Cuz You're Popular, That's Why (true story)

Count Down

pagkatapos nng tawag na yun, umiyak ako ng umiyak hindi ko alam kung ilang oras akong umiiyak.. bat bat kasi hindi ko magawang magtiwala sakanya na mahal niya rin ako, bat ba kasi nakilala ko siyang palabiro at playboy, edi sana hindi ako umiiyak ngayon.. kung sana buo ang tiwala ko sakanya.. kung sana..

---------------

almost one week na siyang hindi nagpaparamdam, binabasa ko nalang ang mga wall post niya sa fb.. andyan na pala parents niya, dumating sila nung araw na nagkita kami nung SALE.. 2 days nalang pala siya dito sa Pilipinas, malungkot man isipin na aalis na siya, kailangan kung tanggapin, he deserves someone better.. yun nalang ang nasa isip ko.. nag biglang nagring yung phone

AKO: hi! magiingat ka dun (pilit kung pinasigla ang boses ko)

JADE: pigilan mo ako SAY, at hindi na ako tutuloy..

AKO: (naiyak na ako, bat ba kasi ang iyakin ko?) hindi pwede, future mo nakataya eh, mas maganda ang future mo kung sa ibang bansa ka makakatapos ng pag aaral mo..

JADE: please, please pigilan mo ako.. please SAY..

AKO: hindi pwede.. magiingat ka nalng dun.. (suminghot ako, asar na sipon toh)

JADE: diba mahal mo ako?! diba?! bakit hindi mo ako PIGILAN! kung mahal mo talaga ako, pipigilan mo ako!

AKO: HINDI kita mahal, hindi tayo bagay, hindi makakabuti yun.. yo-you (gumaralgal na rin ang boses ko) you deserve someone better..

JADE: ha! bakit? bakit mo nasabe yan? pano mo alam na i deserve someone better? bakit ba? bakit ba pinipigilan mo akong maging maligaya? bakit? nahihirapan na ako! nahihirapan na ako SAY please naman oh..

AKO: good bye JADE (pinilit kong ngumiti kahit ang sakit-sakit na) magiingat ka dun, study hard.

pinatay ko na ang call, bakit ba ganito? ginagawa niyang mahirap ang sitwasyon?! bakit! walang humpay na tumulo ang mga luha ko, buti nalang pala at tulog na ang lahat.. at sound proof ang room ko :'((

-------------------

nagising ako, mataas na ang sikat ng araw.. tinignan ko ang clock, 12 na pala, tinignan ko ang mata ko sa salamin, halatang umiyak ako, kaya naligo na ako, para hindi mapansin nila mama na umiyak ako nung nakaraang gabe. last day na ni JADE dito.. ang sakit.. parang nahihiwa yung puso ko.. arte noh? pero masakit talaga!

nagpasya akong mamasyal nalang at iwan ang phone ko, gusto ko ng magsaya.. pero alam ko na hindi.. nagpasya akong pumunta sa robinson.. nakaupo ako sa food court, ilang oras na ako roon, pumunta ako ng McDo at kumain ng lunch, balik ulit sa food court.. parang wala ako sa sarili ko.. buti nalang at nagkataon na andun si FIONA.. sinamahan niya ako, alam nita kasi ang nangyayari sa magulo kong lovelife eh ahaha! kaharap ko siya.. walang imikan, bigla siyang nagsalita

FIONA: miserable mung tignan, asan na yung SAY na nakilala ko na matapang? matalino? at masayahin? walang minuto na hindi tumatawa.. alam mo ba nahihirapan na kaming mga kaibigan mo? bigla bigla ka nalang umiiyak..

napatingin ako kay FIONA.. umiiyak na pala siya.. pero wala akong maramdaman hindi ko magawang umiyak, gusto kong magpakatatag.. kakayanin ko to

FIONA: hindi naman masama ang magmahal eh, hindi mo masasabe na siryoso siya sayo kung hindi mo siya pagbibigyan na ipakita niya sayo at iparamdam.. mahal ka niya SAY hindi naman ata nya kami ia'add lahat na kaibigan mo sa FB kung hindi ka niya gusto diba?

napaiyak ako, kaya yumuko nalang ako.. at umiyak ng umiyak.. mali ba talaga ang ginawa ko?

FIONA: sasabihin ko to, lahat kami tinanong niya kung ano mga paborito mo, madami siyang plano para sainyo SAY, kahit hindi pa kayo madami na siyang plano, pero ano na? wala na kasi takot ka, natakot ka! (tumaas ang boses niya) yan ang mahirap sa isang VALEDICTORIAN  eh, masyadong matalino, pero masaya ka ba? diba hindi?

AKO: tama ka nga, oo hindi ako ma-saya, napanghinaan ako ng loob, pero masisisi mo ba ako? takot ako! okay? minsan na akong niloko, at ayaw ko ng mangyari--------

FIONA: isang lalaki lang ang nanloko sayo! wag mong idamay ang lahat! pati ang tunay na nagmamahal sayo nahihirapan, dahil lang sa isang lalaki? wag ganun! pano ka magiging masaya ha?

wala akong nagawa tama si poypoy, umiyak nalang ako, pati siya umiiyak, nakakahiya man dahil sa public place pa yun, hindi ko na napigilan, simula ng nakilala ko si JADE natutunan kong umiyak, noon, hindi ako umiiyak, sabe nga ng mga kaibigan ko, hindi ko alam ang umiyak pero ano na? pano na? it's too late, last day na to, umiyak ako, ang sakit eh..