Yürüyordum sadece yürüyordum ayaklarım acımıştı çünkü ayagimdaki postalar eskimişti. Yırtık ve eski ama yinede dünyaya karşı cįkarcasına insanlara isyan edercesine yürüyordum.Ne olursa olsun yürüyecektim. Çünkü benim bakmam gereken kardeşim vardı
Benim hedeflerim vardı.
Doyurmam gereken bir kardeşim var. Bunun için çalışmam lazım. Benim adım Hayat aynı ismim gibi Hayat ama benim hayatım güzel üstü muhteşem değil. Kötü bir hayatım vardı. Kardeşimin ismide hale benim bahtsız kardeşim şu an dokuz yaşında sözde zamanında annem olan o kadın ben daha on yaşındayken kardeşim daha altı yaşındayken bizi terk etti. Şu an on dört yaşındayım geçen şu dört senede hayatın bütün zorluklarını öğrendim. Annesizlik nedir ne değildir bu dört senede kolaylıkla yada zorluklarla öğrendim. Babam nasıl öldü diye sorarsanız cevaplayayım. Babam ölmeden önce çok mutlu örnek alınan bir aileydik babam inşaata çalışırken üzerine betondan duvar düşmüştü. Babam ölünce ben daha beş yaşındaydım kardeşim daha bir yaşındaydı annem babam öldükten sonra maddi ve manevi konuda çok zorluk çekmiş ve artık dayanamayıp bizi terk etmişti. Annem bizi nasıl mı terk etti? . Annem beni ellime para verip markete göndermişti. Ben marketen geri döndüğümde annem evde yoktu . Kardeşim karyolanın içinde yatıyordu. Annemin gittiğini iki gün sonra anlamıştım. Bir hafta bize komşular yardım etmişti. Bir gün kardeşimle birlikte evde otururken bazı takım elbise giymiş adamlar gelmişti. Ilk önce komşumuz Ahmed amca sonra sema teyzeyle birşeyler konuşmuşlardı.ondan sonra bir takım elbiseli adamlardan biri yanıma gelmiş ve bana çikolata vermişti. İlk önce ismimi sormuştu sema teyzenin kucağında kardeşim vardı. Ona baktıktan sonra ismimi söyledim.Ben o anda ne olduğunu anlamįştım. O takım elbiseli adamın yanından kaçıp uzaklaşmįştįm. İstanbul sokaklarında bilmediğim yerlere doğru koşuyordum. Bir terk edilmiş ev bulup oraya sığındım karnımı insanların attıkları atıklarla doyurdum. Bir hafta sonra mahalleye geri döndüm kardeşimin gittiğini anlamıştım biraz ağlasamda susup tekrar duruşumu düzelterek yürümeye devam ettim.Ahmed amca beni görmüştü.Onu fark ettiğimde yanına gittim Ahmed amca olan biteni bana anlatmıştı. Ben o yurdun ismini hatırlıyordum ve hemen Ahmed amcanın yanından koşarak ayrıldım. Ahmed amca arkamdan sesleniyordu ama ben aldırış etmeden koştum . Yurdun telerinin arkasından baktığımda kardeşim oradaydı onu oradan almam gerekiyordu tam o sırada bir zil çalmaya başlamıştı. Kardeşim arkadan gidiyordu. Kardeşime duyacağı şekilde seslendim:
- Hale,Hale buraya bak.
Hale Beni fark etmişti.yanıma gelmesini söyledim Allah'tan öğretmenleri önden okulla girmişti.Hale yanıma gelmesiyle ellinden tutup koşmaya başladı.Mahalleye gidemezdim komşular fark edip yurda geri Haber verebilirlerdi o yüzden o harabe eve geri döndük. Halada orada yaşamaya devam ettik. Şimdi yine olsa yinede kardeşimden ayrılamazdım.O benim tek yakınımdı ve tek desteğim .
