Yusuf'un Masal'ı

~31.Bölüm~ Keşke hiç hayatımıza girmeseydin...

          Bölüm ithafımız:
        eminealpaydinn ve
            smeyyebuglem

Haramın en zoru başıdır. Sonra kolaylaşır, sonra sıradanlaşır. Sonra alışır, sonra tatlanır. Sonra kalbe yerleşir ve sonra da kalp başka bir haramı arar.
                             İmam-ı Şafii

------------------🏀🔇🔎❔--------------------

-"Şimdi o kadar meleğin gözü önünde dayak yemek istemiyorsan uç!"

-"Ha ha ha çok komikti. Şakacı çocuksun." Otoparktan korna sesi yükselince yerimde zıpladım. Ne yapıyorum ben ya. Durmuşum burda onları dinliyorum. Otoparka doğru geçtim. Kendi arabama baktığımda telefonum üstündeydi.

  Eve geldiğimizde odama çıktım direkt. Uyumak istedim ama annemler izin vermedi. Gece yarısına kadar Keremler durdu yanımda. Maçları olduğu için sabah 4'e kadar annemler yanımdaydı. Annem biraz uyusun diye onları zorla gönderdim, bende abdest alıp ibadet ettim. Aklım sürekli Yusuf'a kayıyordu. Bileğimdeki lastiğe baktım. Kaşlarım çatıldı bileğimden çıkartıp köşeye fırlattım.

-"Of Yusuf of!" Saat 7 olduğunda inip kahvaltıyı hazırladım. Maç bizim okulda ve dokuzdaydı. Kahvaltıdan sonra ne kadar itiraz etselerde bende zombilerimle geldim. İnşAllah hayırlı bir sonuç olur. Tribünlere  geçip oturduğumda Sude'ye baktım. Konuşmamız gerekiyordu. Gözgöze geldiğimizde tebessüm etti. Bende karşılık verdim. Ama konuşamadan maç başladı.

  İlk yarı çok garipti. Bizimkiler resmen Yusuf'a pas atmadılar. Ne yalan söyleyeyim buna rağmen Yusuf eline gecen tüm fırsatları değerlendirdi. Birkaç ara daha olacaktı. Biz ilerdeydik. Aradan geldiklerinde Yusuf topallıyordu. Noldu ki? Banane ya.

-"Hesaplaşıcaz mavi göz, bugün burda her şey bitecek." Yusuf'un adeta kükremesiyle istisnasız tüm gözler ona döndü. Oyun başladığında Yiğit'le Mert'in gözleri Yusuf'un üzerindeydi. Aynı şekilde Ömer, Umut ve Kerem'in de. Sanki hepsi oyunu bırakmasını istiyor gibiydiler, ayağının durumu ciddi mi ki?

  Bir iki aradan sonra son tur. başladı. Saniyelik Yusuf'a baktığımda yüzündeki tüm kanın çekildiğini gördüm. Sendeliyor mu o?! Umut son üçlüğü attığında maç açık ara farkla bizimdi. Düdük çaldığı anda yerinde zar zor duran Sude yerinden fırladı. Soluğu Yusuf'un yanında aldı. Erkeklerde Yusuf'a yaklaşmaya çalışınca Sude hışımla onlara döndü.

-"Yaklaşmayın! Canı yanınca mı değere bindi? Neden ilk turda, dün izlediğim antremanlarda hiçbirinizin umurunda değildi abim. Hadi yeni dostlarını -lafta dostlarını- geçtim, Mert Yiğit sizin derdiniz neydi de abime böyle davrandınız..." Tek tek onlara baktı. Bende yanlarına geldiğimde en son bana bakıp bitirdi: "...boşversenize siz abimi tanıyamamışsınız."

-"Sude gidelim iyi değilim." Yusuf'un kısık sesiyle ona bakmaya çalıştım ama Sude görüş açımı kapattı. Yandan bir çocuğa seslendi. Çocuk sağlık görevlilerini çağırdı. Hocalar falan da geldi. Yusuf'un ayakkabısını çıkarttıklarında hepimiz donduk. Ayakkabısının içi resmen kan golü olmuştu. Sağlık görevlisi Yusuf'un çorabını sıyırırken sinirle çıkıştı:

-"Nasıl bu ayakla oynamaya kalkarsın, ne oldu ayağına?"

-"Rap-... raptiye... ayakkabımın içinde raptiye vardı." Allah'ım!

-"En azından çıkartmayı akıl edebilmişsin. Tamam o kadar kötü görünmüyor." Görevli yanındakine baktı. "Çok kan kaybetmiş, ayrıca raptiye paslı olabilir iğne vurulmalı. Görevliler sedyeyi getirsin, hastaneye gitmeliyiz."

Onlar hastaneye geçti bense eve, ne kadar gitmek istesemde bir şey engel oluyordu. Bilmiyorum canım onun kadar yansa da gidemiyorum.

  -¤-¤-¤-        -¤-¤-¤-       -¤-¤-¤-