Welkom in Araluen, het vroegere land van de grijze Jagers. Het het korps grijze Jagers heeft vele problemen gehad, de afgelopen jaren. Het hele korps is uit elkaar gevallen. Langzaam en beetje bij beetje bouwen de overlevende Jagers het weer op, maa...
Voor ik begin aan de eerste proloog, wil ik even vragen hoe het mogelijk is om alweer op #44 in actie te staan, zonder dat er ook maar een echt hoofdstuk gepubliceerd is?? Dank jullie❤❤
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Die acht delen verwijzen naar de zes die we ook nog op voorraad hebben (:
POV Lola Waarom moest ik hier heen? Ik wil niet eens koningin worden. Ik zadel Bella op en stap op. Mijn moeder komt naar buiten rennen. "Je gaat toch niet in die kleren?" roept ze. Ik zucht. "Nee mam. Ik heb andere kleren bij me." Ik snap niet wat er mis is met een paard rijbroek en een t-shirt, maar ja. Ik heb mijn pijlenkoker op mijn rug en mijn boog over de zadel knop. Jagers reizen nooit ongewapend. Ik draag een donkergroene mantel, in plaats van die van de grijze Jagers met het camouflage patroon. In draf rij ik naar het kasteel, Jagerspaarden kunnen die pas super lang volhouden.
Daar eindelijk aangekomen zet ik Bella in de stal en verzorg haar. Veel mensen zijn lopend. Of met de koets, maar dat geld alleen voor de rijken. Ik doe mijn mantel af en leg hem bij Bella's spullen. Ik loop het kasteel in. Ik wordt door gestuurd naar de troonzaal, de grootste zaal in het paleis. Op een verhoging staan de tronen van de koning, koningin en prins. De zaal is al best vol. Ik ga bij andere platteland meisjes staan. Iedereen draagt zo mooi mogelijke kleren en ik heb een broek aan. Ik had geen zin om me omtekleden. "Ik ben zenuwachtig." zegt een van de meisjes paniekerig. Oké. Iedereen behalve ik volgens mij... Ik zucht en loop wat rond. Opeens zie ik Crowley staan. Ik loop naar hem toe en bespring hem van achteren. Hij schrikt zich rot, mijn ruiterlaarzen maakten geen geluid. "Hey Lola. Wat doe jij hier?" " Nou. Ieder meisje tussen de 17 en 22 jaar met Araluens bloed is hier." zeg ik schouder ophalend. Hij glimlachte. "Hoe gaat hem met het korps?" "Zeer goed. Over een halfjaar hebben we 17 extra mensen die een leen kunnen nemen." Hij glimlacht en ik glimlach terug. "Ik kan niet wachten." Ik kijk even rond. "Ik had nu net zo goed mijn vader kunnen helpen op het land, dit is allemaal tijd verspilling..." zucht ik. Crowley haalt zijn schouders op. "Ach ja, het gaat om het idee dat iedereen een kans krijg om koningin te worden." Ik knik. "Maar uiteindelijk zal het me zeer verbazen als het een platteland meisje wordt..." Hij knikt. "O, ik moet nu gaan." Ik knik en hij loopt weg. Doordat ik met Crowley aan het praten was, had ik het verhaal van de koning gemist.
Ik wacht. Ondertussen wordt de zaal leger. Eindelijk, als een van de laatsten wordt ik naar het kamertje geroepen. Ik loop naar binnen. De koning en koningin zitten aan twee stoelen. Het valt niet heel erg op, maar omdat ik Jager ben zie ik, dat Crowley in de schaduw van de hoek staan. Ik grinnik in mezelf en draai mijn hoofd weer de koning en koningin. "Ga zitten." Ik pak een stoel en schuif aan. Als Jager val ik direct onder de koning. Ik mag de koninklijke familie gewoon met 'je' aanspreken en ik hoef niet te buigen. Ze weten niet dat ik Jager ben, maar ik was niet van plan dat te zeggen of zoals de gewone meisjes te gaan doen.
Het waren gewone vragen. Ik antwoordde netjes, niet met 'u' maar ook niet brutaal. Alleen bij de vraag wat ik voor baan zou krijgen stond ik even met mijn mond vol tanden. Ik kon toch niet opeens zeggen dat ik Jager word? Ze weten het niet. Ik heb daar een awkward stilte laten vallen en ze zijn maar gewoon verder gegaan. "Gefeliciteerd." zegt de koning als hij en de koningin opstaan. Ik frons. "Waarom?" vraag ik verbaasd. "Je bent door." Als ik niet wist hoe stom het eruit zag, viel nu mijn mond open. Wtf?! Hoe? "O, oké?" mompel ik. Ik verlaat het kamertje en stap de grote zaal weer in. Ik loop door naar een kleine zaaltje, waar allemaal meisjes staan in grote baljurken. Alleen een komt van het platteland. Ze draagt een gewone rok en bloes, maar voor een boerin is dat best netjes. Ik loop naar ze toe. "Um... Als je weggestuurd bent, moet je naar huis." zegt een van de rijke meisjes. Ik knik. "Weet ik." zeg ik alleen. "Wat doe je hier dan nog?" vraagt het meisje dat naast haar staat. "Ben je door?" vraagt een meisje op het einde van de rij. Ze ziet er best rijk uit, maar is tenminste aardig. Ik glimlach. "Ja." Ik was niet van plan veel te praten. Laat mij maar de mysterieuze Jager zijn. Sommige mensen denk dat we aan magie doen. Tuurlijk is dat onzin, maar soms lijkt het wel zo. Ik ken heel veel trucjes met vuur. Ik kan het in mijn hand houden, bijvoorbeeld, zonder dat het brand. Ik vind het grappig om mensen bang te maken. Vooral het feit dat ik niet praat, jaagt ze veel angst aan. Maar ik kan niet anders, want vrouwelijke Jagers 'bestaan niet'...
"Waarom heb je je niet zo opgedost, zoals iedereen?" vraagt het meisje die net vroeg of ik door was en ze komt bij me staan. Ik hoor een deur achter me open gaan. "Omdat ik niet had verwacht dat ik hier zo staan." Ze knikt. "Ik heet trouwens Nina." "Lola." Ik glimlach. Ik hoor geen voetstappen. Waarschijnlijk is het Crowley. "Dus meiden." klinkt opeens Crowley's stem. Iedereen schrikt behalve ik. "Ook een goede middag, Crowley." zeg ik. Ik draai me glimlachend naar hem toe. 'Hetzelfde, Lola.' vormt hij met zijn lippen. Een geheimzinnig lachje speelt om zijn lippen. Ik krijg zo'n zelfde lachje rond de mijne. Zijn ogen twinkelen en ik grinnik in mezelf. Nu gaat de deur achter Crowley open en komen koning Duncan, koningin Rosalie en prins Victor binnen. Duncan is een rechtvaardige koning en goed voor zijn volk. Hij vecht ook actief mee in veldslagen. Bijvoorbeeld die van twee jaar geleden. Rosalie is een mooie vrouw en is echt hardstikke aardig en lief. Ik ben ze vaak tegen gekomen, met de grote kap van de grijze Jager mantel over mijn hoofd getrokken. Victor ken ik niet zo goed.
