarıldı. Ama ben karşılık vermedim.

Yanımızda ki banka oturduk. Bir süre ikimiz de konuşmadık ama yakınımda ki varlığı bile iyi geldi.

"Bugün onunla oradaydım evet. Ama sen gelene kadar gitmiycekti." derin nefes aldı. "Sınıf arkadaşım ve seninle tanışmak istedi bunu normal karşılayarak kabul ettim. Kahve almamı o istedi ve böyle bir niyeti olduğunu bilmiyordum. Yemin ederim ki." dönüp uzun süre gözlerine baktım.

"Bilmiyorum." kollarını iki yana açtığında başta tereddüt etsem de, sonra kendimi onun kollarında buldum.

Saygıçerçevesinde olan her yoruma açığım.

Iyi zamanlar