Welkom in Araluen, het vroegere land van de grijze Jagers. Het het korps grijze Jagers heeft vele problemen gehad, de afgelopen jaren. Het hele korps is uit elkaar gevallen. Langzaam en beetje bij beetje bouwen de overlevende Jagers het weer op, maa...
POV Lola Ik beweeg verder naar het kamp, en verstop me in een struik die niet ver van het kamp staat. Het valt me op dat het twee tenten zijn. Er staan drie paarden vast gebonden. Voor drie mensen zouden er geen twee tenten zijn. Dan richt ik pas mijn aandacht op de mannen bij het kampvuur. Het zijn alleen maar mannen, zoals ik al had verwacht. Ik tel er acht. Ze zijn vrolijk en luidruchtig. Waarschijnlijk hebben ze al wat op. Ik gebruik een van de Jagers tactieken om de hele omgeving in me op te nemen. Er zijn geen wachtposten, of ze staan niet in de buurt. Hun wapens staan bij een overkapping, ongeveer vier meter van het kampvuur. Twee meter rechts van de overkapping, staat de eerste tent en daar weer rechts van, de tweede. Het kampvuur staat voorin.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(K weet niet of het goed te zien is. Misschien kun je anders de helderheid van je scherm instellen. Er komen nog meer tekeningen, de plattegronden ben ik beter in. Sinds Lilia altijd schaamteloos zelf reclame maakt, en dit deels ook mijn boek is, als je voor je eigen boek een plattegrond wilt, kun je me bedijken via mijn profiel het_verhalenmeisje. Xx Rain)
Ik bijt op mijn lip. Ik heb mijn boog, Jagersmessen en drie werpsterren bij me. Ik moet zorgen dat ze niet bij die zwaarden komen, want dat verlies ik met alleen de messenverdediging tegen acht mannen. Correctie: negen. Er komt er een uit de rechter tent lopen. Of moet ik zeggen 'zwaaien'? Die zijn allemaal goed dronken. Naja, allemaal... Twee niet. Maar verder werkt her wel in mijn voordeel. Dus degenen die gevaarlijk zijn, zijn degenen die nuchter zijn. Dit is best makkelijk, als je het slim speelt. Dus, ik kan ze gewoon neerschieten. Dat is het makkelijkst, en met het minste risico. Maar waar laat ik de lijken en de spullen?? Ik kan het gewoon daar laten, dan heeft niemand het door en kan ik ook als Harper makkelijk weg komen. Als ze zich dan gaan afvragen waar die struikrovers heen zijn, zullen ze het wel vinden.
Langzaam sta ik op. Ik weet dat ze me waarschijnlijk niet zullen zien, verblind door het kampvuur. Voorzichtig ga ik met mijn rechterhand naar mijn schouder. Ik plan de routes van de pijlen die ik straks snel achter elkaar ga afvoeren. Dan vuur ik snel negen pijlen af. Als de eerste het uitschreeuwt van de pijn, is de zesde pijl al onderweg. Fack. Een is opgestaan, waardoor ik mis. Ik grijp naar een tiende pijl, maar de man is al het bos in geglipt. Ik ren snel, maar voorzichtig, naar de plek waar ik hem zag verdwijnen. De andere acht zijn wel dood. Maar waar is die negende verdorie heen?! Na even 'verstopt' ronddwalen, besluit ik dat ik die man niet meer tegen kom. Dus ga ik terug naar het kamp om mijn pijlen te pakken. Ik heb namelijk een hekel aan zelf nieuwe maken. Eentje is gebroken. Jammer, maar de punt en de veren kan ik wel gebruiken. Ik pak de andere acht hele pijlen. Ik wil het vuur doven, om een bosbrand te voorkomen, maar hoor een takje kraken. Onmiddellijk draai ik me om. Daar is die negende man. Met een zwaard in zijn hand. In het zwaard zitten brammen, maar veel minder gevaarlijk is het niet. "Een Grijze Jager." sist de man hatelijk. Ik gooi zonder te twijfelen mijn boog weg, niet naar het vuur uiteraard, en grijp naar mijn messen. Ik kan net op tijd het zwaard blokken, dat in een zijwaartse boog op me afkwam. Ik moet oppassen, want ik sta met mijn rug naar het vuur.
