De Grijze Jaagster

hoofdstuk 2 (written by Rain)

POV Lola
Als ik beneden ben, wacht ik even op Nina en Victor. "Jeetje, jij kunt snel de trappen af." zegt Nina, bijna hijgend. Ik glimlach. "Ik kom echt veel vaker in een kasteel hoor." Ze kijkt me nieuwsgierig aan. "O ja?" Ik knik. "Waar kom je eigenlijk vandaan?" vraagt Victor. "Wensley. Het dorpje bij kasteel Redmond." zeg ik. "Hoezo?" Hij haalt zijn schouders op. "En jij?" vraagt hij aan Nina. "Karwij. Havestley. Ongeveer drie uur rijden van het kasteel." Ik knik en Victor ook. We lopen naar de eetzaal en gaan daar bij ons naambordje zitten, gelukkig zit ik naast Nina. Het meisje aan de andere kant naast me heet Tessa. Ze staart stil voor haar uit. "Is er iets?" vraag ik vriendelijk. Ze kijkt op. "O hey. Nee..." mompelt ze en stuurt nog een schichtige blik naar een meisje in het roze die een en al arrogantie uitstraalt. Ik kijk haar even aan. "Als jij het zegt. Als er iets is kun je altijd bij mij terecht. Ik heet trouwens Lola." Ze glimlacht een beetje en er vormen roze blosjes op haar wangen. "Ik ben Tessa." "Leuk je te ontmoeten. Ik ben Nina." roept Nina terwijl ze over mijn schouder leunt. Ik grinnik. "Hey, waar heb je je vieze oude kleren gelaten? In de prullenbak gegooid?" klinkt het vals achter me. Ik draai me om. Achter me staat het ene meisje waar Tessa net eventjes bang naar keek. En nog twee andere in het paars. Ik kijk haar emotieloos aan. "Nee." zeg ik en ik draai me weer om. "Weet je, jurken staan jou echt niet." "Een van de redenen waarom ik jurken haat." zeg ik simpel zonder om te kijken. Tessa is duidelijk bang voor haar.

"En kijk, ons kleine muisje en het boerenmeisje zitten naast elkaar. Is dat niet toevallig?" Tessa krimpt onzichtbaar ineen bij haar bijnaam van het roze trutje. Ik zie in de hoek een beweging van een klein diertje en grijns. Ik sta op en loop ernaartoe. Er blijkt een muizen holletje te zitten. Ik kniel neer en pak het grijze muisje op. Ik hou het in mijn handen en loop terug naar de roze trut. "Weet je, ze heet Tessa. Een grijze muis is iets anders." Ik haal de bovenste hand weg en het muisje is nu duidelijk in het zicht. "Zie je de verschillen?" vraag ik liefjes. Ze gilt keihard en rent weg. Ik lach. "Bangerik!" roep ik haar na en glimlach. Victor staat op van de stoel aan het hoofd en loopt naar me toe. "Wat heb je gedaan?" Ik kijk hem onschuldig aan. "Niets. Behalve een muisje oppakken." Ik kijk hem met grote ogen aan. Hij kijkt naar het muisje in mijn hand. Hij grinnikt en loopt naar me toe. Voorzichtig streelt hij het diertje. Ik grijg een grote glimlach op mijn gezicht. Niet verwacht dat hij dat zou gaan doen. "Waar heb je die vandaan?" "Uit het muizen holletje. Ik ga hem zo weer terug zetten. Handig voor een volgende keer." Ik wiebel met mijn wenkbrauwen. Hij grinnikt. Nina komt er bij staan. "O wat een schatje!" roept ze uit. Ik grinnik. "Nu nog een mini kroontje op en ze is perfect." "Ze?" vraagt Victor. Ik lach. "Je weet het verschil niet tussen een mannetjes en een vrouwtjes muis?" "Nee, waarom zou ik het moeten weten?" Ik haal mijn schouders op. "Het lijkt me ook niet zo interessant voor de kroonprins van Araluen." Ik doe mijn hand er weer over heen en loop terug naar het holletje. Ik leg mijn hand ervoor en ze loopt er snel in. Ik loop de eetzaal uit. "Waar ga je heen?!" roept Victor. "Binnenplaats!" zeg ik en loop daarheen. Ik was mijn handen bij de pomp en ga weer naar binnen. Iedereen zit netjes op zijn plek en ik ga ook zitten. De tafel staat tegen de muur geschoven en aan het enige hoofdeind zit Victor. "Waar was je?" fluistert Nina. "Pomp, mijn handen wassen." fluister ik terug. Iedereen is wel in gesprek. De koning en koningin komen binnen door de grote deur. In mijn ooghoek zie ik dat via een kleinere deur, Crowley binnen stapt. Het valt stil. "Smakelijk eten." zegt Rosalie met een glimlach en zij en Duncan gaan aan een kleinere tafel zitten. Crowley komt erbij zitten en werp nog een blik op mij. Er groeit een grijns op zijn gezicht en ik weet zeker dat hij wat gaat zeggen over mijn jurk. Hij blijft me maar creepy aanstaren. "Zeg het maar, Crowley. Ik weet best dat je het grappig vind." roep ik door de best wel stille zaal. Crowley schiet in de lach. "Dat je zonder dat iemand je bijna doodmartelt, een jurk aantrekt. Bijzonder." Ik zucht. "Val toch dood." mompel ik. "Kennen jullie elkaar?" vraagt Nina. Ik trek een gezicht. "Nee joh, hoe kom je erbij?" Crowley grinnikt en trekt een wenkbrauw op. Ik doe hem na en steek mijn tong uit. We gaan eten. Ik kijk naar het chocolade broodje dat voor me ligt en frons. Waarom niet gewoon brood? Ik zucht, maar eet het toch op.

De rest van de dag verloopt rustig. Ik heb nog veel tijd met Nina en Tessa doorgebracht. En soms met Victor. Na het avond eten, ga ik naar mijn kamer en doe die stomme jurk uit. Ik doe mijn nachtkleding aan en ga onder de dekens van het bed. Het is geen tweepersoonsbed, maar ook geen eenpersoonsbed. Al snel val ik in slaap.