Once upon A time~ A lost girl

Once Upon A Time~ Baelfire& Peter

Voordat we beginnen; dit hoofdstuk draag ik op aan joannekoster
Hopelijk vinden jullie dit verhaal nog leuk om te lezen, en is de verhaallijn te volgen :) Zo niet, sta ik altijd open voor feedback!
Geniet van deze laatste hoofdstukken
X Anna

Pijn. Pijn was het enige wat ze voelde. Ze keek naar haar pols; genezen. De wond was weg maar de pijn bleef aanwezig. Zijn gezicht verscheen, vlak voor haar gezicht. 'Aeryn, waar ben je?' Ze wilde praten maar kreeg niks over haar lippen. 'Henry is er, waar ben jij?' Vroeg hij nogmaals. De wereld leek te draaien, de grond kwam dichterbij. Een piep nam haar gehoor over. 'Wie heeft je pijn gedaan? Zeg op!' Aeryn schudde haar hoofd. Iets zei haar dat ze Felix niet moest verraden, Peter zou er vanzelf achterkomen. Ze begon Peter kwijt te raken, zijn stem, zijn aanwezigheid. Een donkere wolk nam hem mee, ver van haar vandaan. Hij riep haar naam, zij lag hulpeloos tussen de bladeren.

Een arm werd onder haar lichaam geschoven en voorzichtig werd haar slappe lichaam veilig tegen de zijne gelegd. De jongen begon te lopen, op zoek naar een waterbron. Daar legde hij Aeryn neer, scheurde een lap van zijn mouw en maakte het nat. Voorzichtig depte hij het bloed van haar gezicht, streelde haar haren en neuriede een rustgevend deuntje tot ze bijkwam. Hij legde haar hoofd op zijn schoot en verplaatste het vochtige doekje naar haar pols, waar de dreamshade zich nog altijd verspreidde. Haar ogen gingen open en moeizaam nam ze de omgeving in haar op. Toen ze zijn gezicht zag, kwam de opluchting er in de vorm van tranen uit. 'Baelfire,' zei ze zachtjes. Baelfire suste haar en veegde haar tranen weg.

'Peter vroeg me jou naar hem te brengen,' vertelde hij terwijl hij zachtjes heen en weer wiegde. 'Vóórdat de Lost Boys je vinden,' fluisterde hij er achteraan. Hij keek haar bezorgd aan, veegde nogmaals haar tranen weg en stopte haar haren achter haar oor. 'Ik kan niet terug,' fluisterde Aeryn met schorre stem. 'Ik denk niet dat we een keus hebben, het spijt me,' hij zette zijn lippen even op haar voorhoofd en tilde haar weer voorzichtig op. Terwijl bij haar de duisternis weer opzette, ging Baelfire op weg naar het kamp.

'Peter!' Riep Baelfire zodra hij het kamp in zicht kreeg. Hij had gemerkt dat hij Aeryn nu echt kwijt begon te raken en zette het op een rennen. 'Peter! Help alsjeblieft!' De flap van zijn tent ging open en Peter trok een kort sprintje. Vlak voor Baelfire komt hij tot stilstand. Voorzichtig pakte hij haar pols en bekeek de schade. 'Mijn tent!' Beval hij voor hij Aeryn overpakte en weer een sprintje trok. Baelfire rende achter hem aan en in de tent aangekomen greep hij alle dekens die hij tegenkwam. Peter legde Aeryn neer alsof ze ieder moment kon breken en draaide zich onmiddellijk om. Terwijl Baelfire haar bevende lichaam in dekens instopte, rommelde Peter in allerlei potjes en pannetjes.

'Er.. er gaat iets niet goed,' stamelde Baelfire. 'Heeft het je zo lang gekost?!' Sneerde Peter terwijl hij een deksel van een potje rukte. 'Nee, kijk!' Riep Baelfire, die probeerde niet tegen hem uit te vallen. Het beven werd ernstiger, haar ogen stonden wijd open en de dreamshade baande zich een weg naar haar hart. Baelfire verplaatste zich naar Aeryn's hoofd en legde zijn handen er voorzichtig omheen. Na de rustgevende noten van het liedje dat hij neuriede, ontspande Aeryn's lichaam. Peter keek Baelfire even aan en haalde zijn neus op, Baelfire bracht zijn mond naar haar oor. 'De pijn is zo voorbij, ik ben bij je,' peter smeerde iets op de wond, 'nog heel even volhouden,' De flap van de tent ging open en een jongen stapte naar binnen. Het was duidelijk dat het jonge kind nog niet lang terug was in het kamp. Hij gaf de kruik die hij onder zijn oksel had gedragen, aan Peter en zei: 'toen ik het zag gebeuren ben ik meteen het water gaan halen,'. Hij verdween weer en Peter opende de kruik.