Once upon A time~ A lost girl

Once Upon A Time~ Just A Game

Van angst bleef ze nog even tegen de boom staan. Ze voelde haar benen niet meer van de adrenaline en haar handen trilden ook weer, al kon ze niet goed thuisbrengen of dat van angst of woede was. Over twee dagen moest ze van het eiland zijn, maar Peter zei zelf dat niemand dit eiland verlaat zonder zijn toestemming, en ze moest ook nog Henry zien te vinden zodat Baelfire vrijgelaten werd. Hoe moest ze dit in hemelsnaam gaan doen? Aeryn besloot dat ze maar het beste meteen op zoek kon gaan naar Henry en liep naar Peters tent. Weer werd ze gevolgd door verschillende blikken en weer negeerde ze die. Aeryn hoorde Peters fluit en even bleef ze luisteren, na een tijdje stopte het. "Je mag binnenkomen, als je wilt." Hoorde ze hem zeggen. De muziek begon weer en na het slaken van een diepe zucht, duwde Aeryn de flap opzij om de tent binnen te stappen. Peter zat in kleermakerszit op een dekentje. Zodra ze de rustgevende geur opsnoof, was ze totaal vergeten wat ze van plan was te doen.

'Er is iets aan de hand, met jou,' merkte Peter na een tijdje van stilte op. Aeryn keek op van haar gedachten en schudde snel haar hoofd. Ze wist niet of ze door zijn muziek heen mocht praten en dus hield ze haar mond. Terwijl Peter op zijn fluit speelde, hield hij het zwakke lichaam in de gaten. Het werd stil, Peter liet de fluit zakken. 'Het is niets,' begon ze, 'Alleen een beetje moe. Ik denk dat ik trouwens vanavond ga beginnen met zoeken,' ze keek Peter één keer snel aan en maakte aanstalten om weer te vertrekken maar voordat ze nog maar iets uit kon brengen, stond Peter voor haar. Hij liet zijn gezicht naar haar hals gaan. Zijn warme adem zorgde voor kippenvel op haar lichaam. 'Niet bang zijn,' fluisterde hij. Aeryn sloot haar ogen, dacht na over de vraag of ze wel echt bang was, hier met hem. Ze voelde zijn lippen bijna in haar hals en op het moment dat Peter een stap dichterbij zette, werd de flap van de tent opengegooid.

Een jongetje verscheen in de opening maar Peter verroerde zijn lichaam niet, Aeryn zette een stap naar achter. 'Meneer Pan, er is een ruzie bij de wapenafdeling,' klonk het stemmetje van het jonge kind. Hij had zijn handen voor zijn ogen geslagen op het moment dat hij binnenstapte en keek nu voorzichtig door zijn vingers op naar Peter. 'Waar is Felix?' Bij het horen van zijn naam trok er een rilling over Aeryns rug en ze herinnerde zich weer waarom ze naar Peter was gegaan. Ze moest op zoek naar Henry en Baelfire helpen. Over twee dagen moest ze van het eiland af zijn. Ze voelde Peters vingers over haar hand strijken en zag hem kijken. Een vragende frons speelde met zijn wenkbrauwen terwijl hij een zoekende blik over haar gezicht liet glijden. 'Felix is druk bezig met andere dingen, Pan, ik moest u roepen van hem,' Peter zuchtte diep, nadenkend. 'Het is oké zo, Peter, ga jij naar de ruzie. Ik moet sowieso Henry gaan zoeken.' Onmiddellijk had ze spijt van haar woorden, ze realiseerde zich zodra ze haar zin uitsprak, dat ze Peter zonet een soort bevel had gegeven. Ze voelde haar wangen rood worden, hij had zijn wenkbrauwen opgehaald.

'Sorry, ik kan beter gaan. Dus, ehh, alvast welterusten denk ik,' ze zag Peter zwakjes grijnzen, kon niet plaatsen of het een oprechte lach was, wachtte niet meer op een antwoord en stapte weer naar buiten. Daar stond Felix, leunend tegen een boom, spelend met zijn mes.