Ik ontwijk een volgende zwaai en haal met mijn Saks uit naar zijn rechterschouder. Alleen een snede, doordat hij nog net zijn zwaard er tussen kan stoppen. Deze is nuchter. Ik ontwijk nog twee volgende zwaaien, en draai zodat het vuur nu aan mijn linkerhand is. Ik blok een zwaai van boven naar onder, maar met zijn voet weet hij me naar achter te dwingen. Waardoor ik over de boomstam val. Nog net op tijd kan ik opzij rollen, anders was ik nu een gespitst aan zijn zwaard. Daarbij heb ik helaas wel mijn messen moeten laten vallen. Nog net op tijd kan ik opstaan en de volgende zwaai ontwijken. "Toch niet zo slim, Jagertje?" gromt hij spottend. Ik draai en in de draai ga ik een meter naar achter. "Zeg dat niet te snel." zeg ik met een lage stem en gooi een werpster. Die zag hij niet aankomen. Hij schreeuwt en valt neer. Ik haal diep adem. Oke, ik had ze toch onderschat. Dat moet ik echt gaan afleren. Ik pak mijn spullen en verlaat het kamp, na het vuur te doven.
Ik klim behendig mijn herbergkamer weer binnen, door het raam. Ik ruim al mijn spullen weer in en ga nog even slapen. Morgenochtend vertrek ik weer. Nadat ik hier een normaal ontbijt heb gehad, want dat hebben ze blijkbaar op het kasteel niet. Ik stap het bed in, en mijn ogen vallen bijna gelijk dicht. Het is niet normaal hoe moe ik ben.
~Volgende Dag~
Ik geeuw en rek me uit. Even duurt het voor ik weet waar in ben. Dan herinner ik het me weer. Ik moet hier snel weg, voor ze ooit erachter gaan komen dat de rovers dood zijn. Niet dat dat snel gaat zijn, maar ze moeten me er niet mee gaan associëren. Ik kleed me snel aan en pak mijn spullen. Ik pak mijn tas en doe de kamer achter me op slot. Ik ga de herbertrappen af. Bij de toog, geef ik mijn sluitels aan Paul. "Goede morgen. Wil je nu je ontbijt?" Ik knik. "Ja, graag. Ik breng even mijn spullen naar mijn paard." Hij knik.
Ik loop naar Bella en zet daar mijn tas neer. Ik wrijf even over haar neus. "Hey, lieffie. We vertrekken vandaag weer." 'Naar kasteel Araluen, neem ik aan?' hinnikt ze. Ik glimlach. "Inderdaad." fluister ik. Ik ververs even haar voer en ga dan terug naar de herberg om ontbijt te eten. "Vertrek je vandaag al?" vraagt Paul als ik binnen kom. Ik knik en ga zitten aan een tafel, in een hoek, maar wel zodat ik kan zien wie er binnen komen. Automatisme. Even later heb ik mijn ontbijt al op en ben ik op Bella onderweg naar kasteel Araluen. Naja, met een omweg, want ik wil niet dat mensen vermoedens krijgen.
Omg, het spijt ons echt super erg. We zijn echt zo laat met dit publiceren. Lilia had zaterdag een drukke dag, en het hoofdstuk was nog niet helemaal af. Ik ben het vergeten: mijn alarm om het te publiceren ging af toen ik op de fiets zat, ik heb het toen uit gezet en ben het daarna vergeten. Verder is nu de voorraad op, dus het zou misschien heel lang kunnen duren. Van Lilia moet ik doorgeven dat ze niet veel tijd heeft. Voor the Moonprinces ook niet en daar heeft ze een writersblock, geen idee hoe ze verder moet. Ik kan haar daarbij niet echt helpen, maar hier ga ik een soort "planning" maken, voor de Grijze Jaagster. Een "bouwplan" noemen ze het in de leermethode 'Nieuw Nederlands'. Bye, Rain❤🌧
