Anor-Mal

Bölüm 18

BENCE BEN HAKLIYIM DIYENELR DOGRU BILDIIDHKRNSKRNS

Ithaf: Fake_Sadness 🌹🌹💖

××××××××

"Nooldu?" anahtarları ayakkabılığa atıp Aylin'e cevap vermeden odama ilerledim.

Salak!

Odama girip kapıyı kapadım ve yatakta bağdaş kurup oturdum.

Salak!

Derin bir nefes alıp bilgisayarımı kucağıma aldım ve yarım bıraktığım dizilerden birini açıp izlemeye başladım.

Diziye kendimi veremesem de izlemedim demem artık.

Evet bu saçmaydı biraz.

Bilgisayarı kapatıp olduğu cehenneme geri soktum ve telefonumu elime alıp Akın'a olayları açıklamak için whatsab girdim.

Tabi ki affetmem diye düşünüyorum ama beni dinlememisti ve belki de bu nedenle mideme ağrılar giriyordu.

Engellemiş?

Cem ile aramda bir şeyler olabileceğini düşünmüş olamazdı. O benden 6 yaş büyüktü ve abim gibiydi.

Gerçekten engellemiş mi diye mesaj attım.

Asena 💫: Bir de haklıymış gibi engelledin mi?

Asena💫: Harikasin ya.

Mesajlar tek tıkta kaldı ve hiç bir şey olmadı.

Sinirim kat kat artarken tekrar derin nefes aldım.

Bide bu çocuk seviyorum diye ortalıkta geziniyordu değil mi?

YA SEN KIÇI KIRIK BIR AKIN'SIN NE SEVMESİ?!

Sakinim. Sanırım.

Hayır yani ben haklıyım ama o engelliyor.

Telefon çalmaya başlayınca arayan kişiye baktım. Belki de biraz o arıyordur diye.

Cem yazan yazıyordu ama. Aramayı kabul edip yattım. "Ne?"

"Fazla naziksin." güldüm. "Teşekkürler."

"Şuan boşum. Buluşalım mı? Dondurmalar benden." telefonu kulağımdan çekip saate baktım.

Üçe geldiğini görünce kısa bir an düşündüm. "Olur. Aşağıdaki kafede buluşuruz."

Sonrası gerekiz. On binlerce kez görüşürüz dedik.

××××××××

"Yaa moruk hayatım sensiz fazla ekşınlıydı." istemeyerek güldüm.

Cem'de bir şeyler vardı.

Sakladığı bir şeyler.

Şapkasını kafasından çıkarmıyordu, çıkartmıyordu. Gözleri baygındı ve göz altlari şişti. İlk karşılaştığımız da nasıl farketmediğmi bilmiyordum.

"Benden ne gizliyorsun?" delici bakışlarıma karşın şaşırarak gözlerini kaçırdı. "Gizlemiyorum tabi kii!"

Ani haraketle kafasındaki şapkayı çıkartıp elimde sıkıca tutmaya başladım. "Asena ver o şapkayı." elini hızla şapkaya attığında gülerek diğer elime attım. "Ver o şapkayı." kafamı iki yana salladığımda hızla ayağa kalktı. Üstüme doğru gelirken uzaklaştım. "Benden ne sakladığını söyleyene kadar vermiyorum!"

Herkes durmuş izliyordu.

"Ver şunu Asena!" yanımda duran çöpe baktım ve güldüm.

Yo atmiycam. Gülmek istedim.

"Yoo. Kim de..." bir eliyle yanaklarımı sıkarken diğer eliyle  tutup duvara bastırdığında acıyla iki büklüm oldum ve kasıklarına tekme attım.

Yanaklarımı ve omzumu bırakıp iki büklüm olduğunda bir tekme daha attım. Elimdeki şapkayı da yanımda ki masadan aldığım bıçak yardımıyla yırtıp şapkayı yüzüne attım.

Son bir tekme daha atmama kalmadan ayaklanmış ve gözleri fırlar gibi bana bakıyordu.

Yanaklarim sızlarken kızaracak olduğuna emindim. Hatta belki de kızarmıştı bile. Saldiricakken ne olduğunu yeni idrak eden bir kaç kişi Cem'i tutmuştu. Yüzüne tükürdüm.

"Kerhane çalıştırıyorum ve sen de tam olarak oraya aitsin!" cevap vericekken bir kaç saniye durdum.

Sakladığı şey bu muydu?

"Seni pi..." kolumdan tutulup bir kaç kişi tarafından çekilince kollarımı onlardan kurtardım. Cem'i hala tutarlarken oturduğumuz masadan çanta mı alıp kafeden çıktım.

Son duyduğum şey ise diğer duyduğum şey kadar korkunçtu.

"Bu çocuk uyuşturucu içen ve polislerin aradığı çocuk değil mi? Polisi aramalıyız."

Saygı çerçevesinde olan her yoruma açığım.

İyi zamanlar💫🌹💖