when I'm with you //destiel ✔️

chapter 2: the angel beside me

"Nasıl hissediyorsun Dean?"

"Karmaşık" diye cevapladı Dean. Ruh halini anlatabileceği tek kelime buydu.

Doktor ellerini masanın üzerinde birleştirdi ve yüzünde buruk bir ifadeyle "Hemşirelerden biri dün yaşanan bir olayı anlattı bana." dedi. "Fakat senden de duymak istiyorum"

Dean rahatsızca yerinde kıpırdandı. Gerçekleri anlatmalı mıydı yoksa hastaneden çıkışını kolaylaştıracak bir role mi bürünmeliydi? Karar vermesine imkan kalmadan doktor tekrar konuştu: "Ne düşünüyorsun Dean?"

Dean çaresizce ve emin olamayarak anlatmaya başladı: "Oda numaram 13'tü ve bunun garip olduğunu düşündüm, çok önemli bir gelişme olacağını hissettim. Bu çok garip çünkü hisleri kuvvetli olan biri değilimdir." Yüzünde ufak bir tebessüm belirdi. "Sonra kapıyı açtım ve onu gördüm. Gerçek bir melek olmadığını biliyordum ama o kadar güzeldi ki, annemin hep anlattığı o muhteşem varlıklardan birisi gibi düşündüm. Ama bir şeyler oldu ve onu geçmişimde gördüm. Ben çocuktum fakat o aynı halindeydi. Bu beni korkuttu ve hemşireyi çağırdım."

Doktor anlayışla başını salladı. "Dean, sana bir soru soracağım, kendi iyiliğin için doğru cevap vermelisin."

Tam o anda, Castiel doktorun ardında belirdi. Dean şaşkınlığını belli etmemeye çalışırken meleğin kendisine seslenişini duydu. "Haplardan ona bahsetme."

"Peki," diye cevapladı Dean doktora ve aynı zamanda Castiel'e hitaben.

"Dün sana verilen hapları yuttun mu?"

"Elbette." Tereddütsüzce cevapladı. Doktor gülümsedi. "Güzel. Şimdi bana Castiel'den bahset."

Dean yine korkuyu hissetti. Castiel'in ismini söylemediğinden emindi. O halde doktor bunu nasıl biliyordu? Castiel haklı mıydı, gerçekten burdaki insanlar göründükleri gibi değiller miydi?

"Tabiki değiller," dedi melek. "Korkma Dean, ben senin için burdayım. Seni her türlü tehlikeden koruyacağım."

Doktor aniden "Nereye bakıyorsun?" diye sordu.

"Dalmışım," diyerek geçiştirdi ve devam etti: "Aslına bakarsanız Castiel hakkında pek bir şey bilmiyorum. Büyük ihtimalle kafam fazla karışıktı ve rüya ile gerçeği karıştırdım."

Doktor halinden memnun gözükerek önündeki kağıda bir şeyler yazdı. "Sen çok zeki birisin Dean. Bunların farkında olman iyi. Tedavi sürecin tahmin ettiğim kadar uzun sürmeyecek. Sadece bir konuda anlaşalım; daha önce hastanede yattın ama ilk kez haplarını bıraktın. Bu ciddi bir durum. İlaçlarını tekrar düzenli kullanmaya başlamalısın. Ve Castiel'i ne zaman görürsen bana söylemeni istiyorum. "

"Anlaştık," dedi Dean. İstediğinde çok iyi bir oyuncu olabiliyordu. Ayağa kalktı ve kendisini kapıda bekleyen hemşirenin yanına gitti.

Sonunda odasında yalnız kaldığında gözlerini kapadı ve ona seslendi.

"Castiel?"

Niye kimse yorum yapmıyor? :(