Once upon A time~ A lost girl

Once upon a time~ darkness

Haar ogen opende, ze zag Killian. Hij keek haar onderzoekend aan, net zoals Peter had gedaan, maar nu voelde ze er niks bij. Ze voelde de wallen onder haar ogen hangen, haar ogen brandden van vermoeidheid. Ze had zich haast nooit zo slap gevoeld. Ze veegde haar traanogen af aan haar mouw, ging overeind zitten en liet haar rug tegen de boom leunen.

'Waar zijn je ouders?' Vroeg Killian na een tijd van stilte. Aeryn slikte haar droge keel weg. 'Heb ik niet,' bracht ze uit zonder erbij na te denken. 'Wat moet Pan van je?' Hij spuugde Peters naam uit, precies zoals zij had gedaan op haar dag van gevangenschap, maar nu deed het pijn. Ze schudde het gevoel van haar af. 'Weet ik niet, ik weet niets van deze plek. Ik wil alleen mijn broer terugvinden en van dit eiland af,' ze liet haar hoofd tegen de boomstam hangen, zag dat Regina ook had zitten luisteren. Ze voelde een warme traan over haar wang lopen en wendde haar blik af, ze kon hier nu niet een potje gaan zitten huilen.

'Ik denk dat Baelfire in de buurt van het kamp te vinden is,' zei ze uiteindelijk, toen ook Emma en Henry wakker begonnen te worden. 'Dan gaan we daar eerst zoeken,' besloot Killian. 'Ik neem aan dat jij weet waar het is?' Aeryn knikte bevestigend en zei: 'gedeeltelijk, niet precies,' ze stond wankel op, voelde zich door en door slecht.

'Laten we hier opsplitsen,' stelde David voor toen de geluiden van het kamp steeds dichterbij kwamen. Verschillenden stemden in. 'Henry, zullen wij samen gaan?' Vroeg Aeryn nadat David en Mary Margaret zich al aan elkaar gevestigd hadden. Henry glimlachte en knikte. Het deed haar pijn dat ze dit onschuldige jongetje aan Peter moest overleveren, maar ze moest Baelfire zien.
Eenmaal bij het kamp aangekomen, verscholen Henry en Aeryn zich in de bosrand. Ze kon Felix zien staan, maar Peter was nergens te bekennen. Felix draaide zich plotseling om, keek Aeryn rechtstreeks aan en sloeg een strijdkreet. Onmiddellijk kwamen de Lost Boys op hen af. Henry greep verschrikt naar Aeryn's mouw en riep: 'rennen!' Maar ook achter hen hadden de jongens zich al verzameld.

Felix kwam naar voren, liet twee jongens op Henry passen en greep Aeryn bij haar kraag. 'Pan is morgen pas terug, tegen die tijd ben jij in een ongeluk overleden aan dreamshade. Oeps, niks aan te doen,' ze werd op de grond geduwd, kreeg een trap in haar gezicht. Ze gilde één keer, werd overeind getrokken. 'Breng de pijl!' Riep Felix waarna er een bang uitziend jongetje naar voren kwam. Dreamshade, de pijl was doordrenkt met dreamshade. Aeryn schreeuwde om hulp, misschien dat Peter haar kon horen. Of Baelfire. Haar lichaam werd tegen een boom gedrukt, alweer, en zodra Felix de pijl in handen kreeg, plantte hij het in haar pols. Tranen van pijn rolden over Aeryn's wangen. Ze liet zich in elkaar zakken, voelde hoe de pijl uit haar pols werd getrokken. Ze werd overeind gehesen, over een schouder gelegd. Ze zag Henry, tegen de grond gewerkt. Woedend keek hij op naar de jongens. Emma haastte zich naar hem toe, Killian keek lijkwit toe.

De pijn werd haar bijna te veel; haar pols werd langzaamaan zwart. Bloed vermengde zich met dreamshade. Haar lichaam werd losgelaten, rolde van een helling tot ze met een klap tot stilstand werd gebracht door een rots.

Geluiden leken ver weg, beelden werden vaag. De duisternis nam haar in zich op.

Niet dat ik denk dat iemand dit nog leest haha, maar om het mooi af te ronden toch hier de laatste paar hoofdstukken. <3